در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه ۸ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد، متهم جزئیاتی از حادثه را شرح داد.
در ابتدای جلسه رسیدگی کیفرخواست علیه متهم خوانده و درخواست حداکثر مجازات برای او شد.
در ادامه متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: من از یک‌سال‌و نیم قبل به هواپیماربایی فکر می‌کردم و نقشه آن را طراحی کرده بودم. در نهایت در روز حادثه تصمیم گرفتم این نقشه را اجرا کنم. به خودم جلیقه انفجار بستم و یک سلاح قلابی هم داشتم، اما زمانی که از گیت رد می‌شدم هیچ‌کدام از مأموران متوجه نشدند.
حتی افرادی که من را می‌دیدند هم متوجه نشدند. فقط پسرم که پنج‌ساله است متوجه این ماجرا شد؛ آن‌هم به این دلیل که جلیقه انفجار در بدنم صدا می‌داد که پسرم از من پرسید این صدا برای چیست و من هم گفتم صدای بطری آب است. بعد از اینکه سوار هواپیما شدیم و هواپیما از روی باند برخاست، من از جای خودم بلند شدم. همان لحظه مهماندار به سمت من آمد، کاغذی به او دادم که روی آن نوشته بودم به من جلیقه انفجار وصل است و کنترل آن دست شخص دیگری است، به سمت اهواز برگردید.
مهماندار با خونسردی به راه افتاد، جهت مخالفی که بودیم حرکت کرد و مقابل مردی ایستاد. من هم داشتم پشت سر مهماندار می‌رفتم. مهماندار کاغذ را به مردی که روی صندلی نشسته بود داد و مرد با سرعت زیاد جوری که من اصلا نفهمیدم چطور اتفاق افتاد از جایش بلند شد و روی من اسلحه کشید. من هم جلیقه را باز کردم و مواد منفجره را نشان دادم.
مشخص نبود که مواد قلابی است و واقعا ماده منفجره نیست. مردم ترسیدند و از جای خودشان بلند شدند. مهماندار و امنیت پرواز مردم را آرام کردند و از آنها خواستند روی صندلی‌های خود بنشینند. خیلی ترسیده بودم و فکر می‌کردم ممکن است به کسی شلیک کنند. امنیت پرواز با خلبان صحبت کرد و هواپیما در فرودگان اصفهان نشست. من نگران این بودم که برای دستگیری من به کسی آسیب وارد کنند؛ به همین خاطر وقتی هواپیما در فرودگاه اصفهان به زمین نشست، خودم را تسلیم کردم.
متهم درباره اینکه چرا این کار را کرده است، گفت: من یک معترض اجتماعی هستم و می‌خواستم اعتراض خودم را به این شیوه نشان دهم؛ به همین خاطر هم تصمیم گرفتم هواپیماربایی کنم. وقتی خودم را تسلیم مأموران کردم، آنها جلیقه انفجار را باز کردند و مشخص شد که جلیقه قلابی است.
در این هنگام قاضی به متهم گفت: قبلا گفته بودی قصد داشتی هواپیما را در عربستان فرود بیاوری، دراین‌باره چه می‌گویی؟ متهم گفت: من می‌خواستم هواپیما را به عربستان ببرم و در آنجا به این شیوه اعتراض خودم را به مسائل اجتماعی نشان دهم. من دلم نمی‌خواست پناهنده شوم یا اینکه به مردم کشورم آسیبی وارد کنم، فقط می‌خواستم کاری کنم که همه بدانند من یک معترض هستم و به وضعیت اعتراض دارم.
متهم درباره نقش همسرش در هواپیماربایی گفت: همسرم در این خصوص نقشی نداشت. او اصلا نمی‌دانست که من قصد هواپیماربایی دارم. در هواپیما هم کنار همسرم نشسته بودم و به بهانه اینکه می‌خواهم به دستشویی بروم از جایم بلند شدم و به سمت مهماندار رفتم. متهم درباره اینکه چطور اطلاعات پرواز را به دست آورد، گفت: من از طریق اپ‌های رایگان اطلاعات را به دست آوردم. اطلاعات پرواز در برخی اپ‌ها موجود است.
پس از آن وکیل‌مدافع متهم در جایگاه قرار گرفت. او نیز اعلام کرد موکلش شروع به جرم داشته و مرتکب جرم نشده است.
با پایان جلسه دادگاه، هیئت قضات برای تصمیم‌گیری درخصوص اتهام این مرد وارد شور شدند.
