ملک‌الشعرای بهار در جوانی در کنار کبوترهایش؛ بهار در تمام عمر به نگهداری از کبوتر علاقه داشت و شعری طولانی هم در این‌باره گفته بود که دو بیت اول آن اینچنین بود: بیایید ای کبوترهای دلخواه بدن کافورگون، پاها چو شنگرف بپرّید از فراز بام و ناگاه به گرد من فرود آیید چون برف . . .
معرکه‌گیری در تهران، سال 1337
خیابان جمهوری، سال 1325
میدان فردوسی، سال 1352
مرغ‌فروش دوره‌گرد عهد قاجار در کنار الاغ پیر و خسته‌اش
منبع: fararu-769559
