مهری رنجبر: واردات تجهیزات ورزشی، همیشه برای فدراسیونها دردسرساز بوده است. دردسری که شاید بیشتربابت عدم آشنایی مسئولان فدراسیونها با قوانین واردات تجهیزات گره کوری می شود. مشکلی که معمولا ملی پوشان را به سختی می اندازد.
ترخیص قایق های روئینگ، اولین و آخرین تجهیزات مانده در گمرک نبود. قایقهایی که سال ۹۶ از چین خریده شد، دو سال طول کشید تا به گمرک جزیره قشم رسید. آن هم به دلیل تامین ارز و بعد هم شیوع کرونا مزید بر علت شد. سرانجام بعداز دو سال، با ورود قایق ها به گمرک قشم اهالی قایقرانی دل توی دلشان نبود، ملی پوشان روئینگ سر از پا نمی شناختند وفکر می کردند آنها خیلی راحت به دستشان می رسد، البته حرفهای علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی برای ترخیص قایق ها آنها را بیشتر امیدوار کرد، وقتی او گفته بود:« امروز نامه شرکت چینی برای قایق‌های روئینگ به دستمان رسید و کشتی چینی در منطقه آزاد قشم پهلو گرفته است. مکاتبات را برای ترخیص از امروز آغاز کردیم.»
اما وقتی ماه ها گذشت و خبری نشد، کم کم هیجان تمرین با قایق های نو بین پاروزنان روئینگ فروکش کرد و دلخوری و نق زدنها جایش را گرفت. ملی پوشان و حتی مربیان هر روز هشدار می دادند در تمرین با قایق های کهنه، کارشان را سخت تر می کرد. اما از طرفی کاری از دست فدراسیون برنمی آمد. چرا که ترخیص قایق ها گره خورده بود. تا حدی که افشین فرزام سرمربی تیم ملی روئینگ در این باره گفت:« برای پروسه خرید قایق ها، پرداخت پول و ارز قصه عجیبی را دیدیم. وقتی قایق ها رسید انتظار داشتیم سریع به دست قایقرانان برسد اما دوسال خرید و دو سال ترخیص آن طول کشید و هر بار به مرحله ترخیص می رسید مشکل جدید ایجاد می‌شد و همه را ناامید می کرد.»
قایق ها حتی به اردوی انتخابی المپیک و اردوی المپیک هم نرسید تا ملی پوشان کلا قید قایق های جدید را بزنند و به همان داشته های قبلی بسنده کنند. در صورتی که تمرین با قایق های قدیمی و فرسوده ، مسابقه با قایق های جدید روی نتیجه آنها تاثیر زیادی دارد و حتی ممکن است نتیجه آن چیزی نباشد که از قبل برنامه اش را ریخته اند. چرا که پاروزنان به قایق های قدیمی تمرینی عادت می کنند، اما در مسابقه با قایق های جدید رقابت می کنند، در حالی شاید هنوز قلق قایق دستشان نیامده ، نکته ای که بارها و بارها ملی پوشان و مربی تیم ملی آن را مطرح کردند.
حتی رئیس فدراسیون قایقرانی بعداز المپیک توکیو و یازدهمی نازنین ملایی گفته بود:« قایق‌ها حدود ۱۱ ماهی به ایران رسیده اند و در گمرک مانده است. اگر قایق‌ها زودتر به دستمان می‌رسید، ورزشکاران ما با این قایق‌ها می‌توانستند سهمیه‌های بیشتری برای المپیک توکیو بگیرند و حتی قا یقران ملی پوش هم می‌توانست به فینال A المپیک برسد. متاسفانه قایق‌های که فدراسیون وقت بعد از سال ۹۶ خریداری کرده بود را بعد از ۴ سال دیدیم. ورزشکارانی که برای سهمیه المپیک و آمادگی محتاج آنها بودند امروز توانستند آنها را ببینند.»
اما بعداز المپیک و درست ۲۳ شهریورماه ،مسئولان گمرک روی دیگر سکه بابت چهارسال ماندن قایق ها در گمرک را رو کردند. دو ایرادی که ظاهرا مسئولان فدراسیونها درباره واردات تجهیزات ورزشی غفلت می کنند. مهرداد جمال ارونقی معاون فنی گمرک در مصاحبه ای با خبرگزاری میزان، درباره قایق‌های ورزشی مانده در گمرک و حواشی گفته بود: «با اینکه این قایق‌ها بیش از ۱۲۰ هزار یورو ارزش مادی دارد جنبه تجاری پیدا می‌کنند. برای ترخیص این قایق‌ها دو مشکل وجود داشت که اولین مورد به ماده ۷ قانون امور گمرکی مربوط است.
طبق این ماده قانونی فدراسیون قایقرانی به گمرک بدهی دارد و قابلیت اظهار کالا را ندارد چرا که اگر بدهی وجود داشته باشد اول باید آن مبلغ بدهی پرداخت شود.
مورد دوم در ترخیص این قایق‌ها این است که چون کالاها جنبه تجاری دارند حتما باید ثبت سفارش شوند. گمرک هم حداقل ۱۰ بار این موضوع را با وزارت صنعت، معدن و تجارت مطرح کرده که به نحوی برای این قایق‌ها ثبت سفارش صادر شود و اگر هم کالاها معاف از ثبت سفارش است که نیست؛ به ما اعلام شود که گمرک بدون ثبت سفارش قایق‌ها را ترخیص کند چرا که قایق‌ها در حال نابودی هستند. متاسفانه وزارت صنعت، معدن و تجارت تا کنون هیچ پیگیری در خصوص ثبت سفارش کالاها انجام نداده است.»
طبق این ماده قانونی فدراسیون قایقرانی به گمرک بدهی دارد و قابلیت اظهار کالا را ندارد چرا که اگر بدهی وجود داشته باشد اول باید آن مبلغ بدهی پرداخت شود.
درست یک روز بعداز صحبت ارونقی، علیرضا سهرابیان هم گفته بود قایق ها ثبت سفارش شدند و مشکل ترخیص آنها حل می شود و به زودی از قشم به تهران می آید.
در حالی که علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون، قبل از آن برای ترخیص قایق ها دست به دامان مسئولان وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و مکاتبه با وزارت صمت و .... شده بود، بدون اینکه به ایرادات کار اشاره کند. چرا که قبل از ورود قایق ها نه سفارش ثبت شده بود و نه بدهی قبلی تسویه. البته مسدود شدن حساب فدراسیون به دلیل بدهی مالیات هم کار را سخت تر کرد. او اما حالا می گوید:«مشکل ترخیص قایق ها، مشکل گمرک نبود، بلکه مشکل بدهی به گمرک و بدهی ۸ میلیاردی به اداره مالیات که از سال ۸۹ تا ۹۷ روی دست که روسای قبلی نداده بودند. البته قایق ها بدون ثبت سفارش، تنها خریده شده بودند.»
عزیزی:کاش تجهیزات ورزشی، از لیست تعرفه های نامتعارف خارج شود
عزیزی رئیس فدراسیون گلف دراین باره می گوید:« فدراسیون اقدام به واردات نمی کند،بلکه یکسری شرکت های تجهیزات ورزشی وسایل گلف را وارد می کنند. البته آنها حرفه ای هستند وثبت سفارش می کنند و مراحل حرفه ای را درست می گذرانند.»
رئیس فدراسیون گلف معتقد است، گمرک باید تعرفه تجهیزات ورزشی را جور دیگری نگاه کند:«کاش مسئولان گمرک کالاهای ورزشی را در طبقه بندی مشخص قرار دهد تا درلیست تعرفه های نامتعارف قرار نگیرد. چوب گلف در لیست کالاهای لوکس قرار دارد. در حالی که چوب گلف وسیله ورزشی است.»
او برای حل این مشکل پیشنهاد دارد:« از یک طرف با برخورد سلیقه ای درست شود و از طرف دیگر کاش مرکز مشارکت اقتصادی وزارت ورزش بتواند با تعامل گمرک با تدوین دفترچه جامع ،آن را به باشگاه ها و فدراسیونها ابلاغ کند تا پراکندگی قوانین وجود نداشته باشد. نکته سوم اینکه تعرفه تجهیزات ورزش های کمتر توسعه یافته مثل ورزش های توسعه یافته شود.»
البته شاید به خاطر سختی واردات است که فدراسیون گلف به فکر تولید چوب و توپ گلف ایرانی افتاده تا از واردات ادوات این رشته خلاص شود.
حالا وقت آن رسیده که وزارت ورزش واردات تجهیزات ورزشی را با دقت بیشتری انجام دهد و حتی در رایزنی با گمرک شرایط ورود را تعیین کند تا فدراسیونهای ورزشی با اطلاع دقیق از شرایط برای وارد کردن تجهیزات مدنظر اقدام کنند ، اما معمولا روسای فدراسیونها فکرمی کنند می توانند با زد و بند تجهیزاتشان را به کشور وارد کنندو وقتی کالاها در گمرک می ماند، تازه به تکاپو می افتند تا تجهیزات ترخیص شود. در صورتی که این روش در دنیا تخلف محسوب می شود. هیچ وقت امکان ندارد کاهالاهای وارداتی با من بمیرم و تو بمیری ترخیص شود،مگر اینکه دولت تصمیم بگیرد. درواقع معمولا فدراسیونها با ندانم کاری برای ورود تجهیزات ورزشی به دردسر می افتند.
۲۵۱۲۵۴