آیا فیلم «پسر جهنمی: کروکد من» می‌تواند به اثر موفقی تبدیل شود؟

نخستین تریلر فیلم «پسر جهنمی: کروکد من» (Hellboy: The Crooked Man) مدتی قبل منتشر شد و برخی از طرفداران پس از تماشای آن ابراز ناامیدی کردند. ظاهرا این تریلر خشم بسیاری از سینمادوستان را برانگیخته است، حتی بعضی‌ها آن را به اثری درجه‌دو، ارزان‌قیمت و چیزی شبیه به یک «فن‌ فیلم» (Fan Film) توصیف کرده‌اند.

با این حال، «کروکد من» شاید دقیقا همان چیزی باشد که این فرنچایز به آن نیاز دارد. تریلری که در دسترس قرار گرفت، لزوما «بد» به نظر نمی‌رسد، بلکه صرفا با سه فیلم قبلی «پسر جهنمی» -که از جلوه‌های ویژه باکیفیت و بودجه‌ی کلان هالیوودی بهره می‌بردند- متفاوت است.

کسانی که فقط با نسخه‌های سینمایی «هل‌بوی» آشنایی دارند، احتمالا از اولین تریلر فیلم «پسر جهنمی: کروکد من» بیشتر ناامید شده‌اند، اما طرفداران قدیمی مجموعه که کمیک‌های آن را خوانده‌اند، احتمالا نکات مثبت زیادی را در اولین پیش‌نمایش فیلم جدید پیدا خواهند کرد. این فیلم آشکارا با بودجه‌ای کمتر ساخته شده است، که لزوما چیز بدی نیست، زیرا تعدادی از بهترین ماجراجویی‌های کمیک‌بوکی «پسر جهنمی» داستان‌های کوچک و مستقل بوده‌اند.

«کروکد من» در میان این داستان‌ها جایگاه ویژه‌تری دارد و یکی از محبوب‌ترین داستان‌های کل مجموعه به حساب می‌آید، بنابراین گزینه‌ی مناسبی برای یک اقتباس سینمایی جدید بود؛ اقتباسی که قرار است همه‌چیز را از ابتدا آغاز کند و به جای عرضه‌ی یک فیلم اکشن پرهرج‌ومرج، هدفش یک اقتباس وفادارانه از کمیک‌ها است.

«پسر جهنمی: کروکد من» در مقایسه با نسخه‌های پیشین فیلم کوچک‌تری است

«کروکد من» یکی از داستان‌های فرعی -یا به اصطلاح اسپین‌آف- مجموعه کمیک «پسر جهنمی» است که یک داستان ترسناک مستقل را روایت می‌کند. عناصر فانتزی-حماسی‌ آشنای نسخه‌های اصلی هم در این کمیک کوتاه وجود دارد -که برخی از آن‌ها برای فیلمی با بودجه‌ی محدود، به سختی قابل بازآفرینی هستند- اما این داستان به مسیر متفاوتی می‌رود و قصه‌اش درباره‌ی «نجات دنیا توسط پسر جهنمی» نیست. بنابراین، «کروکد من» هرگز به بودجه کلان یا مقیاس عظیم فیلم‌های دیگر نیاز نداشت، چون داستان کوچکی را روایت می‌کند و شاید کسانی که تریلر فیلم را به خاطر فقدان عناصر مشابه قضاوت می‌کنند، هدف فیلمسازان را به‌درستی درک نکرده‌اند.

کارگردان، برایان تیلور، به تازگی تایید کرد که تقریبا همه جلوه‌های ویژه فیلم میدانی هستند. در حالی که این موضوع فی‌نفسه ممکن است نگرانی‌هایی ایجاد کند (چون برای یک فیلم فانتزی، سی‌جی‌آی ضروری به نظر می‌رسد) اما واضح است که این فیلم قرار نیست از جنبه‌ی بصری اثر درخشانی باشد. با وجود این، برای داستانی مانند «کروکد من» عدم استفاده از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای چندان مشکل‌ساز نخواهد شد. ضمن اینکه قرار نیست همه‌ی اقتباس‌های کمیک‌بوکی، بودجه‌ی نجومی داشته و سرشار از سی‌جی‌آی باشند.

به همان اندازه که فیلم‌های گیرمو دل تورو دوست‌داشتنی هستند، برای بسیاری از طرفداران سرسخت کمیک‌ها، فیلم «کروکد من» دقیقا همان نوع داستانی است که انتظارش را می‌کشیدند. خط داستانی اصلی کمیک‌های «پسر جهنمی» یک ماجراجویی حماسی و هیجان‌انگیز بود اما طرفداران همواره از داستان‌های فرعی آن هم استقبال کرده‌اند و از آن‌ها خاطرات خوبی دارند.

«پسر جهنمی» همیشه راهی برای نمایش وحشت لاوکرفتی پیدا می‌کرد و اینکه ببینیم این شخصیت گاهی از مسیر اصلی خود منحرف می‌شود تا به ماجراجویی‌های کوچک‌تر برود و به حل معماهای مستقل بپردازد (گاهی به معنای واقعی کلمه)، اتفاق جذابی بود. برای طرفداران کمیک‌های «پسر جهنمی»، «کروکد من» یادآور همان روزهای خاطره‌انگیز گذشته است، دورانی که کمیک‌های اصلی مجموعه -که از ذهن خلاق مایک مینگولا بیرون آمده بود- را مطالعه می‌کردند. حتی بدون جلوه‌های ویژه‌ی هالیوودی، این فیلم همچنان می‌تواند به یکی از نسخه‌های سینمایی موفق این فرنچایز تبدیل شود.

این یک فیلم مستقل است، نه یک بلاک‌باستر هالیوودی

شرکت تولید فیلم «ملنیوم مدیا» و شرکت توزیع فیلم «کچاپ اینترتینمنت»، هر دو در زمینه‌ی تولید و اکران فیلم‌های مستقل تخصص دارند و «پسر جهنمی: کروکد من» یکی از همین فیلم‌هاست. دو فیلم «پسر جهنمی» گیرمو دل تورو با عشق و علاقه فراوان ساخته شدند و مورد استقبال عموم مردم قرار گرفتند اما پس از اینکه توسعه‌ی قسمت سوم متوقف شد، شاهد ریبوت این مجموعه در سال ۲۰۱۹ بودیم؛ تصمیمی که نتیجه نداد و حتی می‌توان گفت به یک فاجعه تبدیل شد: این فیلم به کارگردانی نیل مارشال، پایین‌ترین امتیازات ممکن را دریافت کرد و حتی نتوانست بودجه‌ی ۵۰ میلیون دلاری‌اش را جبران کند.

با شکست آن فیلم، بدیهی بود که اگر قرار است نسخه‌ی دیگری هم ساخته شود، بودجه‌ی بسیار پایینی دریافت خواهد کرد. ضمن اینکه طرفداران همچنان خشمگین بودند که چرا به گیرمو دل تورو فرصت داده نشد تا سه‌گانه‌اش را تکمیل کند و چرا ران پرلمن (بازیگر اصلی پسر جهنمی) با دیوید هاربر جایگزین شد.

این نگاه منفی و قهر طرفداران درباره‌ی «کروکد من» هم صدق خواهد کرد؛ بسیاری از طرفداران حاضر نیستند به این فیلم‌ها شانسی برای خودنمایی بدهند، چون «پسر جهنمی ۳» دل تورو را می‌خواهند. نسخه‌ی ۲۰۱۹ به راستی فاجعه بود اما این نوع نگاه بدبینانه نسبت به «کروکد من» شاید عادلانه نباشد.

عدم حضور گیرمو دل تورو، در کنار لحنی غم‌انگیز، ترکیب ناکارآمد خطوط داستانی کمیک‌ها و ضعف فیلمنامه در ایجاد کمدی، باعث شد فیلم «پسر جهنمی» ۲۰۱۹ به هدف خود نرسد. و با توجه به عملکرد تجاری آن فیلم، باید بدانید که دریافت چراغ سبز برای تولید یک «پسر جهنمی» دیگر آسان نبود.

«کروکد من» شاید آخرین اقتباس سینمایی از این مجموعه کمیک باشد و آخرین فرصت طرفداران برای ملاقات با نسخه‌ی لایواکشن شخصیت محبوب‌شان، بنابراین بهتر است از انتقادات نسبت به جلوه‌های ویژه آن صرف نظر کنیم و به این فیلم کوچک فرصت بدهیم؛ به عبارت دیگر، این فیلم تنها در صورتی می‌تواند به اثر موفقی تبدیل شود که طرفداران تنها به خاطر یک تریلر، و فقط به این دلیل که با نسخه‌های پیشین متفاوت است، آن را تحریم نکنند.

مایک میگنولا، خالق اصلی مجموعه در توسعه‌ی این فیلم نقش داشته است

در حالی که نام مایک میگنولا به عنوان نویسنده مشترک فیلم «پسر جهنمی ۲: ارتش طلایی» (۲۰۰۸) ذکر شده است -که شاید توضیح دهد چرا این فیلم به‌شدت با فولکلور سروکار دارد- اما او در نگارش داستان «پسر جهنمی» (۲۰۱۴) و «پسر جهنمی» (۲۰۱۹) نقشی نداشت. با این حال، او نقش بسیار پررنگ‌تری در نگارش فیلمنامه «کروکد من» ایفا کرده است و این موضوع را می‌توان به طور مستقیم در خود تریلر دید.

فارغ از جلوه‌های ویژه و بودجه، به نظر می‌رسد بسیاری از نماهای تریلر مستقیما از صفحات کمیک‌ها برداشته شده‌اند. نمایی که شخصیت اِفی کولب (Effie Kolb) سوار بر اسب است یا کورا فیشر (Cora Fisher) نگون‌بخت توسط کروکد من تسخیر شده است، تا حد زیادی به منبع اصلی وفادار هستند. یا نمایی که سایه‌ی کروکد من را در جنگل‌های تاریک مشاهده می‌کنیم؛ این نما به طور خاص، از وحشتناک‌ترین لحظات تاریخ کتاب‌های کمیک است و به سبک آثار لاوکرفتی، فضا را برای خیال‌پردازی مخاطبان فراهم می‌کند.

در سوی دیگر، بسیاری از انتقادات به تریلر فیلم «پسر جهنمی: کروکد من» مستقیما به طراحی ظاهری این شخصیت با بازی جک کسی (Jack Kesy) معطوف شده است. بعضی‌ها ادعا کرده‌اند که ظاهر این شخصیت «آماتور و سطحی» است و تفاوت زیادی با سه فیلم دیگر «پسر جهنمی» دارد. با این حال، طرفداران قدیمی، به احتمال زیاد شباهت‌های بین پسر جهنمیِ جک کسی و نسخه‌ی کمیکی «کروکد من» را تشخیص داده‌اند. پسر جهنمیِ ران پرلمن بی‌تردید نمادین است و پسر جهنمیِ دیوید هاربر با وجود نقص‌های آن فیلم، چشمگیر بود اما در واقعیت، هیچ یک از آن‌ها حق مطلب را در مورد این شخصیت کمیکی به‌ درستی ادا نمی‌کنند.

پسر جهنمی، با اینکه عضلانی است اما اغلب فیزیک واقعی خود را زیر کت پنهان و در عین حال شانه‌هایش را خم می‌کند. شاخ‌های بریده پسر جهنمی در کمیک‌ها نیز بسیار بزرگتر هستند و در «کروکد من» در مقایسه با فیلم‌های قبلی متناسب به نظر می‌آیند. تصور می‌شود که این جزئیات ظریف تصمیمات مایک مینگولا بوده است و او اینجا، نسخه‌ای بسیار دقیق‌تر از شخصیت کمیک را ارائه می‌دهد.

در نهایت، چه طرفدار کمیک‌های «پسر جهنمی» باشید و چه فقط فیلم‌ها، باید به جای تمرکز روی تفاوت‌های «کروکد من» با فیلم‌های قبلی، از بازگشت کوچک‌تر و متمرکزتر این شخصیت به سینما حمایت کنید. شکست نسخه‌ی قبلی باعث شد تا این فرنچایز مسیر متفاوتی را دنبال کند اما فیلم جدید با همه‌ی ضعف‌های ظاهری‌اش، می‌تواند به اثر قابل توجه و موفقی تبدیل شود و حتی با یک عملکرد تجاری خوب، قسمت‌های بیشتری هم -با بودجه‌ی مناسب‌تر- برای آن ساخته شود.

طبیعی است که وقتی چیزی با انتظارات ما متفاوت است، نسبت به آن بدبین باشیم اما قضاوت در مورد یک اثر هنری بر اثر یک تیزر یا یک پوستر، منطقی نیست. با توجه به حضور مایک مینگولا در این پروژه، «کروکد من» این شانس را دارد که به اندازه‌ی هر فیلم دیگری خوب و تماشایی باشد.

منبع: خبرآنلاین