فیلم «جهان را پشت سر بگذار»؛ این آخرالزمان تماشایی را از دست ندهید!

فرادید| فیلم «جهان را پشت سر بگذار» (Leave The World Behind) که از روی یک رمانِ منتشر شده در سال 2020 اقتباس شده، با اینکه شاید از خیلی جهات شبیه سایر فیلم‌های آخرالزمانی به نظر برسد، به لطف بازی‌های عالی، روایت گیرا و کارگردانی درخشان اسماعیل که تنش و ترس را به طور آهسته و تدریجی در طول فیلم افزایش می‌هد، تبدیل به اثری متفاوت شده است که تصویری تماشایی از پایان جهان به مخاطب ارائه می‌کند.

به گزارش فرادید؛ داستان فیلم از این قرار است: زنی به اسم آماندا (با بازی جولیا رابرتز) که یک مدیر تبلیغاتی است، می‌خواهد با همسرش کلی (اتان هاوک) و دو فرزند نوجوانشان تعطیلات کوتاهی را در یک ویلای مجلل در لانگ آیلند بگذراند. اما به محض رسیدن، اتفاقات عجیب و غریبی می‌افتد؛ از جمله اینکه وقتی آن‌ها در ساحل هستند، یک تانکر نفتی غول‌پیکر به طور غیرقابل توضیحی به سمت ساحل حرکت می‌کند و به گل می‌نشیند.

در نیمه‌های شب مردی (با بازی ماهرشالا علی) و دخترش در خانۀ آن‌ها را می‌زنند. مرد توضیح می‌دهد که او کسی است که خانه را به آماندا اجاره داده و حالا می‌خواهد آن‌ها به او و دخترش اجازه بدهند که شب را آنجا بمانند چون قطع برق، شهر نیویورک را فلج کرده است. کلی می‌خواهد به آنها کمک کند اما آماندا بی‌اعتماد است و فکر می‌کند که این مرد چیزی را پنهان می‌کند.

اسماعیل که برای سریال علمی تخیلی «آقای ربات» برنده جایزه امی شده است، در فیلم «جهان را پشت سر بگذار» نوعی پارانویا و هراس مرموز و گیرا را ارائه می‌دهد که به تدریج رنگ واقعیت به خود می‌گیرد. در سراسر فیلم این احساس وجود دارد که تهدیدی نادیده و ناشناخته در انتظار آماندا و خانواده‌اش است.

اتفاقات مرموز مثل تصادف‌های زنجیره‌ای عظیم، گوزن‌هایی که در حیاط ویلا جمع می‌شوند و قطع شدن سیگنال‌های تلفنی و رادیویی، همگی باعث ایجاد تعلیق و هیجان و معما در فیلم می‌شوند؛ همراه با لایه‌ای جاری و دائمی از ترس. فیلمبرداری حرفه‌ای و درخشان فیلم هم این جنبۀ رازآلود و هراس‌آور را برجسته می‌کند. گاهی دوربین طوری از بالا به پایین نگاه می‌کند که انگار یک موجود نادیدنی و برتر در حال تماشای اضطرابی است که به شخصیت‌ها وارد می‌شود.

در مجموع باید گفت «جهان را پشت سر بگذار» یک تجربۀ متفاوت در تماشای فیلم‌های آخرالزمانی است؛ اثری تامل‌برانگیز و دارای عمق که تمرکزش فقط بر روی ایجاد جلوه‌های ویژۀ پرهزینه نیست بلکه بیشتر می‌خواهد تاثیر یک رویداد آخرالزمانی را بر احساسات آدم‌ها و روابط آن‌ها با یکدیگر به نمایش بگذارد.