جناب دکترمحمد مقیمی ریاست محترم دانشگاه تهران بمناسبت "سالروز وحدت حوزه و دانشگاه" به قم رفته و از مراجع درخواست میکنند تا "دفتریا کتابخانه‌ای ویژه بمنظور ارائه آثارشان در دانشگاه تهران ایجاد کنند." ایشان درادامه میفرمایند که "درصدد ایجاد مرکزی به منظور تبادلات حوزه و دانشگاه زیرنظر مستقیمِ رئیس دانشگاه هستند."
ای کاش جناب مقیمی این پرسش ابتدایی را هم از خودشان میکردند که چرا علیرغم آن همه تلاش و تقلا از سوی نظام در راستای ایجاد وحدت و همکاری میان حوزه ودانشگاه، آبی گرم نشده و اگر نگفته باشیم فاصله میان این دو این دونهاد بیشتر ازگذشته شده، دست کم به هیچ روی نزدیکتر نیز با یکدیگر نشده‌اند؟
گیریم که جناب مقیمی دفاتر یا کتابخانه‌هایی برایِ هریک از آیات‌ِ اعظام در دانشگاه ایجاد نمایند و آثارآن بزرگواران را در آنها جای دهند. آیا آنگونه که ریاستِ دانشگاه تصور میکنند، دانشگاهیان به آن مراکزآمده و تبادل فکر و اندیشه میان حوزویان و دانشگاهیان بعد از چهل سال سرانجام برقرارمیشود؟ یا این اقدام ریاست محترم جدید دانشگاه تهران صرفاً بجز یک نمایش ویترین چیز دیگری نخواهد شد.
دو عامل، اصلی‌ترین مانع وحدت حوزه و دانشگاه بوده. نخست رویکرد ایدئولوژیک حوزه به ساحت علم. دوم، نگاه قیم مآبانه حوزه به دانشگاه. حضرت آیت الله نوری همدانی معتقدند" تمام علوم را اسلام آورد... اما جبهه استکباربجای اینکه در برابر اسلام تسلیم شوند، بمخالفت برخاسته و علوم را سکولار کرده و بنام خود ثبت و ضبط کرده است."
نمی توانم تصور کنم که ریاستِ محترم دانشگاه نمیدانند که حتی تا نیمه دوم قرن نوزدهم و تاسیسِ دارالفنون کسی در ایران نمیدانست فیزیک، شیمی، بیولوژی و سایر علوم جدید چه هستند وحتی اساساً از وجود آنها هم بی خبر بودیم؟ آشنایی ما با علوم جدید بعد از ورود مدرنیته درقرن نوزدهم به ایران بوده. حضرت آیت الله جعفر سبحانی هم از رئیس دانشگاه میخواهد که در"گزینش اساتید"دقت لازم صورت گیرد.درحالیکه حتی یکباردر چهل سال گذشته دانشگاه درحوزه دخالت نکرده، حوزویان بواسطه نگاه قیم وارشان بدانشگاه علی الدوام درصدد اصلاح و تغییر دانشگاه بالاخص درحوزه علوم انسانی بوده اند.
جناب مقیمی، تا این نگاه‌ها درحوزه وجود دارد، نمایشگاه آثار مراجع دردانشگاه، ویترینی بیش نخواهد بود.