فرادید| روز یکشنبه (۲۹ سپتامبر)، یک سیارک سرگردان در مدار زمین قرار گرفت و به مدت 57 روز در این مدار قرار خواهد داشت. این سنگ فضایی به نام ۲۰۲۴ PT5 عرضی حدود ۱۰ متر، معادل طول یک اتوبوس مدرسه دارد.
به گزارش فرادید، پیش‌بینی می‌شود این «مینی‌ماه یا ماه کوچک» که توسط گرانش زمین جذب شده، تنها ۵۷ روز به دور سیاره ما بچرخد. روز ۲۵ نوامبر، این سیارک از تاثیر جاذبه زمین رها می‌شود و چرخش عادی خود به دور خورشید را بدون همراه آغاز خواهد کرد.
ایده‌ی «ماه دوم» شاید عجیب و هیجان‌انگیز به نظر برسد، اما PT5 ۲۰۲۴ یک همراه عمدتاً «نامرئی» برای سیارۀ ما خواهد بود. مینی‌ماه جدید که حداقل ۳۰۰ هزار برابر کوچکتر از ماه دائمی ما است، به قدری کوچک است که با چشم غیرمسلح نمی‌توان آن را دید و تلسکوپ‌های تجاری و دوربین‌های دوچشمی رصد ستارگان نیز کمک چندانی نمی‌کنند.
کارلوس د لا فوئنته مارکوس، نویسنده این مطالعه و استاد دانشگاه کامپلوتنس مادرید به لایو ساینس گفته: «این جرم برای تلسکوپ‌های آماتور معمولی و دوربین‌های دوچشمی بیش از حد کوچک و کم‌نور است، اما به خوبی در محدوده روشنایی تلسکوپ‌های نسبتا حرفه‌ای است که ستاره‌شناسان استفاده می‌کنند».
این به آن معناست که تنها راه دیدن قمر جدید این است که منتظر باشیم تا محققان یک رصدخانه حرفه‌ای تصاویر آن را منتشر کنند.
بر اساس مطالعه جدید، PT5 ۲۰۲۴ احتمالاً از کمربند سیارکی آرجونا سرچشمه گرفته است؛ یک کمربند سیارکی ثانویه که نزدیک مدار زمین است. انتظار می‌رود این سیارک با توجه به نزدیکی آن به سیاره ما، در ژانویه ۲۰۲۵ و سپس در سال ۲۰۵۵ نیز یک پرواز نزدیک دیگر به زمین انجام دهد.
این سیارک به اندازه اتوبوس، نخستین ماه کوچک زمین نیست. سیاره ما احتمالاً میلیون‌ها قمر موقت را در طول عمر خود دیده است، اما نخستین موردی که توسط انسان رصد شد، سیارک ۲۰۰۶ RH120 با عرض تقریباً ۶ متر بود که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ به مدت ۱۸ ماه در مدار زمین ماند. مدت کوتاهی پس از آن، سنگ فضایی ۲۰۲۰ CD3 سه سال را در مدار سیاره ما سپری کرد تا اینکه سال ۲۰۲۰ دور شد. با توجه به سفر نسبتاً آسان به یک ماه کوچک از زمین، برخی محققان استفاده از این ماهواره‌های گذرا را به عنوان «پله‌های ترقی» برای مأموریت‌های آینده برای بررسی سیارک‌ها یا کاوش عمیق‌تر در منظومه شمسی، پیشنهاد کرده‌اند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-208173
