جعفر گلابی در یادداشتی با عنوان «زمان کم تغییرهای سخت ولی ضروری» در روزنامه اعتماد نوشت: تغییر در هر سطحی و برای هر فرد، گروه و حاکمیتی بسیار مشکل است ولی از آن گریزی نیست؛ چه اینکه اگر بشریت به تغییر تن نمی‌داد و میل به بهتر شدن نداشت به هیات اولیه باقی می‌ماند. گاهی ضرورت تغییر کاملا روشن است ولی باز هم در مقابل آن مقاومت می‌شود! پزشکان معمولا توصیه به رژیم‌های مشخص و کاملا مهمی می‌کنند و فرد هم می‌داند که مثلا باید خوردن نمک، شیرینی و چربی را کم کند ولی تغییر در رژیم غذایی واقعا مشکل است و می‌بینیم که افراد دارای فشارخون بالا، دیابت و تنگی عروق بسیار زیادند و متاسفانه مرگ ومیرهای قابل ملاحظه‌ای از همین ناحیه متوجه افراد می‌شود. آنها هم که ناچار به رعایت می‌شوند به جای پذیرش تغییر معقولانه در زمان مناسب آنقدر در مقابل همین تجویزات ساده مقاومت می‌کنند و به تاخیر می‌اندازند تا حمله قلبی صورت بگیرد یا اوضاع عمومی حاد شود و اگر جان سالم به در ببرند تازه و اجبارا تن به امساک از خوردنی‌های مضر می‌دهند!
در حال حاضر مجموعه شرایط کشور بیش از هر زمان دیگری نیاز مبرم به تغییرات در اهداف و روش‌های معمول را نشان می‌دهد ولی مقاومتی عجیب و واقعا خطرناک مشاهده می‌شود و این احتمال وجود دارد که گردش روزگار با خسارت‌های فراوان ما را مجاب به تحول در بسیاری از زمینه‌ها کند. رفع فیلترینگ دو پلتفرم آنقدر به طول انجامید و با صعوبت و تلخی انجام شد که گویی کوه‌ها را جابه‌جا کرده‌اند و با احتیاط فراوان از در هم پیچیدن زمین و آسمان جلوگیری به عمل آورده‌اند! این در حالی است که حوادث و خصوصا فشارهای اقتصادی و روانی به مردم سرعت برق و باد دارند و در هر زمینه‌ای اگر دیر بجنبند احتمال رخنه خسارت‌ها زیاد به نظر می‌رسد. اگر در حوزه‌های اقتصادی رفع فشارها از مردم زمانبر است در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که این گونه نیست؛ چرا نمی‌خواهیم به مردم نشان بدهیم که صدای تمایل به تغییر آنها شنیده شده و مسوولان هرجا که بتوانند با جامعه هماهنگ می‌شوند و از فاصله خود با بطن اجتماع کم می‌کنند؟ هنوز شبکه‌های مجازی زیادی فیلتر هستند، هنوز بازیگرانی ممنوع‌الکار هستند، هنوز روند آزادی زندانیان سیاسی به یک روند رو به رشد تبدیل نشده است، هنوز رقصیدن چند دانش‌آموز پسر قابل تبدیل شدن به یک مشکل است.
هنوز عده‌ای هر موقع دل‌شان می‌خواهد در تایید وضع موجود اجتماع می‌کنند ولی تاکنون به مخالفان برخی ازسیاست‌ها وتصمیم‌ها اجازه تجمع آرام داده نشده است و هنوز پاشنه در با محوریت‌های قبلی می‌چرخد!
در زمینه اقتصاد هم تا رفع موانع سیاسی و خصوصا لغو تحریم‌ها راه درازی داریم و امکان کنترل تورم بسیار مشکل است. ولی در همین اقتصاد هم انواع رانت‌ها وجود دارد که دولت باید از قدرت لازم برای جلوگیری از آنها برخوردار باشد و زمانبر هم نیستند. چرا انواع نهادها و بنیادها با عناوین عجیب چون قارچ همه جا سر برآورده‌اند و اندک رمق باقی مانده بودجه عمومی را می‌گیرند؟ هنوز حقوق‌های نجومی حس شکاف طبقاتی را دامن می‌زند و هنوز همه روزه انواع همایش‌ها و سمینارها و هم‌اندیشی‌ها و گردهمایی و اجلاس و کنگره با دعوت از مهمانان مختلف که اغلب هدیه هم می‌گیرند و بعضا بر تعدد مهمانان خارجی افتخار می‌شود با بودجه دولتی برگزار شده بدون اینکه نتیجه مشخصی برای مردم داشته باشند! اینها اگر نسبت به بودجه عمومی عددهای قابل ملاحظه هم نداشته باشند اذهان مردم را جدا آزار می‌دهد. کدام کشور هنگام سخت‌ترین شرایط اقتصادی این ریخت و پاش‌ها را ادامه می‌دهد و انضباط مالی گسترده و قاطع را از همین جا آغاز نمی‌کند؟
اکنون گزینه‌های انعطاف و تغییر و درک تحولات جامعه زیادند و البته امکان دستیابی به آنها مرتبا سخت‌تر می‌شود و زمان با سرعت در حال گذر است و اگر با عقلانیت و هوشمندی شناخته نشوند روز به روز بیشتر می‌شوند و ممکن است روزی آنقدر انباشته شوند که راهی برای تعامل وجود نداشته باشد. اما نکته بسیار مهم اینکه بیگانگان روی تضادهای موجود سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و تقابل میان تحول‌خواهی و مقاومت در مقابل آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند و انتظار دارند این تضادها با تصلب و عدم انعطاف مدیران جامعه به مرز انفجار برسند. ما واقعا تا همین جا جامعه صبوری داریم و قدر این تحمل و آگاهی مردمی را باید بدانیم. ایجاد امید از طریق همگامی و درک خواسته‌های مردم نه‌تنها طاقت مردم را بیشتر می‌کند که همکاری آنان را عمیق و گسترده و راهگشا می‌سازد.
تغییرات اگر چه سخت به نظر می‌رسند ولی میوه شیرین به بار می‌دهند و اغیار طماع را ناامید می‌کنند. تغییرات را برای دقیقه 90 نگذاشته‌اند چرا که ممکن است در آن دقایق امکان وجودی و تاثیر خود را از دست بدهند. تصور عقب‌نشینی در مقابل خواست مردم که برخی آن را شکست و موجب تزاید خواسته‌ها می‌دانند، غلط است و اساسا هر میزان همنوایی با مردم بازی برد - برد است و برای تصمیم‌گیران کشور موجب افتخار تاریخی است. وقتی حکومت‌ها بعضا ناچار می‌شوند که در برابر دشمنان تغییر تاکتیک و حتی تغییر مسیر بدهند، مسلما استقبال از خواسته‌های مردمی از عقلانیتی اخلاقی برخوردار است و جز استحکام پایه‌های جامعه و استمرار سیر طبیعی آن خسارتی در بر ندارد. قطعا مخالفان و رقیبان ایران از عدم انعطاف و قدرت مانور حکومت استقبال می‌کنند و این معنا را بارها نشان داده‌اند. آقای پزشکیان و دولتش چنانچه قوی‌تر شود و مجال بیشتری برای ایجاد تغییرات عینی پیدا کند فرصتی بزرگ و تاریخی برای ایران است. مردم نگرانند؛ دلار 80 هزار تومانی تن‌ها را می‌لرزاند، نگذاریم این نگرانی به یأس تبدیل شود و قدرت و سرمایه اجتماعی را از جامعه ما بستاند.
منبع: etemadonline-692375
