تصاویر؛ معماری منحصربه‌فرد یک خانه‌باغ ژاپنی

فرادید| خانه مینامی‌سِنری در اوساکا که معماران فوجیوارا-مورو آن را طراحی کرده‌اند فضای گسترده‌ای ندارد و نیازی هم به آن ندارد. این خانه در یک گوشه‌ی مسکونی از منطقه هاکوستسو در اوساکا نمونه‌ایست که نشان می‌دهد وقتی معمار با قطعه زمینی بلند و باریک روبه‌رو می‌شود، بهترین واکنش، حفر کردن است. تیم طراحی به جای اینکه نقشه‌ی غیرمعمول و زمین ناهموار را محدودیت فرض کند، آن را مانند مواد اولیه خام در نظر گرفته و به شکلی شاعرانه و آرام در نقشه خانه گنجانده است. 

به گزارش فرادید، این پروژه با درخواست شخصی از سوی مشتری آغاز شد؛ یک سرآشپز ژاپنی که از معماران خواسته بود از مواد سنتی در طراحی فضاهای داخلی استفاده کنند. این اصل راهنما نقطه‌ی آغازی شد برای طرحی که به زبان معماری ژاپنی وفادار است، بدون اینکه به نوستالژی تبدیل شود. در عین حال، معماران به طور کامل از شیب‌ زمین بهره بردند و تغییرات ارتفاع را وسیله‌ای برای تعیین چشم‌اندازها، مناطق و حرکت در فضا به کار گرفتند. نتیجه‌ی کار خانه‌ای شده که در آن «عمودی بودن» معنای سیالیت و جریان را دارد. 

تیم فوجیوارا-مورو در مسیر ورودی خانه از باغ‌های ژاپنی الهام گرفته، رویکردی که با شخصیت سرآشپزی هماهنگ است که احترام زیادی برای آیین‌ها و سنت‌ها قائل است. بازدیدکنندگان از یک مسیر سنگ‌چین که با گیاهان احاطه شده بالا می‌روند و در نهایت به پله‌هایی می‌رسند که انگار از دل خانه عبور میکنند. این لحظه نمایشی راه را به فضاهای صمیمی‌تر باز می‌کند، مانند باغ کوچکی که در یک عقب‌رفت ۱.۵ متری جای گرفته و معمولاً منطقه‌ی مرده در نظر گرفته می‌شود، اما معماران این حاشیه را به یک حایل بصری برای فضاهای باز نشیمن، ناهارخوری و آشپزخانه تبدیل کرده‌اند. این تکه‌ی باریک سبز، حس فضایی باز را ایجاد کرده بدون اینکه حریم خصوصی یا متراژ از دست برود. 

درون خانه، چینش فضاها از تقسیم‌بندی‌های معمولی فاصله گرفته است. اتاق نشیمن فرورفته‌ای برای پذیرایی از مهمانان، چشم‌انداز مستقیمی رو به همان باغ دارد که از زیر راهرویی شبیه پل عبور می‌کند. این گل و گیاهان ارتباط‌دهنده‌ی بصری میان لحظات مختلف خانه هستند. وقتی از فضای نشیمن به آن‌ها نگاه می‌کنید، به نظر می‌رسد به دوردست‌ها جریان دارند؛ این ترفند دیداری مرز بین فضای داخلی و خارجی را محو می‌کند. 

معماران فوجیوارا-مورو با استفاده از دو حیاط کوچک، خانه را بیشتر تقسیم و تعریف کرده‌اند. این حیاط‌ها که میان فضای نشیمن و آشپزخانه-ناهارخوری قرار دارند، لحظات توقف و نقاط نورانی را فراهم می‌کنند. این فضاهای ساده همچون حایل عمل کرده و گذرهای ملایمی بین نواحی اجتماعی و خصوصی خانه ایجاد می‌کنند. این یک طراحی فضایی است که جریان را بر رسمی بودن ترجیح می‌دهد و در عین حال به مالک اجازه می‌دهد زمانی که مهمان ندارد، حریم خصوصی داشته باشد. 

دسترسی به طبقه‌ی بالایی از راه راهرویی است که از روی باغ می‌گذرد و شباهت‌هایی به مسیرهای باغی معلق در هوا دارد. وقتی از آن عبور می‌کنید، تجربه‌ی شما بیشتر شبیه یک گردش تفریحی است چون آسمان بالای سر شماست و گیاهان زیر پایتان هستند. این مسیر به اتاق‌های خصوصی‌تر می‌رسد، در حالی که همچنان ساکنان را به توقف و نگاه کردن به بیرون دعوت می‌کند.

مترجم: زهرا ذوالقدر