کنعانی‌مقدم: اقتصاد کشور را به نابودی می‌کشانند
به گزارش نامه نیوز، یارانه‌ها قرار است افزوده شود. محسن رضایی معاون اقتصادی دولت گفته بود که این کار در دی ماه عملی می‌شود اما بعد احسان خاندوزی وزیر اقتصاد گفت که هنوز زمان دقیقی برای این کار مشخص نشده است. دیر یا زود اما این اقدام صورت می‌گیرد چراکه همان طور که کارشناسان می‌گویند، مقدمه حذف ارز 4200 تومانی و تصمیماتی مثل تغییر نحوه توزیع بنزین و گرانی آن است که چند روز سازش را کوک کرده‌اند.
بنای دولت و مسئولان بر این است که با این افزایش یارانه مانع از آسیب دیدن طبقه فرودست در برابر تبعات تورمی اقدامات آتی شوند اما کارشناسان امیدی به این کار ندارند و معتقدند که دو برابر و حتی سه برابر کردن آن 45 هزار تومان دردی را دوا نمی‌کند.
حسین کنعانی‌مقدم، فعال سیاسی اصولگرا یکی از این منتقدان است و اعتقاد دارد که ارائه یارانه از اول هم سیاست اشتباهی بوده است. دبیرکل حزب سبز در گفت‌وگویی این روش را «احمدی‌نژادی» و «عوام‌فریبانه» دانست و گفت: « از همان ابتدا دادن یارانه و رهاسازی قیمت‌ها که در زمان آقای احمدی‌نژاد انجام شد، کار اشتباهی بود. این گونه اقدامات به خصوص در اقتصادی که تورم آن اصلا با افزایش مبلغ یارانه‌ها قابل مقایسه نیست و کاهش ارزش پول ملی و قدرت خرید مردم و افزایش قیمت‌ها افسارگسیخته است، فقط یک سری اقدامات عوام فریبانه است.»
وی افزود: «افزایش یارانه‌ها به این شکل که خود موجب افزایش قیمت‌ها و تورم است، نه تنها مسکن نیست بلکه موجب تحقیر ملت است.»
کنعانی مقدم تاکید کرد: «دولت باید برای حل مشکلات اقتصادی کشور یک فکر اساسی کند».
او در ادامه گفت: «رهبری هم به آن بارها اشاره کرده‌اند و نباید اجاره داد که با پول‌پاشی و افزایش نقدینگی، ارزش پول ملی کاسته شده و تورم نیز به دنبال آن پدید آید.»
این فعال سیاسی اصولگرا افزود: «به نظر من تیم اقتصادی دولت همان راهی را می‌رود که آقای احمدی‌نژاد رفت و اقتصاد کشور را به نابودی کشاند و الان هم ما این شرایط را داریم.»
کنعانی‌مقدم در ادامه وضعیت اقتصادی موجود را به یک بیماری دیابتی تشبیه کرد و گفت: «حجم پول به عنوان قندی که در رگ‌های اقتصادی جریان دارد آنقدر بالاست که درحال تبدیل شدن به یک سم مهلک برای کشور است. برای از بین بردن این سم سه راه بیشتر وجود ندارد؛ یک اینکه جامعه به تولید و فعالیت پرداخته و این منابع مالی و قند را جذب فعالیت اقتصادی کند. یا اینکه از منابع خارجی مثل انسولین استفاده شود و آن هم یک نوع اعتیاد را به همراه خود دارد.
یک راه دیگر هم این است که ریاضت اقتصادی یعنی کاهش نقدینگی و صرفه‌جویی را در پیش بگیریم. پیشنهاد من البته این است که هر سه راه را در کنار هم دنبال کنیم. یعنی هم ریاضت اقتصادی را در بحث بودجه انقباضی دولتی دنبال کنیم، هم موانع بر سر تولید و فعالیت اقتصادی را برداریم که اقتصاد کشور پویا شود و هم اینکه از منابع خارجی استفاده کنیم. اینکه فکر کنیم بدون منابع خارجی می‌توان توسعه را دنبال کرد، ساده‌اندیشی است.»