به گزارش رویداد ایران و به نقل از خبرآنلاین، آیین دیدار مستند-انیمیشن «کاغذپاره‌ها» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی بهزاد نعلبندی، شب گذشته (جمعه ۱ بهمن)، هم‌زمان با آغاز اکران در گروه هنروتجربه، در سالن ۳ سینما فرهنگ برگزار شد.
در این مراسم، رخشان بنی‌اعتماد (کارگردان و فیلمنامه‌نویس)، محمدرضا دلپاک (صداگذار سینما)، لیلی ارشد (فعال اجتماعی و مدیرعامل موسسه زنان سرزمین خورشید)، باران کوثری (بازیگر)، مختار سائقی (بازیگر)، مهدی کوهیان (تهیه‌کننده سینما)، لیلی ارشد (فعال اجتماعی) و جمعی از زنان که قبلا تجربه‌ای مشابه سوژه‌های فیلم داشته‌اند، حضور داشتند.
پس از اکران این مستندانیمیشن، رخشان بنی‌اعتماد، در سخنانی گفت: «بداعت و بیان سینمایی که کارگردان «کاغذپاره‌ها» برای یک مساله اجتماعی به کار گرفته است، بسیار اثرگذار است. متاسفانه واقعیت این است که آن قدر گوش و چشم جامعه کر و کور شده است که خود ما هم در بیان موضوعات و مسایل اجتماعی به تکرار رسیده‌ایم اما بهزاد نعلبندی هنرمندانه زبان جدیدی برای بیان این دست از موضوعات پیدا کرده است.»
کارگردان «کاغذپاره‌ها» ادامه داد: «خوشحالم اولین نمایش این مستند-انیمیشن با حضور رخشان بنی‌اعتماد رقم خورد و آن را با احترام به ایشان و خانم ارشد، به همه زنان آسیب‌دیده‌ای تقدیم می‌کنم که تجربه‌هایی تلخ را از سر گذرانده‌اند و امروز تلاش می‌کنند سالم و شاد روزگار را بگذرانند.»
نعلبندی در پایان گفت: «اجازه می‌خواهم در کنار این عزیزان، این اکران را به زنده‌یاد ابراهیم اثباتی که مانند برادرم بود، تقدیم کنم؛ آهنگساز بزرگی که خیلی زود از دستش دادیم. امروز اولین سالگرد درگذشت ایشان است و مطمئن هستم امروز پیش ماست.»
در خلاصه داستان «کاغذپاره‌ها» که اول بهمن، اکران عمومی خود را آغاز کرده، آمده است: «ایامی که تهران میزبان میزبان اجلاس مهم بین‌المللی است، شهرداری تهران برای زیباسازی و بهبود جلوه شهر، اقدام به جمع‌آوری کارتن‌خواب‌ها می‌کند. مردها بعد از چند روز آزاد می‌شوند اما زن‌ها به قیمومیت بهزیستی درمی‌آیند و حق حضور در اجتماع از آن‌ها سلب می‌شود و به مراکزی در حومه شهر منتقل می‌شوند. این مراکز دور از شهر و به‌صورت پنهانی فعالیت می‌کنند و هیچ اطلاعاتی از تعداد زنان و نحوه نگهداری از آن‌ها در اختیار عموم قرار نمی‌گیرد. یک فیلمساز، با کمک یکی از مددکاران در روزی که هیچ مسئولی در آن‌جا حضور نداشت، وارد یکی از این مراکز شده و با پنج تن از این زنان مصاحبه کرده و پای درد دل آن‌ها نشسته است. صداهای این فیلم مصاحبه‌هایی است که از آن‌جا تهیه و تصاویر آن به صورت انیمیشن ساخته شده است.»
۵۷۵۷