امیررضا احمدی؛ این روزها لیگ برتر فوتبال ایران فضای ملتهبی را سپری می کند. با اینکه فقط ۱۲ هفته از فصل جاری لیگ برتر سپری شده اما در همین مدت کوتاه، این مسابقات به اندازه یک فصل کامل حاشیه داشته. از درگیری تیم ها با سازمان لیگ بر سر تبلیغات محیطی تا جنجال مدیران عامل استقلال و پرسپولیس، ماجرای بازیکن گابنی گل گهر و... همگی جنجال هایی است که درفصل جاری لیگ برتر رخ داده. در این بین مسئولان باشگاه ها مانند مدیران عامل یا حتی مدیران رسانه ای، به جای آنکه با حفظ شان جایگاه خود وارد کری های هواداری نشوند، روی هیزم این آتش نفت می ریزند تا فضا بیش از پیش ملتهب شود.
آجورلو و پوپولیسم؛ آتش در انبار باروت
اگر چه رفتار های هوادار پسند یا به تعبیری پوپولیستی مدیرعامل استقلال امری عادی است اما او در فصل فعلی باز هم با نشستن بر کرسی مدیریت استقلال، دست به چنین اقدامی زد تا دوباره فضای هواداری را ملتهب کند. آجورلو چندی پیش در گردهمایی هواداران استقلال، به تیم رقیب کنایه زد. او با اشاره به قهرمانی های پرسپولیس در سال های اخیر، ادعا کرد که گروهی از سیاسیون در پشت پرده ناکامی‌های استقلال هستند. همین باعث شد هواداران تیم رقیب حسابی به او حمله کنند. در ادامه هم سرپرست باشگاه پرسپولیس با واکنش تند به این موضع، اظهارات آجورلو را زیر سوال برد و با حمله باورنکردنی، مدعی شد که او مدیرعامل تیم دوم تهران است و باید به ناکامی تیمش عادت کند.
صدری همچنین در بخشی از مصاحبه خود با حمله دوباره به آجورلو گفته که اگر شما به عنوان فردی نظامی و سیاسی از قدرت خود برای قهرمان کردن پاس استفاده کردی دلیل نمی‌شود سایرین هم اینچنین کنند.
همه این ها باعث شد تا مدیران دو تیم بدون توجه به جایگاه خود، مانند هواداران تیفوسی به یکدیگر حمله کنند. اتفاقی که مدیران باشگاه را در سطح کاربران فضای مجازی قرار داد که بدون هیچ احترامی به یکدیگر حمله می کنند و سعی دارند با بی احترامی به رقیب کری بخوانند در حالی که مطمئنا ایجاد چنین فضای مسمومی، نه تنها به اعتبار این افراد ضربه می زند بلکه شان دو باشگاه را زیر سوال می برد.
مدیر رسانه ای یا لیدر سکوها؟
در هفته های اخیر آنقدر این آش بیانیه نویسی و صحبت های مدیران رسانه ای استقلال و پرسپولیس شور شده که خیلی ها در فضای مجازی به طنز می گویند مدیران رسانه ای استقلال و پرسپولیس صندلیشان را جایگاه ۸ و ۳۶ ورزشگاه آزادی اشتباه گرفته اند. جایگاهی که مختص تیفوسی های استقلال و پرسپولیس است و بوقچی های آن جا در مسابقات مختلف با تعصب خاص خود تیمشان را تشویق می کنند. نکته مهم اینجاست که چرا باید در باشگاه ها چنین اجازه ای به مدیران رسانه ای داده شود؟ نقش مدیریت باشگاه و کمیته انضباطی چیست که از چنین موضوعاتی جلوگیری نمی کند؟ باشگاه های فوتبال در ایران همگی از پسوند فرهنگی برخوردارند اما در عمل کوچک ترین نشانه ای از این موضوع ندارند و خروجی آن اتفاقاتی می شود که باعث شده فضای فوتبال ایران حسابی ملتهب شود.
البته حسین عبداللهی عضو کمیته انضباطی در خصوص بیانیه نویسی دو باشگاه علیه یکدیگر اعلام کرده بود: این موضوع نه زیبا است و نه پسندیده.در آئین نامه کمیته انضباطی به صراحت آمده هیچکدام از عوامل باشگاه‌ها حق ندارند علیه یکدیگر موضع گیری کرده و یا واکنش داشته باشند که در این صورت با آنها برخورد قانونی خواهد شد. اما مطمئنا این صحبت ها بدون برخورد قاطع، فایده ای ندارد. این در حالی است که علی کریمی اسطوره پرسپولیس هم از این اتفاقات انتقاد کرد و گفت که مدیران رسانه ای باید چنین جوهایی که به وجود می آید را آرام کنند نه اینکه خود باعث شعله ور شدن آتش آن باشند. مطمئنا این اتفاق همان کاشتن باد است که حاصلی جز درو کردن طوفان ندارد و اگر هر چه زودتر مسئولان باشگاه ها، سازمان لیگ و فدراسیون فکری به حال آن نکنند، تبعات سنگینی به دنبال خواهد داشت. تبعاتی که می تواند قلب فوتبال را نشانه بگیرد و زخمی کاری بر پیکر آن بزند که حالا حالاها با هیچ مرهمی درمان نشود.
۲۵۷ ۲۵۱