کرونا حریف فداکاری خانم معلم نشد

به گزارش پایگاه خبری هم وطن؛ در این روزها روایت‌های متفاوتی از معلمان شنیدیم که در روزهای آنلاینی کمک کردند تا کلاس درس تعطیل نشود از معلمی که روز عید سر کلاس درس بود تا معلمی که روی تخت بیمارستان بود، از معلمی که آخرین جمله قبل از فوتش درس بود همه عاشقانه‌های معلمان فداکار سرزمین‌مان است که نقش پررنگی در تعلیم و تربیت در کلاس‌های آنلاینی داشتند و دارند.
در این گزارش به سراغ صدیقه فلاح، معلم کلاس اول دبستان جهان تربیت شهرستان آمل رفتیم. این معلم باوجود ابتلا به کرونا و بستری شدن در بیمارستان هم کلاس آنلاینی را تعطیل نکرده است.
معلمی که تمام ساعات شبانه‌روز آنلاین است
نکته مهم اینکه این معلم تمام ساعات شبانه‌روز آنلاین است و ساعت خاصی را به درس اختصاص نداده تا استرس و نگرانی به دانش‌آموزش وارد نشود.
خانم فلاح می‌گوید: در روزهای کلاس آنلاینی در طول شبانه‌روز آنلاین هستم و ساعت به‌خصوصی برای کلاس درس مشخص نکردم و شیوه تدریس خودم را در پیش گرفتم، تا استرس و نگرانی به دانش‌آموزانم وارد نشود.
هر ساعتی دانش‌آموزانم تکالیف‌شان را ارسال کنند می‌بینم و با کمال آرامش به آنان آموزش می‌دهم.
وی اضافه می‌کند: افتخارم این است که معلم شدم و از همه بهتر که معلم کلاس اول هستم؛ چرا که اولین کلمات را دانش‌آموزان از من یاد می‌گیرند و به شغلم افتخار می‌کنم.
در تمام روزهای آموزش اجازه ندادم خدشه‌ای به آموزش دانش‌آموزان وارد شود و از این جهت به خودم افتخار می‌کنم.
این معلم بیان می‌کند: در مقابل دانش‌آموزانم خودم را مسؤول می‌دانم و در واقع وظیفه انسانی خودم را انجام می‌دهم.
معلم ۴۰ دانش‌آموز کلاس اولی هستم و الان هم در گروه رقابت شدیدی است به‌طوری‌که هر کدام از دانش‌آموزانم مدرس هستند و به راحتی هر کدام از آنها داستانک می‌نویسند و از این جهت خیلی خوشحالم.
کرونا حریف خانم معلم نشد
به‌دلیل بیماری کرونا از روز شنبه در بیمارستان بستری شدم و در تمام طول این مدت کلاس‌های آنلاینی برقرار بود و مشغول درس دادن به دانش‌آموزانم بودم.
حتی خود دانش‌آموزان در این مدت که در بیمارستان بودم به من می‌گفتند شما تدریس نکنید ما تدریس می‌کنیم و همین موضوع به من روحیه داد و موجب شد حالم زودتر خوب شود؛ به‌طوری‌که امروز از بیمارستان مرخص شدم.
 البته در کنار همه اینها تلاش‌های مدیر مدرسه در نوع خود قابل تقدیر است به‌طوری‌که دانش‌آموزی پیشرفت می‌کرد و فعال بود همراه با مدیر مدرسه با جایزه و لوح تقدیر به منازل آنان سر زده و تقدیم می‌کردیم که این موضوع یکی از بزرگ‌ترین مشوق به درس و تلاش بیشتر بود که پاسخ می‌داد.
خاطره‌ای که از این سال‌های معلمی در ذهنم مانده به امسال برمی‌گردد که با سرزدن به منزل دانش‌آموزم با وضعیت بد اقتصادی آنان مواجه شدم که هر باری که یادم می‌آید گریه‌ام می‌گیرد.