به گزارش رویداد ایران و به نقل از خبرآنلاین، حسین صفامنش، که در میان مردم بیشتر به واسطه خواندن تیتراژ سریال «نون.خ» شناخته می‌شود می‌گوید ممکن است گمان کنیم با میل و رغبت خودش به تهران آمده است، اما باید باور کنیم این‌گونه نبوده است و او در کرمانشاه به ته خط رسید که به تهران آمد.
از جمله مواردی که او را به ته خط رساند بی‌اهمیتی شبکه‌های استانی به موسیقی و هنر هنرمندان ساکن استان‌هایشان بود و او در گفت‌وگویی که ۱۰ سال پیش، در سال ۱۳۹۰ انجام داد در مورد شبکه استانی کرمانشاه (زاگرس) چنین گفت: «با تمام احترامی که برای کارکنان این رسانه فراگیر قائل هستم، اما احساس می‌کنم آن‌ها فقط به دنبال پرکردن برنامه‌هایشان هستند و توجهی به احساسات و خواسته‌های مردم ندارند.»
صفامنش در پاسخ به این سوال که در ۱۰ سال گذشته شاهد تغییری در این رویه بوده است یا نه، به خبرآنلاین می‌گوید: «شما خودتان بگویید در این ۱۰ سال چه اتفاقی برای شبکه زاگرس افتاده است؟ چیزی نگوییم بهتر است و ان‌شاالله مدیران از این به بعد یا فکری کنند یا اساسا این شبکه را تعطیل کنند. چرا؟ چون ما کپی شبکه یک و دو و سه که نمی‌خواهیم، اساسنامه شبکه‌های استانی بر این پایه است که فرهنگ بومی منطقه را ترویج دهند. شبکه‌های استانی لرستان یا ایلام این کار را می‌کنند اما نمی‌دانم چرا شبکه استانی کرمانشاه نسبت به این موضوع بی‌توجه است. هرچند من دوستان زیادی در این شبکه دارم که همه‌شان هم انسان‌های خوبی هستند اما خروجی کار چیز خوبی نیست.»
او که زمانی در برنامه «هدهد» که از شبکه شما پخش شد گفته بود: «۲۰ سال طول کشید تا صدای‌مان از مراکز استان‌ها به پایتخت برسد و دوربین صداوسیما به سمت ما نچرخید و ما ناچار شدیم بچرخیم.» ادامه می‌دهد: «همین الان هم این را می‌گویم. تا زمانی که کج‌سلیقگی و نگاهی کلیشه‌ای که تنها به چند نفر عنایت دارد در جریان باشد نه تنها من، هیچ‌کدام از عزیزانی که در حوزه موسیقی فعالیت می‌کنند، در کرمانشاه به موفقیت نمی‌رسند. چرا ما نباید بتوانیم در شهر خودمان کار کنیم؟! ممکن است گمان کنید من با میل و رغبت خودم به تهران آمدم، اما باور کنید این‌گونه نیست. من در کرمانشاه به ته خط رسیدم که به تهران آمدم. چون کسانی بودند که اساسا دوست نداشتند ما باشیم. دوست نداشتند حسین صفامنشی وجود داشته باشد ولی ما یا راهی خواهیم یافت یا راهی خواهیم ساخت، آن‌جا نتوانیم کار کنیم، این‌جا کار می‌کنیم.»
متن کامل این گفت‌وگو را در میان ناصر رزازی و ابراهیم تاتلیس گیر کرده بودم بخوانید.
۵۸۲۵۹