بازی‌های این فصل آبی‌های تهران مورد رضایت هوادارانش نیست و آن‌ها از وضعیت فعلی دل خوشی ندارند. تساوی ناامید‌کننده مقابل ماشین سازی تبریز پس از باخت به سایپا در جام حذفی، روزهای ناکام استقلال را ادامه دار کرد. به همین خاطر سراغ کسی رفتیم که معمولا ترجیح می‌دهد به خاطر آرامش استقلال صحبت نکند اما با این وجود همیشه حرف‌های مهم و خواندنی برای گفتن دارد. امیرحسین صادقی، کاپیتان سابق و محبوب تیفوسی‌های آبی در گفت وگو با «قانون» درباره مسائل مختلف استقلال صحبت کرد که خلاصه آن را در ادامه می‌خوانید.
نتایج این فصل استقلال، انتقادات زیادی را متوجه تیم و باشگاه کرده است. این وضعیت را چگونه‌می‌بینید؟
یادم می آید زمانی که جوان بودم و با 20-19سال سن دراستقلال بازی می کردم، هر پیشکسوت یا کارشناسی که در روزنامه‌ها و رسانه‌ها انتقاد می کرد، سر تمرین می آمد و خودش شرایط تیم را از نزدیک می‌دید. این مساله برایم جالب بود چون هرکسی انتقادی داشت می‌آمد، صحبت می کرد، مشورت می‌کردیم و همه با هم سازندگی می کردیم. امروز، عده‌ای از عزیزان که دلسوز استقلال هستند و دوست دارند این تیم نتیجه خوب بگیرد، کاسه صبرشان مانند هوادار سر آمده است. چرا؟ چون انتقادها به سمت بزرگ‌ترها، پیشکسوتان، کسانی که سینه سوخته هستند و مویی را در این باشگاه سفید کرده‌اند جاری می‌شوند. این سیل انتقاد روی من امیرحسین صادقی هست تا بزرگانی که برای همه شناخته شده هستند. در کوچه، خیابان، محل کار و... همه انتقاد می‌کنند. در صفحات مجازی می پرسند این چه وضعیتی است؟ چرا فلان بازیکن فلان ساعت بیدار است یا چرا فلان بازیکن فلان کار را می کند؟ بنابراین از روی دلسوزی و نگرانی صحبت‌هایی را مطرح می‌کنند که به نظرم بهتر است این مسائل با مجموعه تیم در میان گذاشته شود و دو طرف به نوعی با هم تعامل فکری داشته باشند.
این انتقادات تا چه حد مشکلات را حل می کنند؟
حدود یکی، دو هفته پیش، هادی طباطبایی پیشکسوت بزرگ و گرامی ما که افتخار این را داشتم چند بازی در کنارش بازی کنم، صحبت‌هایی را مطرح کرد. کاری ندارم درمورد چه کسی صحبت کرد و در جایگاهی هم نیستم که در مورد پیشکسوتان صحبت کنم اما به نظرم، ما بعضی مواقع دلسوزی می‌کنیم و دست نوازشی می‌کشیم که به درد باشگاه نمی‌خورد. عده ای از بزرگان استقلال می توانند با راهکارها و نصیحت‌هایی که دارند حکم پدر را داشته باشند اما باید این صحبت‌ها درست و مستقیم به باشگاه منتقل شوند. به نظر من یک جلسه بگذارند، هرپیشکسوتی صحبتی دارد شرکت کند. اگر تعداد پیشکسوتان زیاد است، جلسات زیادی برگزار کنند. میزگرد بگذارند، سرمربی تیم هم حضور داشته باشد و به عنوان پیشنهاد، حرف‌ها را بشنود. لزومی ندارد هرچه گفته می شود را مو به مو انجام دهد. فقط به حرف و پیشنهاد چند نفر که چندین سال در این تیم بازی کرده‌اند گوش کند. اگر دوست داشت و به کارش آمد، انجام دهد. ممکن است یک نفر مسائل بسیار ریز و جزیی را ببیند که خود شفر یا فتحی نتوانند ببینند. بر اساس تجربه‌شان ممکن است نکته‌ای را متوجه شوند و انتقال می‌دهند. این چیز بدی نیست. اگر این تجربه را دوباره تجربه کردید، بد است.
استقلال علاوه برآسیا، جام حذفی را نیز از دست داد و در جدول لیگ هم جایگاه مطلوب هواداران را‌ندارد.
فرق باشگاه استقلال با باشگاه‌های دیگر در سازندگی است. باشگاه سازنده یعنی بازیکن جوان را بگیرید و پرورش دهید و به تیم ملی بفرستید. مثل سیدحسین حسینی. خود من امیرحسین صادقی که از سال80، برای استقلال بازی کردم، 13سال مفید در فوتبال ایران بودم. دوجام جهانی و یک جام ملت‌ها رفتم. این سازندگی باشگاه استقلال بوده است. در مورد پرسپولیس این وضعیت وجود ندارد. من تا به حال نشنیدم که بازیکن پایه پرسپولیس در فوتبال ایران مطرح شود. شاید خیلی کم باشد. شاید یک روزی مطرح شود و بگویند مثلا هشت سال پیش در امیدهای پرسپولیس بوده است. خیلی از جوان‌هایی که الان در استقلال بازی می کنند مثل آرمین سهرابیان، آینده باشگاه هستند. بازیکنانی هستند که می توانند حداقل 10 سال برای استقلال بازی کنند.
به هرحال نتایج طوری نیست که هواداران واکنش مهربانانه‌ای داشته باشند!
با توجه به شرایط جامعه و فشارهایی که بیرون از فوتبال روی هواداران وجود دارد، آن‌ها نمی‌توانند تحمل کنند بازیکن جوانی که احتیاج به زمان دارد، در زمین اشتباه کند. حالا در همین دوران که استقلال در حال سازندگی است، پرسپولیس به فینال آسیا می‌رسد. این اتفاقات در کنار هم باعث می شوند که روی هواداران و باشگاه فشار ایجاد شود. شاید از بدشانسی باشگاه است که در این مقطع این اتفاقات با هم می‌افتند. به هرحال تحمل این مساله برای هواداران سخت است چون آن‌ها دوست دارند تیم‌شان همیشه نتیجه خوب بگیرد اما من اعتقاد دارم هیچ اتفاقی برای استقلال نیفتاده است. این تیم در زمان امیرقلعه نویی حتی سه سال جام نگرفت اما بعد از سه سال جام گرفت و بعد از آن هم حدود پنج سال در اوج ماند. بازیکنان تیم رشد کردند و رکن اول تیم ملی شدند. 6 یا هفت بازیکن استقلال در جام جهانی برای تیم ملی بازی کردند. این خیلی خوب است و نشان می‌دهد باشگاه سازنده است.
برای نتیجه گرفتن چه باید کرد؟
استقلال چون نام بزرگی دارد همه انتظار دارند در کنار سازندگی نتیجه خوب هم بگیرد. برای نتیجه گرفتن همه اعضای باشگاه باید چند سال تمرکز بالا داشته باشند و با هم کار کنند اما متاسفانه محیطی که امروز در اطراف استقلال درست شده، محیط خوبی نیست و من خیلی نگران بازیکنان جوان تیم مانند محمددانشگر، مهدی قائدی وسید حسین حسینی هستم. این‌ها بازیکنانی هستند که توانایی بالایی دارند اما تحمل فشار روحی هم اندازه‌ای دارد و امیدوارم روزی نرسد که غصه از دست رفتن بازیکنان‌مان را بخوریم.
یعنی شعارهایی را که روی سکوها داده می‌شوند عامل آسیب دیدن تیم می دانید؟
بله، اما هوادار خسته و عصبی است. متاسفانه محیط اجتماعی ما محیط آلوده‌ای است. توان مالی مردم پایین آمده است. کارمند با دلار 14هزارتومانی، نهایتا دومیلیون درآمد دارد! با این اوضاع صد در صد این اتفاقات می‌افتند. مردم نمی دانند خودشان را کجا خالی کنند وقتی محیط آزادي مثل استادیوم پیدا می کنند ممکن است هر واکنشی از آن‌ها سر بزند. من امیرحسين صادقی هم اگر این وضعیت را داشتم و برای‌پنج هزارتومان پول بلیت دادن دچار سختی می شدم، شاید بدترین حرف‌ها را می‌زدم و خودم را در استادیوم خالی می کردم. اگر جای دیگر بخواهید خودتان را خالی کنید یا دعوا می شود و شما را به کلانتری می‌برند یا باید با خانواده دعوا کنید، قضیه مهریه پیش می‌آید و...! حضرت علی (ع) هم نیستیم که برویم فریادمان را در چاه بزنیم!
پس نباید یا نمی‌توان در این زمینه به هوادار و تماشاگرهم خیلی ایراد گرفت.
من به هوادار حق می دهم. او از روی دلسوزی حرف می زند. آن‌ها به تیم محبوب‌شان عشق و علاقه دارند و نگران وضعیتش هستند. دوست دارند تیم‌شان پیشرفت کند. دوست دارند خیلی اتفاقات خوب برای تیم‌شان بیفتد. وقتی ناگهان تیم رقیب می‌آید و اتفاق دیگری را رقم می‌زند، یک فشار مضاعف روی هوادار وارد می‌شود. وقتی پرسپولیس به فینال رفت نمی‌دانید چه موج عجیب و غریبی ایجاد شد. در دایرکت روزی 500تا پیام جواب می دادم. پرسپولیس باخت، دوباره همین ماجرا شد! این نشان می‌دهد مردم با اینکه روزگار سختی دارند اما با خوشی‌ها و ناخوشی‌های فوتبال هنوز زندگی می کنند. با این حال معتقدم آن‌ها باید صبر کنند و به این مدیریت و کادرفنی برای نتیجه گرفتن زمان بدهند.
بسیاری عدم نتیجه گیری و به خصوص عدم موفقیت در آسیا را به خاطر عملکرد مدیریت می‌دانند.
زمانی می توان از مدیریت انتظار بالا داشت که مثلا به آقای فتح‌ا... زاده چهارسال زمان بدهید، بعد از چهار سال اگر نتیجه نگرفت بله حق با شماست. نه اینکه باشگاه شما در چهار سال، چندین مدیرعامل و سرمربی عوض کند! این یعنی عدم ثبات و عدم ثبات هم به عدم نتیجه گیری می‌رسد.
اما نتیجه‌گیری با همین سرمربی در فصل گذشته به گونه دیگری بود.
نمی خواهم از ارزش‌های شفر چیزی کم شود. او مربی فوق‌العاده بزرگی است وکارنامه روشنی دارد. اما من شدیدا اعتقاد دارم اگر پارسال استقلال نتیجه گرفت فقط به خاطر جام جهانی بود. به خاطر بازیکنانی بود که می خواستند در تیم ملی حضور داشته باشند و به جام جهانی بروند. آن‌ها تمام توان‌شان را روی این مساله گذاشتند. چون کی‌روش مستقیما به عملکرد باشگاهی بازیکنان نگاه می کرد و اهمیت می داد. بازیکنانی که عملکردشان در استقلال زبانزد همه شد فقط به خاطر تیم ملی بود. این نظر من است و ممکن است دیگران نظر دیگری داشته باشند. البته شفر نیز نقش بسیار مهمی داشت اما بازیکنان به خاطر نتایج گرفته شده آبروی‌شان در خطر قرار داشت. اگر تیمی نتیجه نگیرد صد‌در‌صد ارزش بازیکنانش کمتر می شود و از همه این‌ها مهم‌تر اینکه تیم ملی را از دست می دادند. همه دوست داشتند در جام جهانی بازی کنند. تمام توان‌شان را گذاشتند و دیدیم تیمی که در نیم فصل اول نتیجه نگرفته بود در نیم فصل دوم اتفاق عجیبی را رقم زد.
یعنی نتیجه‌گیری استقلال در نیم فصل دوم سال گذشته، به خاطر انگیزه بسیار زیاد بازیکنان تیم بوده‌است؟
صد درصد. البته حضور چند بازیکن نیز تاثیر زیادی داشت. تیام بازیکن یوونتوس بود. جپاروف کاپیتان تیم ملی ازبکستان بود و امید ابراهیمی هم بهترین هافبک ایران بود. وقتی در مورد این سه بازیکن صحبت می کنیم، از سه سوپراستار حرف می‌زنیم. ضمن اینکه سید مجید حسینی که ساخته و کشف شده باشگاه استقلال است هم بازیکن موثری بود. اما آن انگیزه الان نیست و این بازیکنان هم جدا شدند تا تیم در نتیجه‌گیری مثل سال گذشته نباشد.
جدایی این مهره‌ها ایرادی است که به مدیریت گرفته می شود.
جدایی بازیکن یک مساله طبیعی است. شاید بگویند تعریف از خود می کند اما اشکال ندارد! مثل امیرحسین صادقی که دلش با استقلال باشد، نیست. بازیکن دوست دارد درآمد خوبی داشته باشد و آینده‌اش را بسازد. دوست دارد غصه زندگی را نخورد. امثال من که بدون پول گرفتن هم بازی می کنند کم پیدا می‌شود. نباید رفتن آن‌ها را تقصیر مدیریت بدانیم.
با این شرایط آیا آینده خوبی را پیش‌روی تیم‌می‌بینید؟
باید ببینیم دید ما چگونه است؟ اگر به دید کشاورز نگاه کنیم باید بگویم مشغول کاشتن هستیم. دانه‌ای که تازه ساقه و جوانه‌اش از خاک بیرون زده، هنوز گندم نیست. باید صبور بود. صد درصد محصول خوبی را برداشت می کنیم. باید به کشاورز و دانه زمان داد. الان باید از دانه‌های کاشته شده نگهداری کنیم که به بدترین شکل نگهداری می کنیم. هجمه عجیبی روی مهدی قائدی پس از باخت به سایپا به وجود آمد. محمد دانشگر و دیگر بازیکنان جوان تیم نیز همین‌طور. باید از محصول به خوبی نگهداری کنیم. محصول زمانی به بار می آید و می‌شود امیدابراهیمی یا سیدمجید حسینی. ما پیش از این برداشت‌های زیادی در باشگاه استقلال داشته‌ایم. مثل وحیدطالب لو، پیروزقربانی، امیرحسین صادقی، مجتبی جباری، آندوتیموریان، خسروحیدری و... وقتی محصول می‌دهیم یعنی باشگاه سازنده است. همه باید حمایت کنیم و صبور باشیم.
در پایان اگر حرف و نکته‌ای باقی مانده، بفرمایید.
نسل فوتبال در حال عوض شدن است. زمان پوست‌اندازی است. استقلال خیلی جلوتر است. پرسپولیس آینده‌ای ندارد. با تمام احترامی که برای این تیم قايلم، این را می‌گویم. الان پرسپولیس بازیکنان عیار پرسپولیس را دارد که تا فینال رفته است. استقلال هنوز خاک بازیکنانش را می خورد چون هنوز به عیار استقلال نرسیده‌اند. مهدی قائدی فوق العاده فوتبالیست خوبی است اما تا عیار استقلال باید یکی، دو سال دیگر تلاش کند تا بشود مهدی قائدی بازیکن تیم ملی بزرگسالان. تا زمانی که عضو تیم ملی نیست، هنوز مهدی قائدی نشده است. یا هر بازیکن دیگر. فرقی ندارد. مهدی را مثال می زنم چون با او در ارتباط هستم. اما پرسپولیس این‌طور نیست. بازیکنان این تیم آماده‌اند. پرسپولیس یک لقمه آماده بود که به فینال آسیا رسید. ما هم این وضعیت را قبلا داشتیم. سالی که به نیمه نهایی رسیدیم از درون دروازه که مهدی رحمتی بود تا نوک حمله تیم، همه بازیکنان سطح بالا بودند و به اوج رسیده بودیم. پرسپولیس اکنون به اوج آمادگی رسیده اما استقلال نه. استقلال هنوز مشغول پرورش دادن است و این کار هم کار سختی است. من معتقدم اگر جا به جایی دیگری رخ ندهد، صد درصد اتفاق خیلی قشنگی برای استقلال با طول عمر بالا خواهد افتاد. یعنی دوباره در حدود پنج سال می تواند حرف اول را در فوتبال ایران بزند. من امیرحسين صادقی به آینده تیم امید دارم فقط باید صبوری بیشتری داشته باشیم. امیدوارم دلار پایین بیاید تا صبوری مردم بیشتر شود!
