انگار در فضای یکی از فیلمهای اصغر فرهادی به سر میبریم؛ جایی که همه اتفاقات در زمان خودشان ساده و معمولی و روزمره به نظر میرسند اما وقتی فاجعه بزرگ رخ میدهد و دوباره به همان اتفاقات ساده فلشبک میزنیم، معنای دیگری پیدا میکنند؛ معنایی تلخ و تکاندهنده.
