این سندرم یک اختلال رفتاری شدید است که معمولاً باعث می‌شود فرد نتواند دقت و تمرکز لازم را بر روی یک موضوع داشته باشد. این امر منجر به کند شدن روند یادگیری می‌شود و در عوض، فعالیت بدنی او را به صورت غیرمعمولی بالا می‌برد. این اختلال با فقدان توجه، فعالیت بیش از حد، رفتار‌های تکانشی و یا ترکیبی از این موارد همراه است.
این اختلال رایج‌ترین اختلال رفتاری در سنین کودکی و بلوغ است و حدود ۳ تا ۵ درصد کودکان زیر ۷ سال را درگیر می‌کند. متخصصان به طور معمول علائم ابتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی را به دو دسته تقسیم می‌کنند: دسته اول علائم مرتبط با کم توجهی و دسته دوم علائم مرتبط با بیش فعالی است.
علائم مرتبط با کم توجهی شامل موارد ذیل است:
۱- فقدان توجه به جزئیات و یا انجام اشتباهات ناشی از بی دقتی در تکالیف مدرسه
۲- عدم توانایی در تمرکز در کلاس درس، صحبت کردن و یا خواندن
۳- اجتناب از انجام دادن کار‌هایی که نیازمند توجه ذهنی مستمر است مانند انجام تکالیف
۴- عدم پیروی از دستورالعمل ها، تمایل به آغاز کار، ولی نیمه کاره رها کردن آن
۵- عدم توانایی در سازماندهی تکالیف و مسئولیت ها، فعالیت ها، زمان و دارایی‌ها
۶- به راحتی از موضوع منحرف شدن و یا رویاپردازی کردن
۷- گم کردن اشیاء
۸- عدم توجه به سخنان دیگران
۹- فراموش کردن وظایف روزمره
از علائم مرتبط با بیش فعالی نیز می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱- تکان دادن و تکان خوردن (تکان دادن میز و صندلی و ... / تکان خوردن مانند تکان دادن دست و پا‌ها و ...)
۲- فرار کردن و یا بالا رفتن از جا‌هایی که نامناسب است
۳- به صورت بی وقفه حرف زدن
۴- بدون اجازه وسط حرف، بازی و یا فعالیت دیگران پریدن
۵- پاسخ فوری بدون آنکه اجازه دهند سوال به پایان برسد
۶- عدم تحمل ساکت ماندن
۷- تلاش برای انجام وظایف و تکالیف به سرعت
توصیه می‌شود والدین در صورت مشاهده علائم بالا در کودک به روانشناس مراجعه کنند. روانشناس می‌تواند با تشخیص دقیق‌تر موضوع، در صورت نیاز کودک را به روانپزشک رجوع دهد.
