چالش تلویزیون با رقبا

زهره مهرنوروزی - پخش مجموعه های تلوزیونی  سربداران ، خاله سارا ، سلطان و شبان ، آژانس دوستی ،پلیس جوان ، درپناه تو، اوشین (سال های دوراز خانه ) شکوفه های سیب، جنگجویان کوهستان،  هانیکو ودهها مجموعه تلویزیونی داخلی و خارجی دیگر تا پیش ازدهه 90 مهمترین دلیلی بود که مخاطبان را پای تلوزیون نگه می داشت، اما رفته رفته از تعداد مخاطبان صدا و سیما کاسته شد بطوری که علی دارابی  معاون امور استان‌های سازمان صداوسیما در بجنورد گفت: فضای مجازی موجب تغییر الگوی مصرف رسانه‌ای نسل نو شده است و اکنون رسانه‌هایی مانند رادیو و تلویزیون استفاده کمتری دارند. اما  این شب ها حوالی پخش  سریال ستایش کوچه ها و محله های شهر خالی از جمعیت می شود، علت اصلی توجه مردم به این سریال وجود شخصیت جذابی مانند فردوس حشمت است که بازیگر کارکشته ی سینما و تلوزیون ایران، «داریوش ارجمند »است که این نقش  را ایفا می کند، تقریبا بعد ازسریال «مختارنامه» این دومین سریال جذاب داخلی است که طی این سالها موفق شد طیف وسیعی ازمخاطبان را در مقابل این قاب جادویی نگه دارد. 
البته سریال های «فرار از زندان» و «افسانه جمونگ» هم قادر بود جوانان را پای تلوزیون نگه دارد، پخش  برنامه هایی مثل شب کوک ، عصر جدید هفت ترانه ، خندوانه در جذب مخاطب بسایار موفق عمل کردند،  اما  این حرکت مردم در هنگام پخش  مجموعه ستایش  نشان می دهد که اگر رسانه ملی برروی تولید محتوا دقت بیشتری داشته باشد با وجود شبکه  اجتماعی بازهم مردم همچنان مخاطب تلوزیون خواهند ماند.
 نکته دیگر که در آسیب شناسی رسانه ملی بد نیست که مدیران کمی هم به خود نگاه کنند و عملکرد خود را مورد ارزیابی قرار دهند به طور حتم به نتیجه های خوبی خواهند رسید.
 برخوردهای سلیقه ای مدیران شبکه در پخش برنامه ها ، حذف برنامه های پر طرفداری مانند 90 و حذف مجریان مردم پسند که باعث شد طیف وسیعی ازمخاطبان ریزش داشته باشند چه  نتیجه ای برای صدا و سیما خواهد داشت؟ بی شک یکی از عمده دلیل افت جایگاه صدا و سیما در بین مردم به نگاه سلیقه ای مدیران به این رسانه ملی بر می گردد. 
البته بد نیست که خود رسانه ملی کمی خودش را بین مردم به نقد بگذارد، مردم باید در برنامه ها دیده شوند در غیر این صورت نگه داشتن مردم پای تلوزیون آسان نیست. نکته قابل توجه اینکه، رهبر کبیر انقلاب امام خمینی (ره) براین اعتقاد بودند که رسانه ملی یک دانشگاه است ، اما امروز وقتی عملکرد رسانه ملی را در جذب مخاطب  به نقد می گذاریم به این نتیجه می رسیم که ازعمده دلیل ریزش مخاطب تلوزیون  در محتوای آثار تولیدی نهفته است، عدم توجه به ساخت برنامه های مناسب ، تعطیل برنامه های عامه پسند، ضعف سریال سازی در شبکه ، حذف مجری های مردمی ازعمده دلایلی است که مخاطبان را از پای تلوزیون فراری داده است، اما انتظاری که کارشناسان ازرسانه ملی داشتند این بود که بتواند معضلات جامعه را کاهش دهد، از بحران طلاق بکاهد ، اعتیاد را به صفر برساند، مردم را به مطالعه دعوت کند اما وقتی به برایند عملکرد صدا و سیما در چند سال اخیر نگاه می کنیم کارنامه قابل قبولی پیش روی ما نیست. اگر تلوزیون می خواهد همچنان مثل گذشته در بین مردم محبوب باشد باید ساخت برنامه های مخاطب محور را مورد توجه قرار دهد، از برخوردهای سلیقه ای را کنار بگذارد نیازهای واقعی عصر ما را بشناسد، صداو سیما باید برای حفظ جایگاه خودش در بین مردم تلاش کند.