چرا دفاع گروهی؟
از هر جام جهانی به جام جهانی بعدی قسمتی از محتوای درونی فوتبال تغییرات کوچکی می کند. با بررسی چند دوره جام جهانی متوجه می شویم به عنوان مثال تغییراتی که در سال 2010 کوچک بود، در 2014 شکل گرفت و در 2018 به معرض دید همگان رسید.
به همین خاطر می توان گفت هر دوره جام جهانی برای دوره بعدی، خوراک دارد. با توجه به این موضوع، از این پس با مطالبی تحت عنوان برداشت های فنی از جام جهانی 2018، تلاش می کنیم تا به تشخیص عناصر متغیر در فوتبال بپردازیم. این برداشت ها شامل برداشت های دفاعی، حمله ای، روانی و روان-حرکتی و همچنین برداشت هایی از سیستم های مختلف و تغییرات آن ها می شود. ضمن اینکه برداشت هایی نیز از نوآوری مربیان خواهیم داشت. این برداشت ها ترجمه یا اقتباس از مطالب خارجی نیستند بلکه به صورت تخصصی و انحصاری ارائه می شوند.
برداشت شماره یک:
دفاع گروهی فشرده (CompactDefence)
نوعی از دفاع که به صورت یک بسته دفاعی ارائه می شود. قبل از اینکه خصوصیات دفاع گروهی فشرده را در جام جهانی 2018 بیشتر توضیح دهیم لازم است چند نکته را بازگو کنیم تا این مطلب روشنتر شود.
1) بالارفتن دقت پاس های ارسالی به فضاهای بسته و کوچک باعث می شود امکان مراقبت مستقیم مدافعان از یک مهاجم یا یک مدافع از یک مهاجم به شدت کم اثر شود.بنابراین برای این مساله تفکر بسته دفاعی مطرح شد.
2) بالا رفتن مهارت های دریافت مهاجمان تا مرز کشتن توپ (نه کنترل توپ)، دلیل دیگری برای اجرای دفاع گروهی است. تخصص بازیکنانی مانند نیمار و مسی در این گونه کنترل ها امکان قطع توپ در لحظه دریافت یا جدا شدن توپ از مهاجم را بسیار کم می کند. در نتیجه مدافعان برای زدن توپ شانس کمتری دارند.
3)بهندرت پیش می آید که مهاجمان بیش از چند ثانیه تنها باشند و به سرعت مورد حمایت دیگر بازیکنان هم دسته قرار میگیرند. در این وضعیت مدافعی که قرار بوده است به تنهایی از حریف مستقیم خود مراقبت کند، به سرعت مغلوب می شود زیرا حداقل دو مهاجم در مقابل یک مدافع می توانند سه حرکت غیرقابل پیش بینی به وجود بیاورند. یا مهاجم دوم به پشت مدافع فرار میکند، یا هردو مهاجم اقدام به یك-دو می کنند یا اینکه مهاجم صاحب توپ برای پاس دادن اقدام می کند(نشان میدهد) اما در جهت مخالف حرکت و مدافع روبهرو را مغلوب می کند.
4) چهارمین عاملی که دفاع گروهی را توجیه و ارائه دهندگان آن را وادار به کار بیشتر می کند، این است که مهاجمان در لحظه دریافت حرکتی به نام «خودت را آزاد کن (Take Free)» انجام می دهند. یعنی اگر مدافعی بخواهد چنین مهاجمی را مهار کند باید از درون پست دفاعی خود به بیرون کشیده شود. به بیرون کشیدن دفاع پس از دریافت توپ به وسیله مهاجم، پشت مدافع را خالی می کند و امکان فرار مهاجم، عبور مهاجم، فریب دفاع و مغلوب كردن مدافع را فراهم می کند. بنابراین مدافعان باید پیوسته دارای پوشش باشند. با تغییر نگرش و تغییر خصوصیات چالاکی، فرزی، چابکی و انعطاف پذیری مهاجمان نسبت به مدافعان، اگر مدافعان اصرار بر این داشته باشند که یارگیری فشرده و علامتگذاری شده را انجام دهند، این عبورها بیشتر وراحت تر انجام می گیرند. در نتیجه ارائه یک مجموعه بسته دفاعی می تواند این حرکات را از لحاظ خطر و ایجاد خطر برای تیم کمتر کند.
5) مدافعان برای پوشش یکدیگر محدودیت پستی داشتند. یعنی هر مدافع تا اندازه ای می تواند به دیگر مدافع خودی پوشش دهد و اگر اصرار بر این کار داشته باشد پست خودش را خالی کرده است اما مهاجمان برای حمایت از هم محدودیتی ندارند. به همین دلیل دفاع گروهی قسمتی از این معضلات را برطرف یا کم خطرتر کرده است. با این تفکر که مجموعه دفاعی به صورت یک بسته دفاعی در مواجهه با حمله تیمی حریف کار کند.
لازم به توضیح است که برای اجرای دفاع گروهی، قبل از هرگونه اقدام برای گرفتن توپ، ابتدا تیم مدافع منطقه نبرد را انتخاب می کند. انتخاب منطقه دفاعی این امکان را به تیم میدهد که به صورت یک بسته دفاعی عمل کند. در صورتیکه تیم بتواند این طرح دفاعی را پیاده کند، در واقع توانسته دفاع مدرنی را سازماندهی کند. درکتاب هنر جنگیدن آمده است:این مدافعان هستند که منطقه نبرد را انتخاب میکنند، بنابراین میتوانند تا سه برابر توانایی خودشان کارایی داشته باشند و با حریف درگیر شوند.
