محمدامین کریم‌پور : با درآمد حلال اینستاگرام فیلم ساختم/ با تانک هم از سینما نمی‌روم!
او از چهره‌های شناخته شده اینستاگرامی است، از آن چهره‌هایی که بارها و بارها ویدیوهای تبلیغاتی‌اش را در بستر نت دیده‌اید و احتمالاً خنده‌اید؛ محمدمهدی کریم‌پور که همین فعالیت‌های مجازی‌اش در زمان اخذ پروانه ساخت اولین فیلم بلند سینمایی‌اش برایش دردسرساز شد. کارگردان جوانی که عبارت‌هایی چون «شاخ مجازی» و «اینفلوئنسر» در همان برهه درخواستش برای پروانه ساخت اولین فیلمش به او اطلاق شد و سرانجام سازمان سینمایی را بر آن داشت تا مستنداتی مبنی بر این ارایه دهد که او سابقه سینمایی هم داشته و تحصیلات سینمایی دارد و اتفاقاً چند فیلم کوتاه هم ساخته است.
خودش هم می‌گوید از همان ابتدا به دنبال ورود به سینما بوده و حالا حالاها از این وادی پا پس نمی‌کشد. گرچه می‌گوید با توجه به ویدیوهای طنزش همه از او انتظار داشته‌اند که در همین قدم اول به سراغ فیلم کمدی برود اما او یک درام اجتماعی تلخ را برای اولین تجربه کارگردانی‌اش در سینما برگزید.
محمدامین کریم پور که طی دو سال گذشته نسبت به کلیه حواشی و انتقادات پیرامون خودش و کارنامه‌اش سکوت کرده بود، این روزها فیلم سینمایی «حکم تجدید نظر» را روی پرده دارد. به همین مناسبت گفتگویی با این کارگردان و رضا کریمی تهیه‌کننده این فیلم درباره حواشی ورود او به سینما و البته کم و کیف «حکم تجدید نظر» داشتیم که در زیر مشروح قسمت نخست آن را می‌خوانید:
* آقای کریم‌پور طی یکی دو سال اخیر به‌واسطه سابقه فعالیت‌های شما در فضای مجازی و نوع ورودتان به عرصه سینما، حواشی زیادی پیرامون شما وجود داشت که در واکنش به این حواشی هم سکوت کردید. قبل از ورود به بحث فیلم علاقه‌مندم کمی از زبان خود شما درباره این حواشی بشنوم.
محمدامین کریم‌پور: اینکه طی دو سال اخیر صحبتی درباره این حواشی نداشتم به این دلیل بود که صلاح دانستم فیلمم به نمایش دربیاید. اگر می‌خواستم جواب هرکسی را بدهم، خودش تبدیل به یک حاشیه دیگر می‌شد. من جوابی ندادم و برخی آمدند بریده‌ای از یکی از فیلم‌های کوتاه من را پخش کردند و از طرف خودشان نوشتند که این جواب کریم‌پور به انتقادات است.
* که اصل فیلم هم متعلق به چند سال پیش بود.
بله. بریده‌ای از آن را منتشر کردند.
* و بدون اطلاع شما هم بود؟
بله. حتی بعدها وقتی عوامل آن سایت را دیدم گفتم این چه کاری بود! در کل به نظرم درست نبود به حواشی جواب بدهم.
* به تعبیری می‌خواستید با فیلم‌تان جواب انتقادها را بدهید.
می‌خواستم بگویم من کار خودم را می‌کنم، همه می‌توانید بعدها فیلمم را ببینید و خودتان قضاوت کنید.
در حد خودم و تلاشی که داشتم فکر می‌کنم فیلم جواب مناسبی بوده است به خصوص برای آن‌ها که منتقد واقعی هستند. عده‌ای به کل از من بدشان می‌آید، برای این افراد اگر من نوعی «درباره الی…» هم بسازم، باز هم می‌گویند بدترین فیلم را ساخته‌ای! البته چون «درباره الی…» را خودم خیلی دوست دارم، آن را مثال زدم* فکر می‌کنید با «حکم تجدیدنظر» توانستید جواب این نقدها را بدهید؟
اگر با افراد منطقی طرف باشم، بله. اگر کسی باشد که بی‌منطق به‌دنبال انتقاد بوده طبیعتاً الان هم حرف خودش را می‌زند. در حد خودم و تلاشی که داشتم فکر می‌کنم فیلم جواب مناسبی بوده است به خصوص برای آن‌ها که منتقد واقعی هستند. عده‌ای به کل از من بدشان می‌آید، برای این افراد اگر من نوعی «درباره الی…» هم بسازم، باز هم می‌گویند بدترین فیلم را ساخته‌ای! البته چون «درباره الی…» را خودم خیلی دوست دارم، آن را مثال زدم. کسی که از من بدش می‌آید و با ذهنیت به سینما می‌رود تا فیلم من را ببیند، قطعاً می‌گوید فیلم بدی ساخته است.
* یعنی این واکنش‌ها را غرض‌ورزانه می‌دانید؟
می‌دانید ماجرا چیست. بالاخره برخی افراد از عده‌ای خوششان نمی‌آید. همین‌طور امکان دارد شما کسی را برای اولین‌بار هم ببیند اما احساس کنید از او خوش‌تان نمی‌آید. این واکنش‌ها درباره خیلی‌ها می‌تواند باشد.
* احساس می‌کنید درباره شما بیشتر است؟
بله. برخی احساس می‌کنند من اگر به سینما آمده‌ام، حق آن‌ها را خورده‌ام. اگر کسی می‌خواهد به هر حوزه‌ای وارد شود، باید خودش پشت خودش باشد. هیچکس برای شما قدمی برنمی‌دارد. اگر امروز محمدامین کریم‌پور به سینما آمده، با سرمایه و پولی که خودش داشته، فیلمش را ساخته است.
* قبول دارید که این مسیر را راحت‌تر از خیلی‌ها طی کرده‌اید؟
بله صددرصد. مسیرهای ورود به سینما متعدد است. من پیش‌تر به‌واسطه فعالیت تبلیغاتی که در اینستاگرام داشتم، درآمدی به‌دست آوردم همان درآمدم را صرف کاری کردم که سال‌ها به آن علاقمند بودم. واقعاً از همان ابتدا فیلمسازی را دوست داشتم.
* یعنی در اینستاگرام کلیپ تبلیغاتی می‌ساختید تا بتوانید از طریق آن وارد سینما شوید؟
نه. بحثم علاقه به سینماست. در آن هفت سالی که در حوزه تبلیغات مجازی کار کردم، هر چه درآوردم را مجدد روی خودم سرمایه‌گذاری کردم. اگر این نبود، چه کسی می‌آمد روی من سرمایه‌گذاری کند تا فیلم اولم را بسازم؟ مگر این قانون وجود ندارد که بنیاد فارابی باید ۳۰ درصد بودجه فیلم‌اولی‌ها را بدهد، اما مگر چنین پولی به من دادند؟
* البته فارابی هم بر مبنای منویات خودش این بودجه را تخصیص می‌دهد که شامل هر فیلمی نمی‌شود و چنین انتظاری انتظار درستی نیست.
رضا کریمی: البته ما اساساً درخواستی هم برای این وام از فارابی نداشتیم.
کریم‌پور: بله درخواست هم نکردیم و از ابتدا هم منتظر نبودیم کسی به ما پولی بدهد تا فیلم بسازیم. تمام بودجه فیلم را خودمان تأمین کردیم؛ من، آقا رضا (کریمی) و خانم موگویی. ما از هیچکس پولی نگرفتیم که حالا کسی بخواهد بگوید این پسر به‌واسطه ارتباطاتی که داشته فیلم ساخته است!
* بالاخره قبول کنید ارتباطاتی هم داشتید که فی‌نفسه بد هم نیست و نقدی هم به آن وارد نیست. شما پذیرفتید راحت‌تر توانسته‌اید اول فیلم بلند خود را بسازید.
کریمی: چرا می‌گویید راحت‌تر توانسته است؟
* به‌واسطه تجربه فعالیت در حوزه تبلیغات، شناخت بیشتری نسبت به اسپانسرهای مالی داشتید و به‌واسطه همین ارتباطات در زمینه تأمین سرمایه برای فیلم اول با سختی مواجه نبودید.
محمدامین کریم‌پور: اساساً فیلم من سرمایه‌گذار نداشت. سرمایه‌گذار این فیلم خود هستم و آقای کریمی. هیچ برند تبلیغاتی‌ای برای ساخت این فیلم پول نداده است. من در حوزه‌ای دیگر تلاش کردم و پولی درآوردم و همان پول را هم خرج اولین فیلمم کردم. حتی اگر بگویید از آن پول هزار تومانش هم برنمی‌گردد، اصلاً برایم اهمیت ندارد چراکه به آنچه دلم می‌خواست و به آن علاقه داشتم رسیده‌ام.
خاطرم هست که می‌گفتند ۳۰۰ نفر متقاضی فیلم اول بودند که در میان آن‌ها چهره‌های باسابقه از تلویزیون و حوزه فیلم کوتاه هم بودند. دوره بعد از دوم خرداد بود و فضای ملتهبی وجود داشت که چه کسی می‌تواند مجوز کارگردانی بگیرد. نهایتاً ۸ نفر معرفی شدند که اجازه ساخت فیلم اول را داشتند که من هم جزو آن‌ها بودم. من سال‌ها در سینما بودم و دستیاری کرده بودم، به همین دلیل خیلی نمی‌توانستند نسبت به من معترض شوند اما دوستان دیگری بودند که جوی علیه آن‌ها ایجاد شد.
معتقدم ساخت فیلم سینمایی و ورود به این عرصه شاخصه‌هایی نیاز دارد. فرد متقاضی باید فیلم کوتاه ساخته و زمینه این کار را داشته باشد. نسبت به فضای سینما آشنا و قصه خوبی هم باید داشته باشد. مهم‌تر از همه اما چیزی که امروز اهمیت بسیار بیشتری نسبت به گذشته پیدا کرده، سرمایه است. زمانی که من می‌خواستم فیلم اولم را بسازم با ۴۰ یا ۵۰ میلیون تومان می‌شد یک فیلم ساخت. امروز اما یک فیلم حداقل به ۳ تا ۴ میلیارد تومان بودجه نیاز دارد. در این شرایط جدای از قصه خوب و سابقه ساخت فیلم کوتاه، سرمایه اهمیت بسیار زیادی دارد. این فاکتور بسیار مهمی است. خیلی از دوستانی که امروز پشت خط مانده‌اند، به دلیل انتظار برای تأمین همین سرمایه هستند.
* اتفاقاً یکی از دلایلی که طیفی از این دوستان امروز از محمدامین کریم‌پور دلخور هستند بابت همین است که احساس می‌کنند او چون پول داشت، توانست وارد سینما شود.
کریمی: اتفاقاً می‌خواستم به همین مسئله برسم. در این شرایط که خیلی به ندرت کسی با سرمایه شخصی حاضر به سرمایه‌گذاری روی یک کار سینمایی از فیلمساز فیلم‌اولی می‌شود، داشتن این سرمایه بسیار مهم است. پیدا کردن سرمایه برای یک فیلم‌اولی خیلی سخت است. محمدامین این مجموعه مشخصاتی را که براساس تجربه احساس می‌کردیم نیاز است، داشت. فیلم کوتاهی هم که ساخته بود کامل در جریانش بودم. در ارشاد هم که می‌رفتم، همین شائبه‌ای که شما اشاره کردید را درباره این فیلم مطرح می‌کردند و می‌پرسیدند آیا تو کمکش کردی؟ پاسخ می‌دادم مطلقاً اینگونه نبود و همه کار، کار خودش بود. همه آدم‌های پشت صحنه هم شاهد هستند. ما در دفتر فیلمسازی خود براساس تجربه‌ای که داشتیم احساس کردیم محمدامین هم قصه خوبی دارد، هم فیلم کوتاه خوبی ساخته است و توان مدیریت یک گروه به‌عنوان کارگردان را دارد. در عین حال سرمایه لازم برای ساخت فیلم را هم دارد.
کریمی: محمدامین اولین نفری نیست که با سرمایه وارد سینما شده است. از پیش از انقلاب در این سینما داشته‌ایم آدم‌هایی را که به‌عنوان کارگردان و بازیگر با پول وارد سینما شدند. بعد از انقلاب هم از این نمونه‌ها داشته‌ایم. افرادی که به‌واسطه سرمایه وارد کار شده‌اند، یا خمیرمایه آن را داشته‌اند و ماندگار شده‌اند یا متوقف مانده‌اند. فقط سرمایه در این زمینه تعیین‌کننده نیست* اگر محمدامین این سرمایه را نداشت باز هم پای او می‌ایستادید و به‌عنوان یک تهیه‌کننده روی او سرمایه‌گذاری می‌کردید؟
کریمی: همین الان هم من سرمایه‌گذاری کرده‌ام.
محمدامین کریم‌پور: طبیعتاً آن موقع کار سخت‌تر می‌شد.
کریمی: بله سخت‌تر می‌شد. من می‌گفتم تا این میزان سرمایه را دارم، باقی آن را با هم باید پیدا کنیم. هر دو باید تلاش می‌کردیم و شاید دو سال هم طول می‌کشید. هم انگیزه را در او دیده بودم هم توانایی‌اش را. ولی خب در زمینه سرمایه‌گذاری یک درصد مشخصی را امکان همراهی داشتم. اگر خودش هم سرمایه نداشت، به او می‌گفتم من برای پروانه ساخت کمکت می‌کنم، فیلمنامه‌ات را هم می‌نویسم اما باید بگردیم سراغ سرمایه. شاید می‌توانست اسپانسر برای فیلمش جور کند.
محمدامین کریم‌پور: شما اشاره کردید که برخی از این ناراحت هستند که من چون پول داشتم توانستم وارد سینما شوم. اما این پول را من از کجا آورده‌ام؟ آیا پدرم پولدار بوده؟ آدم‌های اطرافم من را می‌شناسند، می‌دانند خانه‌ام کجا و وضعیت مالی‌مان چگونه بوده است. کسی که من را نمی‌شناسد می‌تواند چنین حرفی بزند اما آن‌ها که از روز اول وقتی کار در اینستاگرام را با یک دوربین شروع کردم من را می‌شناسند، می‌دانند از کجا شروع کرده‌ام. پولی که خرج اولین فیلمم کرده‌ام را خودم از راه حلال به‌دست آورده‌ام، بابت کار تبلیغاتی که طی هفت سال در اینستاگرام برای برندهای مختلف انجام داده‌ام. بابت اجراهای تئاتری است که در کل ایران داشته‌ام. من زمانی با اجرای تئاتر کمدی، سالن ۸۰۰ نفره اریکه را هر شب پر می‌کردم. درست است که الان برای فیلمم نزدیک ۷ هزار مخاطب به سالن آمده اما آن زمان که فعالیت کمدی داشتم، هر شب سالن تئاتر را پر می‌کردم. من اگر پدرم پولدار بود و آقازاده بودم، می‌شد بگویند من با رانت آمده‌ام.
کریمی: اساساً محمدامین اولین نفری نیست که با سرمایه وارد سینما شده است. از پیش از انقلاب در این سینما داشته‌ایم آدم‌هایی را که به‌عنوان کارگردان و بازیگر با پول وارد سینما شدند. بعد از انقلاب هم از این نمونه‌ها داشته‌ایم. افرادی که به‌واسطه سرمایه وارد کار شده‌اند، یا خمیرمایه آن را داشته‌اند و ماندگار شده‌اند یا متوقف مانده‌اند. فقط سرمایه در این زمینه تعیین‌کننده نیست. آدم‌های شاخصی را در سینما داریم که پیش از انقلاب با سرمایه وارد کار شده‌اند و امروز از برندهای مطرح سینما هستند.
* نکته اینجاست که این سرمایه تضمین ماندگاری در سینما نیست.
محمدامین کریم‌پور: صددرصد همین است. اصلاً اگر کس دیگری این سرمایه را داشت آیا حاضر بود چنین ریسکی با آن بکند؟ من با ۸۰ درصد پولی که در زندگی‌ام درآورده بودم، این ریسک را کردم.
* یک رقم می‌دهید؟ چقدر خرج این فیلم کردید؟
کریم‌پور: فیلم ما نزدیک چهار میلیارد و خرده‌ای هزینه‌اش شد.
* و همه این چهار میلیارد تومان را خودتان آوردید؟
کریم‌پور: نه، بخشی از آن را هم آقای کریمی تأمین کردند. بحث من این است که من با ۸۰ درصد درآمد زندگی‌ام این ریسک را کردم و فیلم ساختم. می‌خواهم بدانم چند نفر دیگر بودند که اگر لازم می‌شد خانه‌شان را بفروشند و خرج فیلم کنند، این کار را می‌کردند؟ کسی این کار را نمی‌کند. اگر تورم این چند سال را هم حساب کنید، من اگر پولم را نگه داشته بودم، چند برابر شده بود. خیلی‌ها این ریسک را با سرمایه‌شان نمی‌کنند اما من به دلیل علاقه‌ای که به سینما داشتم این ریسک را کردم. من زمانی از اینستاگرام پول درمی‌آوردم اما نزدیک به ۲ سال است که دیگر ویدئویی در اینستاگرام نساخته‌ام.
* فقط استوری‌های تبلیغاتی می‌گذارید که آن هم پول خوبی دارد.
کریم‌پور: پول در ساخت ویدئو تبلیغاتی بود.
کریمی: چند وقت پیش گزارشی درباره سلبریتی‌ها و چهره‌های سینما می‌خواندم که هر کدام شغل اصلی‌شان چه بوده است. مثلاً یکی را نوشته بود دستفروش بوده و دیگری کارگر صحافی. حالا محمدامین کریم‌پور هم شغل اصلی‌اش ساخت کلیپ‌های تبلیغاتی بوده است. مگر این جرم است؟ اتفاقی که باعث شد دوستان نسبت به محمدامین گارد بگیرند، این بود که کسی او را در سینما نمی‌شناخت. الان شرایط به گونه‌ای است که می‌بینم برخی خوشحالند که فیلم محمدامین نمی‌فروشد! آخر چرا باید برخی چنین احساسی داشته باشند؟
* اتفاقاً اگر کار فروش خوبی می‌داشت، جواب محکمی به منتقدان شما محسوب می‌شد!
کریمی: وقتی با پخش‌کننده کار صحبت می‌کردیم، به‌عنوان یک فیلم اجتماعی که موضوع تلخی هم دارد، سطح استقبال همین اندازه است. برخی در حالی از فروش پایین این فیلم خوشحالی می‌کنند که برخی فیلم‌های دیگر همین الان این فروش را هم ندارد. همان زمان که جوی درباره پروانه ساخت این فیلم به راه افتاده بود در جواب کوتاهی از همه خواستم اجازه دهید او فیلمش را بسازد، بعد او را قضاوت کنید. الان فیلم ساخته شده و به‌عنوان فیلم اول یک فیلمساز آن را قابل دفاع می‌دانم.
کریم‌پور: جالب است برخی از صفحات مجازی راه تازه‌ای یاد گرفته‌اند. در صفحات خود به یک فیلم حمله می‌کنند تا عوامل فیلم مجبور شوند به آن‌ها تبلیغ بدهند! این چه فضایی است؟
* به‌عنوان یک فعال فضای مجازی به‌نوعی هم‌صنفان خودتان را هم زیر سوال می‌برید!
کریم‌پور: این‌ها رسماً کاسبی است. برخی صفحات سینمایی واقعاً دارند کاسبی می‌کنند. فحش می‌دهند بعد تبلیغات می‌خواهند تا ساکت شوند!
کریم‌پور: زمانی در دهه ۷۰ مدیای غالب تلویزیون بود و چهره‌ها آنجا معروف می‌شدند، حالا مدیا اینستاگرام است و برخی اینجا معروف می‌شوند. ۲۰ سال دیگر شاید مدیای دیگری مطرح شود. من از این مسیر وارد سینما شده‌ام و ول کن هم نیستم. حتی با تانک هم بخواهند از روی من رد شوند، سینما را ول نمی‌کنم!* مشخصاً برای این فیلم چنین پیشنهادی داشتید؟
کریم‌پور: بله. مشخصاً همین پیشنهاد را داشتم. طرف یک پیج اینستاگرامی دارد و می‌بیند ما به او تبلیغات نداده‌ایم. ابتدا به فیلم فحش می‌دهد بعد از ما تبلیغات می‌خواهد!
* آقای کریم‌پور یکی از واژه‌هایی که درباره شما در این مدت زیاد استفاده شد و سعی کردند با آن علیه شما مطلب بنویسند، ترکیب «رقاص اینستاگرامی» بود. این قبیل واکنش‌ها برای‌تان آزاردهنده نبود؟
کریم‌پور: من از یکسری چیزها واقعاً ناراحت نمی‌شوم. هرچند هیچکس تا امروز رودرروی خودم چنین حرفی را نزده است و فقط در فضای مجازی نوشته‌اند. برخی وقت‌ها مدل دوست داشتن مردم اینگونه است! از طرف دیگر مگر وقتی رضا عطاران و جواد عزتی در فیلم «هزارپا» در یک سکانس می‌رقصند، مگر می‌توان آن‌ها را رقاص خطاب کرد؟ آن‌ها هم بازیگر هستند. درباره من هم همین است. فقط از آنجا که اینجا مدیا، اینستاگرام است، روی آن حساس هستند. زمانی در دهه ۷۰ مدیای غالب تلویزیون بود و چهره‌ها آنجا معروف می‌شدند، حالا مدیا اینستاگرام است و برخی اینجا معروف می‌شوند. ۲۰ سال دیگر شاید مدیای دیگری مطرح شود. من از این مسیر وارد سینما شده‌ام و ول کن هم نیستم. حتی با تانک هم بخواهند از روی من رد شوند، سینما را ول نمی‌کنم! من هدفی دارم و می‌خواهم یک تیم را با خودم در سینما همراه کنم. می‌خواهم همین تیم ۲۰ سال دیگر مانند اکیپی شوند که در سال ۷۷ با مهران مدیری کارشان را آغاز کردند. هدف بلندمدت من این است و این کار را هم خواهم کرد.
* درواقع می‌خواهید فعالیت در سینما را به‌موازات فعالیت‌های اینستاگرامی‌تان ادامه دهید؟
محمدامین کریم‌پور: در حال حاضر که جز تبلیغات استوری، فعالیتی در اینستاگرام ندارم. خیلی‌ها هم می‌گویند سینما را ول کن برگرد برای اینستاگرام ویدئو بساز، می‌گویند اینجا پول داشت اما آنجا ندارد.
* واقعاً هم پول خوبی داشت!
کریم‌پور: بله. سینما واقعاً از نظر درآمدی هیچ سودی ندارد ولی ویدئوی اینستاگرامی دیگر نمی‌سازم چون خیلی هم دوست ندارم. بحث فعالیت تبلیغاتی اما فرق می‌کند چرا که زندگی‌ام از این راه می‌گذرد. سر این فیلم که همه پولم رفت (می‌خندد)، باید کار تبلیغات را ادامه دهم تا زندگی‌ام را بچرخانم.
* خیلی از کارگردانان بنام سینما هم همچنان تیزرهای تبلیغاتی می‌سازند و پول آن را به سینما می‌آورند. تا امروز سراغ شرکت حرفه‌ای برای ساخت تیزرهای تبلیغاتی نرفته‌اید؟
کریم‌پور: دوست ندارم. من فیلمسازی را دوست دارم و پول درآوردن را (می‌خندد).
* ترکیبش می‌شود تیزرسازی که پول خوبی هم دارد.
کریم‌پور: ولی من بلد نیستم.
* اشاره‌ای داشتید به اینکه زمانی چهره‌ها در تلویزیون مشهور می‌شدند و حالا شما با اینستاگرام به شهرت رسیده‌اید. نکته عجیبی که جای سوال دارد این است که شما همین الان در اینستاگرام حدود چهار میلیون و هفتصد هزار نفر فالوئر دارید. چرا این‌ها نمی‌آیند فیلم شما را در سینما ببینند!؟
محمدامین کریم‌پور: من همزمان با جام‌جهانی روسیه، دو میلیون فالوئر داشتم، استوری‌هایم نزدیک یک میلیون و سیصد هزار بازدید داشت. امروز چهار میلیون و هفتصد هزار نفر فالوئر دارم، استوری‌هایم را فقط صد هزار نفر می‌بینند. چرا؟ چون محمد امین کریم‌پور مدت‌هاست که در صفحه‌اش فعالیت ندارد. کریم‌پوری که هر روز ویدئو می‌گرفت و استوری می‌گذاشت، مخاطب هم داشت. همان زمان که دو میلیون فالوئر داشتم، ویدئویی ساختم که ۹ میلیون بازدید در اینستاگرام داشت! ۲۴ میلیون‌بار آن ویدئو پلی شده بود. این آمار بالایی بود.
کریمی: نکته اینجاست که تماشاگر تیزرهای اینستاگرام با تماشاگر فیلم در سینما متفاوت است.
* اما محمدامین کریم‌پور زمانی در اینستاگرام می‌گفت مثلاً بروید این خودکار را بخرید و در زمینه تبلیغ هم موفق بود، اما چرا الان که می‌گویید بروید فیلم من را ببینید، کسی پاسخ مثبت نمی‌دهد؟ این اعتبار شما در بازار تبلیغات را کاهش نمی‌دهد؟
کریم‌پور: حرفم این است که زمانی بازدید پست‌های من ۹ میلیون بود، الان به ۴۰۰ هزارتا رسیده است. این یعنی زمانی که فعال بودم، مخاطب بیشتری هم داشتم. از سوی دیگر یک سکانس اعدام که در صفحه‌ام گذاشته‌ام چه جذابیتی برای مخاطبی دارد که از من انتظار داشته او را بخندانم؟ من امروز دارم کار دیگری انجام می‌دهم.
* واقعاً انتظارش را نداشتید که فیلم‌تان مخاطبان بیشتری داشته باشد؟
کریم‌پور: بله. چنین انتظاری داشتم. فکر می‌کردم حداقل ۵۰ هزار نفر فیلمم را می‌بینند.
کریم‌پور: همان زمانی که ویدئوهای من ۹ میلیون بازدید می‌خورد، آدم‌هایی که برای تبلیغ فیلمشان سراغم می‌آمدند، هیچکدام نمی‌گفتند بیا در فیلم من بازی کن، همه نگاه ابزاری به من داشتند و مثلاً می‌خواستند در یک سکانس بیایی و از جلوی دوربین رد شوی و به ازای آن فیلمشان را در صفحه‌ات تبلیغ کنی! آن زمان خیلی از این پیشنهادات داشتم* که این آمار تا امروز ۷ هزار نفر است. این نشان می‌دهد که مخاطبان صفحه شما در اینستاگرام مخاطب سینما نیستند.
کریم‌پور: احتمالش خیلی زیاد است اما اگر فیلمم کمدی بود، این رقم تفاوت می‌کرد. کل دایرکت‌هایی که همین الان دارم همین است که «فیلمت قشنگ بود ولی کمدی بساز» یا «فیلمت قشنگ نبود، کمدی بساز»! همه انتظار دارند که من فیلم کمدی بسازم. خیلی از دوستانم هم می‌گویند چرا خودت در فیلم بازی نکردی!؟ ولی خودم هم دوست دارم در فیلم کمدی خودم بازی کنم.
* یعنی دنبال تجربه بازیگری هم هستید؟
محمدامین کریم‌پور: صددرصد این کار را می‌کنم.
کریمی: بازیگری خوبی هم هست.
* پیشنهادی برای بازی در فیلم‌های دیگر نداشتید که می‌خواهید در فیلم خودتان بازی کنید؟
محمدامین کریم‌پور: نه پیشنهاد جدی نداشتم. می‌دانید از چه چیزی ناراحتم؟ همان زمانی که ویدئوهای من ۹ میلیون بازدید می‌خورد، آدم‌هایی که برای تبلیغ فیلمشان سراغم می‌آمدند، هیچکدام نمی‌گفتند بیا در فیلم من بازی کن، همه نگاه ابزاری به من داشتند و مثلاً می‌خواستند در یک سکانس بیایی و از جلوی دوربین رد شوی و به ازای آن فیلمشان را در صفحه‌ات تبلیغ کنی! آن زمان خیلی از این پیشنهادات داشتم. نصف فیلم‌هایی که آن زمان روی اکران بود، فیلم‌هایی بودند که من پیشنهاد حضور در آن‌ها را داشتم اما همه با نگاهی ابزاری پیشنهاد می‌دادند! نه فقط من که همه بچه‌هایی که در این فضا کار می‌کنند این تجربه را داشته‌اند. به همین دلیل بود که از جایی گفتم چرا خودمان فیلم نسازیم؟ وقتی می‌توانیم در مدیای اینستاگرام و با ویدئوی یک دقیقه‌ای ۹ میلیون بیننده داشته باشیم، چرا نسازیم؟ منظور لوده‌بازی نیست، اگر در اینستاگرام لوده‌بازی می‌کردم و مثلاً به ترکیه رفته بودم و کارهای دیگر می‌کردم، این حرف را نمی‌زدم.
* یعنی معتقدید ویدئوهایی که در اینستاگرام ساخته‌اید هم لوده‌بازی نبوده است؟
کریم‌پور: غیر از رقص و موسیقی که شاید برخی آن‌ها را لوده‌بازی بدانند که من نمی‌دانم، هیچ لوده‌بازی‌ای نداشتم. تک‌تک کلیپ‌هایی که ساخته‌ام را می‌توانم درباره‌اش صحبت کنم. با هر کسی که منتقد است می‌توانم بنشینم و صحبت کنم که هر کدام چه ایده و فکری داشته است. برای کلیپ‌های کوتاه یک دقیقه‌ای هم دوربین و صدابردار می‌بردیم، همین‌طوری که کار نمی‌ساختیم.