رزمایش پیامبراعظم؛ تجلی همراهی میدان و دیپلماسی
به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، قدرت کشورها بر اساس توانایی آنها در استفاده از منابع و امکانات برای تاثیرگذاری بر رویدادهای بین المللی سنجیده می شود، سیاست های کلی جمهوری اسلامی در راستای افزایش توانمندی و قدرت در جهت حفظ موجودیت، امنیت و رفاه شهروندان و مقابله با تهدیدات خارجی است.
شرایط کنونی نظام بین الملل و موقعیت استراتژیک ایران در منطقه ایجاب می کند که برای تامین منافع ملی ابزارها و راهکارهای مختلفی به کار گرفته شود، در این راستا جمهوری اسلامی با توجه به موقعیت حساس استراتژیک و ژئوپلیتیک خود با تقویت جنبه های مختلف قدرت سخت که به معنای توان نظامی و اقتصادی است، اهداف قدرت نرم خود که دیپلماسی بخشی از آن محسوب می شود را تقویت می کند.
دولت سیزدهم از زمان آغاز به کار خود با به کار گیری همزمان همه وجوه قدرت، اهداف و سیاست های کلان نظام را با دقت و سرعت بیشتری پیگیری کرده است، سیاستی که پیش از این به دلیل فقدان تحلیل درست از شرایط کشور و جامعه جهانی مغفول مانده بود.
نگاهی به مناسبات جهانی نشان می دهد که باید دو مولفه قدرت نظامی یا «میدان» و قدرت نرم یا «دیپلماسی» را در کنار هم داشت تا به نتیجه مطلوب رسید. در واقع دیپلماسی به تنهایی هدف نیست بلکه ابزار و روشی در رسیدن به اهداف و به دست آوردن منافع ملی است. میدان نیز ابزاری در راستای بالا بردن ضریب امنیت ملی، تضمین بقای کشور و افزایش عمق استراتژیک است، که منافع ملی را محقق می کند. بنابراین دیپلماسی و میدان دو بال پیشرفت یک نظام سیاسی هستند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی تلویزیونی خطاب به ملت ایران در تاریخ ۱۴۰۰/۰۲/۱۲ درباره نیروی قدس که از عوامل تحقق سیاست عزتمند جمهوری اسلامی در منطقه و دیپلماسی است، فرمودند: «نیروی قدس بزرگ‌ترین عامل مؤثّر در جلوگیری از دیپلماسی انفعالی در منطقه‌ی غرب آسیا است؛ نیروی قدس در منطقه غرب آسیا یک سیاست مستقلّ جمهوری اسلامی را و سیاست عزّت‌مدار جمهوری اسلامی را تحقّق بخشیده... ما باید مستقل و عزّتمند و پُرتلاش و پُرتوان عمل کنیم و این کار را در منطقه بعضی‌ها کرده‌اند و بحمدالله به نتیجه رسیده‌اند.»
در جریان مذاکرات هسته‌ای دشمن بارها در حین مذاکرات، قدرت نظامی و قهریه خود را با توسل به تهدیدات مختلف به نمایش گذاشته است جمله معروف «همه گزینه‌ها روی میز است» که بارها تکرار شده است کنایه از گزینه نظامی بود، علاوه بر این تهدیدهای نظامی و علنی رژیم صهیونیستی توسط مقامات این رژیم غاصب مدام تکرار می شود.
رزمایش موشکی پیامبر اعظم (ص) ۲۹ آذر ماه در خلیج فارس، تنگه هرمز و سواحل استان های هرمزگان، بوشهر و خوزستان توسط سپاه برگزار شد. رسانه های خارجی و معاند با به راه انداختن پروپاگاندا تلاش کردند اینگونه القا کنند که این رزمایش به مذاکرات ضربه زده و همزمان سیاستمداران غربی بحث کاهش توان موشکی ایران را مطرح کردند.
رژیم صهیونیستی که نگران دست برتر ایران در مذاکرات وین و قرار گرفتن روند گفت و گوها در مسیر پیشرفت است، تلاش کرد با راه انداختن هیاهوی تبلیغاتی، در مورد این رزمایش به زعم خود فضایی منفی علیه جمهوری اسلامی ایجاد کند. حامیان این رژیم در غرب نیز همین خط را ادامه دادند.
مقامات آمریکایی بدون اشاره مستقیم به این رزمایش به انتقاد پرداختند؛ رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران، که به عنوان مذاکره‌کننده ارشد آمریکا در وین حضور دارد، در گفت‌وگویی با نشریه نیویورکر مدعی شد که ایران ثابت کرده که از برنامه موشک‌های بالستیک خود برای تهدید همسایگانش استفاده می‌کند. علاوه بر این ژنرال کنت مک کنزی، فرمانده نیروهای مرکزی آمریکا ادعا کرد که برنامه موشکی ایران به تهدیدی فوری‌تر از برنامه هسته‌ای این کشور تبدیل شده، ایران توان حمله دقیق به اسرائیل دارد و می‌تواند حملاتی با دقت و حجم بالا در خاورمیانه انجام دهد.
این ادعاهای بی اساس در حالی مطرح شد که ایران همواره روابط خوبی با همسایگان خود داشته و در دولت سیزدهم روابط حسنه با همسایگان در اولویت های سیاست های وزارت امور خارجه است.
اما وزارت امور خارجه انگلیس با اشاره مستقیم به این رزمایش، خشم خود را از شلیک همزمان ۱۶ موشک بالستیک در رزمایش بزرگ پیامبر اعظم (ص) در ایران ابراز کرد و مدعی شد: این پرتاب‌ها نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد محسوب می‌شود که از ایران می‌خواهد هیچ‌گونه فعالیتی در رابطه با موشک‌های بالستیک قادر به حمل تسلیحات اتمی، از جمله انجام پرتاب موشک با استفاده از فناوری موشک‌های بالستیک را انجام ندهد.
سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان بلافاصله ضمن رد موضع گیری مداخله جویانه انگلیس در مورد توانمندی دفاعی کشورمان گفت: جمهوری اسلامی ایران در چارچوب قوانین و مقررات بین‌المللی و مطابق نیازهای دفاعی خود عمل می کند و لذا نه تنها اینگونه موضع‌گیری‌ها و اظهارات، مداخله در امور داخلی ایران به حساب می‌آید بلکه حاکی از ادامه سیاست یک بام و دو هوای لندن است.
رزمایش پیامبر اعظم(ص) و نمایش قدرت نظامی جمهوری اسلامی نه تنها در راستای تهدید کشورهای همسایه نبود بلکه پاسخی به جنگ روانی و تهدیدات صهیونیست ها علیه کشورمان بود، در این رزمایش با به نمایش درآمدن قدرت نظامی ایران پیامی مهم فرستاده شد. پیامی با این محتوا که تنها راه حل و فصل مسائل با جمهوری اسلامی دیپلماسی است و تهدیدات نظامی رژیم صهیونیستی و حامیانش در مقابل اراده ایران بی اثر است. جمهوری اسلامی ایران با این رزمایش نشان داد که قدرت میدان، به خدمت دیپلماسی درآمده است.
توانمندی نظامی ایران در دولت سیزدهم به مثابه اهرمی به کمک تیم مذاکره کننده کشورمان آمده است. اهرمی که در دولت های پیشین از آن استفاده نمی شد به این دلیل که تحلیل درستی در مورد تجمیع ابزارها و منابع قدرت وجود نداشت.
جمهوری اسلامی با رزمایش پیامبر اعظم(ص) برخلاف صهیونیست‌ها و حامیانشان که در رسانه ها سعی در قدرت نمایی دارند در میدان عمل قدرت خود را نشان داد و ثابت کرد که میدان پشتیبان دیپلماسی است و همزمان با برگزاری مذاکرات وین به این پیام را ارسال کرد که قادر است با هماهنگی میدان و دیپلماسی دستاوردهای اقتصادی- سیاسی بدست آورد.
همزمان دیپلمات‌های حاضر در وین و تحلیلگران، اعلام کردند که ابتکار عمل تیم ایرانی، طرف غربی را ناچار کرد که پیشنهادهای ایران را روی میز مذاکرات وین بگذارند و به گفته برخی منابع اروپایی، ۸۰ درصد پیشنهادهای ایران پذیرفته شده است. نماینده روسیه نیز توئیت کرد که «کشورهای غربی گرچه ابتدا مخالفت کردند اما پذیرفتند که این پیشنهادها حق مسلم طرف ایرانی است»
سیاست همراهی قدرت نظامی با دیپلماسی و تجلی آن در رزمایش اخیر در حالی با انتقاد و حمله کشورهای غربی روبرو شده که سیاستمداران کهنه کار آمریکایی بارها از تاثیرگذاری آن سخن گفته اند. در مصاحبه‌ای که «هنری کیسینجر» اردیبهشت امسال با مدیرعامل یک شرکت انتشاراتی بزرگ آلمانی با نام «اکسل اشپرینگر» داشت، کیسینجر با اشاره به چین و در توجیه اینکه چرا آمریکا نباید وارد منازعه با چین شود، گفت که چین، هم در حوزه اقتصاد و هم در حوزه نظامی قدرتمند است و تنها راه آمریکا «همزیستی با چین است».
در واقع لازمه تامین منافع ملی و حفظ امنیت کشورمان در معادلات کنونی جهان این است که مولفه‌های قدرت را در کنار هم داشته باشیم و بتوانیم دستاوردهای میدانی کشور را آنچنان بالا ببریم تا دیپلمات هایمان آن سرمایه را در کارزارهای بین المللی استفاده کنند.