کوله‌بار توقعات بر دوش دو سرمربی فرنگی
به گزارش ایرنا، مربیان ایتالیایی و آرژانتینی در حالی باید سرخابی‌های را برای حضور در لیگ نوزدهم آماده کنند که هرکدام از این مربیان بار متفاوتی از توقعات را در هفته‌های متوالی لیگ برتر به دوش می‌کشند. درحالی‌که لیگ هجدهم با شادکامی پرسپولیس و ناکامی‌های متوالی استقلال در کسب عنوان قهرمانی به پایان رسید اما کمتر کسی تصور می‌کرد که ۲ تیم پرطرفدار پایتخت در کمترین زمان دچار بحران در نیمکت مربیگری شوند. استقلال تهران که از سه هفته مانده به پایان لیگ شرایط متفاوتی داشت و پرسپولیس نیز در آغازین روزهایی نقل و انتقالات با شوک بزرگی مواجه شد زیرا چند روز پس از قهرمانی این تیم در جام حذفی «برانکو ایوانکویچ» سرمربی موفق این تیم غزل خداحافظی خواند. هرچند که جانشین برای «وینفرد شفر» و برانکو در کمتر از یک ماه تعیین شد اما بر همگان واضح است که حضور «آندره استراماچونی» و «گابریل کالدرون» در نیمکت دو تیم به معنای بازگشت آرامش سال‌های دور و نزدیک نیست بلکه آغاز راهی به شمار می‌رود که ممکن است گرداب مشکلات را عمیق یا از درون این گرداب گلستانی به وجود آورد؛ اما چرا کار این دو مربی در لیگ نوزدهم سخت است؟
هواداران استقلال انتظاری کمتر از قهرمانی ندارند
بر کسی پوشیده نیست که تیم استقلال تهران به‌عنوان یکی از مدعیان همیشگی لیگ در ۶ سال گذشته موفقیت چشمگیری در لیگ برتر کسب نکرده است و در ۲ سال اخیر قهرمانی‌های رقیب نیز بار روانی این ناکامی‌ها را بیشتر کرده است به‌گونه‌ای که هواداران این تیم از سرمربی ایتالیایی انتظاری کمتر از قهرمانی ندارند زیرا صبر این هواداران از چند فصل ناکامی با مربیان داخلی و خارجی لبریز شده و ممکن است در کمترین زمان با نتایج ضعیف مرد ایتالیایی شعارهای «حیا کن، رها کن» سر داده شود. برای فرار از این بحران استراماچونی باید از نخستین هفته‌ها باقدرت در لیگ ظاهر شود و موفقیت‌های چشمگیری کسب کند موفقیت‌هایی که درنهایت استقلال را در مسیر قهرمانی قرار دهد. برای رسیدن به این مسیر نیاز به ابزار است؛ ابزاری از جنس بازیکنان تعیین‌کننده؛ اما واقعیت‌ها حکایت از آن دارد که به ۲ دلیل امکان شروع قدرتمند برای استراماچونی وجود ندارد. نخست اینکه در چند فصل اخیر خرید و تمدید قرارداد بازیکنان سرشناس به پاشنه آشیل استقلال تبدیل‌شده و در سوی دیگر لیگ ایران از بازیکنان تعیین‌کننده خالی است. برای استقلال دورانی که مجیدی، نکونام، تیموریان، جباری و حیدری بتوانند به‌تنهایی تعیین‌کننده نتایج باشند به پایان رسیده است. تمام خریدهای استقلال به مهره‌های جوانی ختم می‌شود که در تیم‌های متوسط خوش می‌درخشند اما احتمال جا افتادن آنان در تیم بزرگی مانند استقلال سخت است. مهدی قائدی، تیموری، آقاخان و … نمونه‌هایی از این خریدها هستند که در فصل‌های گذشته به عضویت استقلال درآمدند. تنها راهکار برای غلبه بر جای خالی ستاره‌ها حضور بازیکنان سرشناس خارجی است اما در این یخش استقلال فاقد توان خرید است زیرا چند برابر شدن نرخ ارز امکان خرید بازیکنان باکیفیت خارجی را از تیم گرفته است. این شرایط روزهای سخت را پیش روی مرد ایتالیایی قرار می‌دهد مشکلاتی که ممکن است بار روانی هواداران به آن اضافه شود.
اردوگاهی که متفاوت است
اما در سوی دیگر در اردوگاه رقیب سرخ پوشان با گابریل کالدرون رویه متفاوت از استقلال دارند اگر در اردوگاه آبی بار ناکامی‌های گذشته بر نیمکت ذخیره سایه انداخته است در اردوگاه سرخ نتایج رؤیایی برانکو چماقی برای کالدرون است؛ برانکو با سه قهرمانی متوالی از تیم پرسپولیس یک مدعی ساخته و هواداران انتظار قهرمانی چهارم دارند. آیا این مهم ممکن است؟ بدون شک کار سخت مربی آرژانتینی زمانی سخت‌تر خواهد شد که برخی از ستاره‌های سال‌های قبل هوای لژیونر شدن دارند و پرسپولیس نیز مانند استقلال در فصل نقل و انتقالات کم‌کار به نظر می‌رسد. در سوی دیگر آشنایی مربی آرژانتینی با فوتبال ایران نیاز به زمان دارد و ممکن است با چند نتیجه مساوی یا باخت تیم وارد بحران و تقابل پیشکسوتان با مربی شود. همچنین یکی دیگر از مشکلات پیش روی کالدرون قدرت گرفتن سه تیم مدعی دیگر است. تراکتورسازی با مصطفی دنیزلی، سپاهان با امیر قلعه‌نویی و استقلال با استراماچونی مدعیان اصلی لیگ نوزدهم هستند و کالدرون افزون بر تیم‌های دیگر باید با این رقیبان دست‌وپنجه نرم کند. مشکلات اقتصادی و ناآشنایی کالدورن با سیستم پرداخت حقوق از دیگر بهانه‌هایی است که بازیکن سابق تیم ملی آرژانتین باید به آن وفق پیدا کند. اگر این ناآشنایی موجب تقابل سرمربی و کادر فنی شود بدون شک او پایان قرارداد را در ایران نخواهد دید. البته این مشکل تنها به کالدرون مربوط نمی‌شود بلکه استراماچونی نیز با بحران مالی پرداخت‌ها مواجه می‌شود.
بحرانی که برانکو ایوانکویچ را فراری داد و کارلوس کی روش را مجبور کرد که از فدراسیون ایران به فیفا شکایت ببرد.