سقوط کیفیت آموزش؛ دودی که به چشم جامعه می‌رود
به گزارش خبرنگار ایمنا، فرهنگیان و معلمان در همه جوامع احترام و جایگاه ویژه‌ای دارند و آموزش و پرورش را می‌توان موتور محرک توسعه و پیشرفت هر جامعه‌ای دانست چرا که بین توسعه‌یافتگی هر جامعه و اهمیت نظام آموزش و پرورش آن رابطه مستقیمی وجود دارد و هر قدر جامعه‌ای توسعه یافته‌تر باشد نظام آموزش و پرورش، قوی‌تر و جایگاه معلمی نیز در آن از اهمیت بیشتری برخوردار است اما در جامعه ما فرهنگیان از دهه ۷۰ پیگیر مطالباتی بوده‌اند که هیچ گاه به سرانجام نرسیده و همه امیدها برای حل مشکلات شغلی و معیشتی این قشر به بودجه سال آینده دوخته شده که قرار است سرآغازی برای اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان باشد.
دو ساعت اضافه کاری بدون حقوق معلمان از زمان جنگ
محمدحسن مصدقیان، رئیس انجمن صنفی معلمان اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا سابقه درخواست معلمان برای حل مشکلات معیشتی این قشر را مربوط به دهه ۷۰ دانست و اظهار می‌کند: در سال ۱۳۷۴ که نخستین تجمع را برگزار کردیم، نمایندگان مجلس بر این باور بودند که هر اداره و دستگاه اجرایی، باید برای خود درآمدزا باشد و آموزش و پرورش هم بر همین اساس مورد انتقاد قرار می‌گرفت که چرا درآمدزا نیست، سال‌ها طول کشید که توانستیم اثبات کنیم که طبق اصول قانونی اساسی، آموزش تا مقطع دیپلم باید برای همه افراد رایگان باشد و آموزش و پرورش اصلاً نباید درآمدزا باشد.
وی با بیان اینکه مبنای شاخصی برای محاسبه و پرداخت حقوق معلمان تا دهه ۷۰ وجود نداشت، ادامه می‌دهد: ۱۰ سال بعد، یعنی در میانه‌های دهه ۸۰ ما به عنوان جامعه و بدنه معلمان به این نتیجه رسیدیم که باید حساب و کتابی برای محاسبه حقوق معلمان وجود داشته باشد به همین دلیل پیشنهاد کردیم چون آموزش از مقطع پیش دبستانی تا دانشگاه ادامه دارد، جایگاه معلمان نیز باید مشابه اساتید دانشگاه تعریف شود البته با توجه به مدارک تحصیلی، معلمان نیز باید نسبت مشخصی از حقوق یک استاد دانشگاه را دریافت کنند.
رئیس انجمن صنفی معلمان اصفهان با اشاره به تلاش‌های ده ساله خود برای ساماندهی به حقوق و معیشت معلمان، می‌افزاید: یک مقایسه ساده بین این دو قشر نشان می‌دهد که اساتید دانشگاه در هفته ۱۹ ساعت کار می‌کنند در حالی که فرهنگیان ۲۴ ساعت، البته تا پیش از آغاز جنگ تحمیلی این زمان ۲۲ ساعت بود اما به گفته مرحوم پرورش که آن زمان نماینده اصفهان بود، قرار شد تا زمانی که جنگ ادامه دارد فرهنگیان دو ساعت ایثار و بیشتر تدریس کنند اما جنگ تمام شد و دو ساعت اضافه کار کردن معلمان باقی ماند.
حقوق ثابت، ساعت کاری بیشتر
مهدی عتباتی؛ هنرآموز و دبیر هنرستان نیز درباره خواسته‌های معلمان به خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: اگر وضعیت فرهنگیان را با دستگاه‌های دیگر مقایسه کنیم که در کنار حقوق، از امکانات دیگری مانند اضافه کار، سرفصل‌های حمایتی، حق مأموریت و جلسه، تشویقی و کارانه و موضوعاتی از این دست برای پرداخت حقوق کارکنان برخوردارند، قشر فرهنگی یک حقوق خالص دارد که هیچ موردی به آن اضافه نمی‌شود.
وی می‌افزاید: دومین خواسته معلمان ساعت کاری است، ساعت کاری فرهنگیان پس از زمان جنگ که به ۲۲ ساعت افزایش یافت و اکنون از کارکنان همه دستگاه‌های دیگری که فعالیت‌های فرهنگی انجام می‌دهند مانند آموزش عالی و آموزش پزشکی، بیشتر است و موضوع ساعت‌های تعطیلات رسمی و تابستان که برای معلمان مطرح می‌شود در حالی است که فرهنگیان برخلاف دیگر کارکنان، از یک ماه مرخصی در طول سال محرومند و تنها در صورت جبران ساعت کاری، می‌توانند از مرخصی استفاده کنند.
این دبیر هنرستان، تصریح می‌کند: مقایسه خواسته‌های فرهنگیان با اقشار دیگر را کار نادرستی است، اینکه گاهی اقشار مختلف در پیگیری مطالباتشان رو در روی هم قرار می‌گیرند به آن دلیل است که برخی از سیاستمداران برای استفاده‌های تبلیغاتی، طرح‌هایی را رسانه‌ای می‌کنند که هنوز ابلاغ و اجرا نشده مثل افزایش سقف حقوق معلمان بین ۸ تا ۱۶ میلیون تومان.
وی یادآور می‌شود: مشکلات فرهنگیان، تنها مربوط به معیشت آنها نیست بلکه موضوع عدالت در نوع نگاه به مشکلات فرهنگیان و نحوه پرداخت حقوق است، این قشر سال‌های طولانی خواستار برقراری عدالت در نوع نگاه مسئولان برای حل همه مشکلات‌شان از جمله حقوق و مسائل معیشتی بوده‌اند که در برهه‌های خاصی، از نظر قانونی و اجرایی مورد توجه دولتمردان و قانون گذاران قرار گرفت اما با وجود همه این قول‌ها و طرح‌ها هیچ گاه، مشکلات حل نشد.
استفاده تبلیغاتی از حل مشکل فرهنگیان
عتباتی با اظهار تأسف از اینکه مشکلات فرهنگیان در دهه‌های گذشته همواره یک اهرم تبلیغاتی برای برخی مسؤولان بوده است، می‌گوید: در برهه‌های خاص مانند انتخابات، سیاستمداران طرح‌هایی شعارها و لایحه‌هایی را در این باره مطرح کرده‌اند اما در عمل اتفاق مطلوبی رخ نداده است و تکرار این موضوع، باعث شده دیوار بلند بی‌اعتمادی و سوءظن شدیدی بین جامعه فرهنگی و بدنه حاکمیت به وجود آید.
وی می‌افزاید: جامعه فرهنگی بارها این موضوع را تجربه کرده که قوانین و مصوبات خوبی در حمایت از فرهنگیان تصویب و به عنوان قانون یا بخشنامه به جامعه فرهنگی ابلاغ شده اما در عمل به دلیل سوءمدیریت و عدم حمایت مجریان و تأمین بودجه معمولاً این طرح‌ها ابتر مانده و شکست خورده است طرح‌هایی مانند بیمه طلایی فرهنگیان یا استفاده از خدمات و بن‌های رفاهی و همچنین طرح حمایت از ادامه تحصیل ضمن خدمت فرهنگیان که در زمان‌های مختلف و از سوی دست اندرکاران قوه مقننه یا مجریه تصویب شد و به مرحله اجرا هم رسید اما در عمل شکست خورد.
این دبیر هنرستان تصریح می‌کند: دیوار بلند بی‌اعتمادی و تجربه‌های ناموفق دوره‌های قبل باعث کم شدن امید فرهنگیان به حل مشکلات از طریق طرح رتبه‌بندی شده است، در شرایطی که منزلت و معیشت این قشر به شدت مورد تنگنا قرار گرفته، فرهنگیان نیز نگران وضعیت آموزش و پرورش هستند چون جدا از نقش و مسئولیت خود، به عنوان والدین نیز فرزندانی دارند که از مشکلات نظام آموزش و پرورش تأثیر می‌پذیرند.
وی اظهار می‌کند: امیدواریم گفته رئیس جمهور برای حل مشکل فرهنگیان، یکبار برای همیشه، عملی شود، برای این اتفاق، باید دست اندرکاران مجریه و مقننه دست به دست هم بدهند و این کار را به شکل پایه‌ای و یکبار برای همیشه حل کنند تا شاید با رتبه بندی بتوانند اعتماد از دست رفته را به جامعه فرهنگی برگردانند و یک تجربه مفید و مثبت برجای بگذارند.