وی افزود: به عنوان مثال در ذوب آهن اصفهان موفق به تولید دریچه کشویی و فورم های دوجداره دمنده کوره بلند شدیم که پیشتر این تکنولوژی در اختیار آلمان قرار داشت.
موتمن با بیان این که در آن زمان هزینه خرید فورم های دوجداره آلمانی برابر با خرید یک خودرو بنز بود، توضیح داد: ذوب آهن برای کوره بلند نیازمند ۱۴ دمنده معادل ۱۴ بنز بود که در آن زمان ساخت آن را به بخش خصوصی واگذار کردیم و خوشبختانه امروز چهار شرکت سازنده فورم های دوجداره در اصفهان فعال هستند و نقش مهمی را در توسعه صنعت پایینی در کنار ذوب و فولاد به دست آورنده اند.
وی با اشاره به این که توسعه صنعت فولاد کشور در نتیجه تکیه بر تکنولوژی ساخت داخل است، گفت: بیشتر هزینه تولید یک تن فولاد حدود ۱۲۰ تا ۱۵۰ دلار بود که اکنون سهم ارز در تولید فولاد کشور بسیار جزیی و تنها مربوط به تکنولوژی های هایتک است.
موتمن با اشاره به این که متاسفانه ذوب آهن اصفهان به عنوان بزرگترین و پیشگام ترین بخش فولاد کشور که از سال ۱۳۵۰ به بهره برداری رسید و طی سال های گذشته آرمان های کشور را برآورده کرده، امروز دچار کمبود مواد اولیه است، اظهار کرد: از سه کوره بلند ذوب آهن، اکنون دو کوره بلند فعال و کوره شماره یک که طی ماه های گذشته از سوی عوامل و کارشناسان ذوب آهن آماده راه اندازی است، در انتظار تامین مواد اولیه است.
وی با تاکید بر این که برای راه اندازی کوره شماره یک باید اطمینان در تامین مواد اولیه وجود داشته باشد، تصریح کرد: این کوره بعد از راه اندازی باید به طور مداوم در خط تولید باشد و نباید خاموش شود.
به گفته مدیر سابق بخش کوره بلند ذوب آهن، امروز ذوب آهن مشکلی از درون خود ندارد و چالش اصلی مربوط به بخش هایی‌ست که باید به هسته های تولید سرویس ارائه دهند و اکنون دچار اشکال، کمبود و نواقصی است که این می تواند به عنوان تهدیدی برای نرسیدن به سقف تولید مشخص آن باشد.
