بیماری طاعون نشخوارکنندگان قابل سرایت به انسان نیست

توکل سلیمانی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به شیوع طاعون نشخوارکنندگان در برخی از نقاط کشور از جمله استان البرز، اظهار کرد: خوشبختانه هنوز موردی از این بیماری در شهرستان خرم‌دره مشاهده نشده است.
وی با اشاره به اینکه برای مقابله با این بیماری اقدامات پیشگیرانه در سطح شهرستان در حال انجام است، تصریح کرد: از مهم‌ترین این اقدامات می‌توان به ضدعفونی کردن آب‌شخورها، واکسیناسیون دام‌های اهلی توسط دامپزشکی، تشدید گشت و پایش محیط‌بانان و سایر اقدامات لازم در راستای جلوگیری از انتشار این بیماری، در حال انجام است.
سلیمانی با بیان اینکه جلوگیری از ورود حیوانات اهلی به مناطق حیات‌وحش یکی دیگر از راه‌های پیشگیری از طاعون نشخوارکنندگان است، ادامه داد: حیات‌وحش جزو سرمایه‌های ملی کشور و حفاظت از آن ضروری است و همه باید در این حوزه احساس مسئولیت کنند.
وی با یادآوری اینکه این بیماری یک بیماری ویروسی بوده و مشترک بین انسان و حیوان نیست، عنوان کرد: شیوع این بیماری سبب از بین رفتن حیات‌وحش می‌شود و بیشتر نشخوارکنندگان کوچک را تهدید می‌کند.
رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست خرم‌دره با اشاره به اینکه با توجه به نزدیکی استان‌های با توجه به همجواری خرم‌دره با استان‌هایی که درگیر این بیماری هستند، اکثر نیروها برای اقدامات حفاظتی در حالت آماده‌باش قرار دارند، یادآور شد: این بیماری اغلب از طریق آبشخورهای مشترک بین حیوانات وحشی و اهلی که در مراتع بارگذاری شده، منتقل می‌شود.
این مسئول با تاکید بر نقش موثر شبکه دامپزشکی در مقابله با این بیماری از طریق واکسیناسیون همه حیوانات اهلی، تصریح کرد: هر چند در حال حاضر واکسیناسیون این حیوانات در حال انجام است اما برای اثربخشی هر چه بهتر این طرح باید همه دام‌ها و حیوانات حتی واکسینه شوند.
وی با یادآوری اینکه استان زنجان تجربه درگیری با طاعون در منطقه طارم را دارد، ادامه داد: شش سال پیش این بیماری در طارم شیوع پیدا کرده و سبب از بین رفتن تعداد زیادی از حیوانات وحشی شد که با توجه به همین موضوع از تجربیات آن موقع برای مبارزه هر چه بهتر با این بیماری در حال حاضر استفاده می شود تا در صورت شیوع، شاهد تلفات زیاد نباشیم.
به گزارش ایسنا، بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان «طاعون بزی» نیز شناخته می‌شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا است که نشخوارکنندگان کوچک و شترها را درگیر می‌کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات‌الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می‌شود. عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده است بیماری PPR جز فهرست بیماری‌های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) بوده و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش کنند.
ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است. وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز می‌تواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری  PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل است. موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون بوده که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.