از مهمترین عوارض ابتلا به آسکاریازیس می‌توان به سوء تغذیه مزمن اشاره کرد زیرا این کرم به تغذیه از مواد غذایی موجود در روده می‌پردازد. در واکنش به کرم، ممکن است گرانولوما در روده تشکیل شود که می‌تواند منجر به انسداد روده شود.
طول آسکاریس ماده ممکن است به ۳۰ سانتیمتر برسد. آسکاریس نر کوتاه‌تر و نازک‌تر از آسکاریس ماده است. این کرم تخم‌گذار است و تخم‌های آن در سرما و رطوبت و در مقابل پاره‌ای مواد شیمیائی خیلی مقاوم هستند و ممکن است تا ۵ سال زنده بمانند، ولی در خشکی و مقابل نور آفتاب عمر نمی‌کند.
راه انتقال
تخم این انگل از راه آب، خاک و غذای آلوده وارد بدن می‌شود و نحوه انتقال این بیماری به انسان از دست به دهان است که در آن انگشت‌ها در اثر تماس با خاک آلوده شده‌اند یا خوراکی‌هایی که خام خورده می‌شوند مانند سبزی‌ها، آلودگی را منتقل می‌کنند . راه‌های دیگر انتقال، خوردن خاک آلوده (خاک خواری) و گرد و غبار است که می‌تواند در انتشار آلودگی آسکاریس در مناطق کویری نقش مهمی داشته باشد.
علائم
مهمترین علائم این بیماری اختلالات دستگاه گوارش (درد شکم، تهوع، استفراغ، پرآبی دهان، پرخوری، لاغری) اختلالات دستگاه تنفس و همچنین اختلالات عصبی مانند لرزش و تشنج، عصبانیت و زود رنجی، دیدن خواب‌های آشفته، پریدن از خواب، سردرد و سرگیجه است.
آسکاریس ممکن است در ابتدا علائمی نداشته باشد. با این حال، همان‌طور که آلودگی در داخل روده کوچک رشد می‌کند، فرد ممکن است علائمی مانند درد‌های شکمی, از دست دادن اشتها, مشاهده کرم در مدفوع, استفراغ, نقص رشد در کودکان ,کاهش وزن , تهوع, اسهال ,حرکات نامنظم روده داشته باشد.
در آلودگی‌های پیشرفته تر، کرم‌ها می‌توانند به ریه‌های فرد نفوذ کنند. اگر این اتفاق رخ دهد، فرد ممکن است علائمی نظیر تب, ناراحتی و درد در قفسه سینه, سرفه شدید, مخاط خونی, تنگی نفس, خس خس را داشته باشد.
راه پیشگیری
بهترین وسیله برای مبارزه با بیماری‌های انگلی و پیشگیری از مبتلا شدن با آن‌ها دقت در رعایت بهداشت فردی، بهداشت محیط و مواد غذائی همراه با درمان افراد مبتلا است؛ برای پیشگیری از این بیماری افراد باید شستشوی مکرر دست‌ها با آب و صابون بخصوص قبل از غذا خوردن,
کوتاه نگهداشتن ناخن‌ها, جوشاندن آب آشامیدنی در جا‌هایی که آب لوله‌کشی وجود ندارد, جوشانیدن ظروف و لباس ها در خانواده‌ای که فرد مبتلایی در آن باشد رعایت شود.
