باستان شناسان در سال 1985 یک گورستان قرون وسطایی را در شمال ایتالیا کشف کردند که در طول سال های بعد بقایای 222 نفر در آن پیدا شد. در میان این بقایا، اسکلت یک مرد بالغ برجسته بود، زیرا به نظر می رسید دست او از قسمت میانی ساعد قطع شده باشد.
اما داستان عجیب تر نیز شد. باستان شناسان در سال 2018 دوباره به بررسی این اسکلت پرداخته و شواهدی را کشف کردند که نشان می داد مرد قرون وسطایی پس از قطع عضو از یک اندام مصنوعی غیرمعمول استفاده می کرده است: یک چاقوی آهنی.
گورستانی که بقایای این مرد در آن پیدا شد به نظر می رسد توسط لانگوباردها (Longobards)، مردمی آلمانی که در قرون وسطی بر ایتالیا حکومت می کردند، ساخته شده باشد. قدمت اسکلت با دست قطع شده، معروف به تی یو اس 380، به بین قرون ششم و هشتم میلادی باز می گردد. این فرد هنگام مرگ بین 40 تا 50 سال سن داشته است.
اسکلتی با نشانه های استفاده از اندام مصنوعی
مساله آشکار این است که بقایای این مرد نشانه هایی از استفاده از اندام مصنوعی را نشان می دهد. وی سال ها پس از قطع عضو زندگی کرده است و در شرایطی که جراحات وی به خوبی بهبود یافتند، اما در بافت وی پینه ایجاد شده بود. پینه لایه ضخیمی از پوست است که در نتیجه قرارگیری سطح در معرض اصطکاک ایجاد می شود. استفاده از اندام مصنوعی می تواند دلیل این شرایط باشد.
دندان های این مرد نشانه هایی از ساییدگی شدید را نشان می داد و سرنخ هایی را برای پشتیبانی از این نظریه ارائه کرد. در سمت راست دهان دندان ها به حدی فرسوده شده بودند که حفره پالپ باز و موجب عفونت باکتریایی شده بود.
به گفته پژوهشگران، احتمالا این مرد از دندان های خود برای سفت کردن تسمه های اندام مصنوعی استفاده می کرده است. وضعیت شانه های وی نیز این نظریه را تقویت می کنند. استخوان بالای بازوی وی کمی جابجا شده و شانه اش برآمدگی C شکل پیدا کرده بود، احتمالا به این دلیل که به طور مرتب بازوی خود را در وضعیتی غیرطبیعی نگه می داشته تا تواند تسمه ها را با دهانش بگیرد.
برای کسب جزئیات بیشتر درباره شکل اندام مصنوعی، پژوهشگران اشیائی که در کنار وی پیدا شده بود را بررسی کردند. در شرایطی که اسکلت های مردان دیگر در گورستان لانگوبارد نشان می داد دست ها در کنار بدن قرار گرفته اند، بازوی راست تی یو اس 380 روی نیم تنه اش قرار داشت. در کنار بازو یک چاقوی آهنی قرار داشت که دسته آن با دست قطع شده هماهنگ بود. باستان شناسان همچنین یک سگک برنزی D شکل و بقایای یک ماده آلی که به اعتقاد آنها چرم است، کشف کردند.
به گفته پژوهشگران، اندام مصنوعی احتمالا شبیه یک کلاه با سلاح تیغه ای اصلاح شده متصل به آن بوده است که روی دست قطع شده مرد قرار می گرفته و با بندهای چرمی و سگک بسته می شده است.
پژوهشگران درباره این که وی چگونه از این اندام مصنوعی استفاده می کرده است مطمئن نیستند. ممکن است این اندام مصنوعی در انجام کارهای روزانه مانند غذا خوردن یا برای دفاع از خود مورد استفاده قرار می گرفته است.
اما آنچه مسلما است، وی نمی توانست بدون کمک دیگران زنده بماند. این واقعیت که او در دورانی پیش از مصرف آنتی بیوتیک موفق شد پس از قطع عضو همچنان به زندگی خود ادامه دهد، قابل توجه است. افراد جامعه باید به او کمک می کردند تا در یک محیط تمیز بماند و اقداماتی را برای جلوگیری از خونریزی انجام دهند که احتمالا از طریق مرهم های گیاهی صورت گرفته است.
منبع: عصر ایران
منبع: faradeed-196724
