غلبه سالمندان در سراسر جهان باعث می‌شود بسیاری از کشورها نحوه پرداخت هزینه‌های مراقبت، مدیریت نیازهای افراد مبتلا به زوال عقل، جلوگیری از انزوا و در غیر این صورت نسبت به کسانی که در طول زندگی خود سخت‌کار کرده‌اند و اکنون نیاز به حمایت دارند ابراز همدردی کنند.
در این میان ما می‌توانیم از برنامه‌ها و ایده‌های خلاقانه در کشورهای دیگر بیاموزیم و شاید بتوانیم از آنها به‌عنوان مواردی الهام‌بخش برای بهبود عملکرد خود استفاده کنیم. در ادامه به بررسی اقدامات دو کشور پیشرفته آلمان و چین می‌پردازیم.
آلمان
دو اقدام در بحث مسکن جایگزین، آلمان را در مورد مراقبت از سالمندان از سایر کشورها متمایز می‌کند. یکی ایجاد آپارتمان مشترک جهت نگهداری سالمندان است. ایجاد خانه‌ای که با هشت هم اتاقی مشترک است که اتفاقاً همگی زوال عقل دارند. همچنین پرستاری ۲۴ ساعته در خانه وجود دارد و بسیار شبیه یک خانواده معمولی است.
هم‌اتاقی‌ها وظایف ساده خانگی مانند جاروبرقی کشیدن را تا جایی که می‌توانند انجام می‌دهند. آنها نقاشی می‌کشند، گل می‌چینند و به دنبال علایق خود هستند، همان‌طور که در یک‌خانه معمولی انجام می‌دهند. ساکنان همچنان به جامعه گسترده‌تر دسترسی دارند و اعضای خانواده می‌توانند شب را در اتاق مهمان بگذرانند.
همچنین خانه‌های چند نسلی در آلمان تأسیس شده است. این رویکرد نوآورانه، ساختمانی متشکل از ۸۵ آپارتمان برای سالمندان مجهز به کمک شبانه‌روزی درست در مجاورت یک مهدکودک واقع شده است. کودکان از استراحت در حیاط مشترک لذت می‌برند. سالمندان نیز که بخشی از بافت جامعه هستند از حضور کودکان در زندگی روزمره خود لذت می‌برند.
چین
چین چالش‌های خاصی در مدیریت مراقبت از سالمندان دارد. در کشوری که خانواده هنوز مسئولیت اصلی مراقبت از سالمندان را بر عهده دارد، اعضای جوان‌تر خانواده کمتر هستند. قوانین تک‌فرزندی که برای سال‌ها توسط چین اجرا می‌شد منجر به کمبود قابل‌توجه مراقبان بالقوه خانواده شده است. با هجوم نسل‌های جوان به شهرها، والدین خود را در کشوری که انزوا یک مسئله جدی است، پشت سر گذاشتند.
یکی از جالب‌ترین نوآوری‌های آنها در چین، توسعه دانشگاهی به‌عنوان دانشگاه سالمندان است که در رودونگ چین واقع شده است. این محیط پر رونق به دانش‌آموزان و معلمان به طور یکسان حس هدفمندی، مکانی برای رفتن و وسیله‌ای برای ارتباط با دیگران را ارائه می‌دهد.
در اینجا، شهروندان مسن‌تر در یک سمفونی اجرا می‌کنند، در کلاس های رقص لاتین شرکت می‌کنند و در کلاس‌های کاربردی‌تری مانند استفاده از تلفن هوشمند شرکت می‌کنند. کلاس‌های خوشنویسی و فرصت‌هایی برای نقاشی نیز وجود دارد. معلمان نیز متخصص هستند و مهارت‌هایی را که در طول زندگی خود به دست آورده‌اند به اشتراک می‌گذارند. دانشجویان هزینه کمی را پرداخت می‌کنند و دولت چین بیشتر هزینه را پوشش می‌دهد.
