خیابان‌گردی پدیده‌ای نشأت‌گرفته از بیکاری

مریم کرمی اظهار کرد: شاید جوان ایرانی ازجمله جوانانی باشد که در دنیا رکورد خیابان گردی را به خود اختصاص داده و بیشتر وقت خود را در خیابان می‌گذراند.
وی ادامه داد: فقدان هدف‌گذاری‌های دقیق برای زندگی سالم از سوی خانواده برای جوانان اتفاق نمی‌افتد و این امر به صورت یک عادت اجتماعی در می‌آید و این افراد معمولاً بدون برنامه زندگی می‌کنند.
کرمی بیان کرد: افراد خیابان گرد به دلیل بی‌هدف بودن و نداشتن برنامه‌ریزی در زندگی بیشتر وقت خود را در خیابان به سر می‌برند که این امر باعث می‌شود به کارهایی روی آورند که با وجه آنان سازگاری دارد و به آن به‌عنوان یک تفریح و سرگرمی لذت‌بخش نگاه کنند.
این جامعه‌شناس تصریح کرد: افراد خیابان‌گرد در بیشتر مواقع با عناصری مانند خودشان روبه رو و گروه‌های چند نفره را تشکیل داده و دست به حوادث احتمالی می‌دهند و از سوی دیگر چون به صورت گروهی و جمعی هستند تحت تأثیر تحریک و تلقین رفاقت و دست دوستی به اقدامات بزهکارانه می‌زنند.
وی افزود: آلودگی‌های محیطی و وجود عناصر ناپاک در جامعه در واقع جامعه‌پذیری آنان را در معرض آسیب قرار می‌دهد.
کرمی عنوان کرد: بحث شکل‌گیری شخصیت نامناسب و معیوب خواهد بود و به دلیل دیگر چون از خانواده دورند و نظارت اجتماعی هم کاهش پیدا کرده آنان در خیابان رها شده و این سرگردانی خیابانی آنان را دچار مشکلات فراوانی خواهد کرد.
این جامعه‌ناس گفت: گاهی این گروه‌ها قربانیان باندهای خطرناک بزهکاری، تفرقه اجتماعی قرار می‌گیرند و طعمه خوبی برای باندهای مواد مخدر هستند.
وی بیان کرد: برای تفکیک اوقات فراغت از پدیده نوین خیابان‌گردی و پرسه زدن در خیابان‌ها به نظر می‌رسد ضروری است ابتدا جوانان درک درستی از نیازهای اجتماعی خود داشته باشند و به بیان این خواسته‌ها درچارچوب فرهنگ اجتماع بپردازند و سپس متولیان رسیدگی به امور جوانان با برنامه‌ریزی دقیق، صحیح و مبتنی بر نیازهای واقعی جوانان، مدیریت اوقات فراغت آنان را برعهده بگیرند و به بازیابی الگوهای فرهنگی در این زمینه بپردازند تا نه وقتی هدر رود و نه پرسه زدن در خیابان‌ها تفریح تلقی شود و نه شاخص توسعه یافتگی براساس چگونگی گذران اوقات فراغت زیر سوال رود.
کرمی افزود: افرادی که از صبح تا شب در محیط کاری خسته شده‌اند دیگر دوباره در جامعه، تنفس دی اکسید کربن و هوای آلوده را ترجیح نداده و با عضویت در باشگاه و یا مؤسسه‌ای اوقات خود را پُر می‌کنند چراکه اگر کسی کار داشته باشد دیگر وقتی برای پرسه زدن و علاف گشتن ندارد.
این جامعه‌شناس عنوان کرد: خوب است که مسئولان امر بدانند که از مهم‌ترین عوامل پاساژگردی و خیابان گردی جوانان کمبود کار و بیکاری است که لازم است به این مسئله توجه جدی شود.