روزنامه هم میهن ماجرای خانه نشین شدن زری خوشکام را روایت کرده است.
به گزارش هم میهن، بخشهایی از این گزارش را در ادامه میخوانید؛
با ازدواج زری خوشکام با علی حاتمی خانواده خوشکام که از ابتدا مخالف حضور فرزندشان در سینما بودند شرطوشروطی را پیش پای زوج جوان گذاشتند. شرطوشروطی که خوشکام در گفتوگو با احمد طالبینژاد بهبهانه اکران فیلم «شعلهور» به کارگردانی حمید نعمتالله به بخشی از آن اشاره کرد و گفت که از علی حاتمی خواسته شد تا او دیگر فعالیتی در سینما نداشته باشد و حاتمی هم قبول کرد که خوشکام فقط در فیلمهای خودش بازی کند.
درواقع خوشکام که فقط حدود یکسال در سینمای ایران کار کرده بود در پی این ازدواج ترجیح داد فقط در کارهای همسرش حضور داشته باشد. با آغاز زندگی مشترک، خوشکام به گفته خودش در همان مصاحبه همه ۱۲ قرارداد پروپیمانی را که داشت بههمراه پیشقسطهایی که گرفته بود، پس داد و از سوی تهیهکنندههای بسیاری بایکوت شد و همین موجب شد درمجموع روزگار چندان خوشی نداشته باشد.
بازیگری که علی حاتمی هرگاه میخواست از او نام ببرد از اصطلاح «طفلک زری» استفاده میکرد و گونهای دلسوزی توأم با احترام نسبت به او که حتی در انجام سادهترین کارهای زندگی هم همسرش را یاری میداد، داشت.
سال ۱۳۷۶ بود که زری خوشکام متوجه پایان ممنوعازکاری خود شد. هنگامی که به پیشنهاد مرتضی شایسته، تهیهکننده آخرین فیلم ناتماممانده علی حاتمی؛ «جهانپهلوان تختی»، حضوری کوتاه مقابل دوربین داشت. فیلمی که در نبود حاتمی، بهروز افخمی کارگردانی آن را برعهده گرفت و حضور زری خوشکام در آن در نقش همسر علی حاتمی در تیتراژ، با عنوان «با حضور افتخاری زهرا حاتمی» اعلام شد و از آنجا که مشکلی پیش نیامد خوشکام متوجه شد که گویا دیگر ممنوعیتی در کار نیست.
پسازآن فیلمنامهای که مطابق سلیقه خوشکام باشد به او پیشنهاد نشد تا اینکه در سال ۱۳۸۲ در اثری از علی مصفا ـ همسر لیلا حاتمی ـ بهنام «سیمای زنی در دوردست» (۱۳۸۲) حضور افتخاری پیدا کرد و سپس در نخستین ساخته بلند صفی یزدانیان؛ «در دنیای تو ساعت چند است؟» (۱۳۹۳) نقش حواخانم، مادر لیلا حاتمی را برعهده گرفت و دو سال بعد در «شعلهور» به کارگردانی حمید نعمتالله جلوی دوربین رفت. آخرین حضور زری خوشکام در سینما اما به سال ۱۳۹۹ و بازی در «طلاخون» به کارگردانی ابراهیم شیبانی برمیگردد که در پی شیوع ویروس کرونا عاقبت در سال ۱۴۰۱ اکران شد.
زری خوشکام، بازیگری که ازدواج و سپس انقلاب و بعدتر ممنوعازکاری منجر به ایجاد وقفهای بسیار طولانی میان سالهای فعالیتش در عرصه سینما شد، اما هیچگاه از این اتفاق احساس کمبود و خسران نکرد.
او در گفتوگو با احمد طالبینژاد در پاسخ به این سوال که اگر به سالهای دور که تازه وارد سینما شده بود و هنوز با علی حاتمی ازدواج نکرده بود بازگردد، آیا از دوری پیشآمده احساس خسران میکند و در دل میگوید ایکاش سرنوشت به شکل دیگری رقم میخورد یا خیر؟ گفته بود که هیچگونه احساس کمبود و خسرانی ندارد و رضایتمند است.
نکته مهم مورد اشاره او اما این بود که این انتخاب، با اجباری که بعدها به کنارهگیری از بازیگری ناچارش کرد متفاوت است. اجباری که موجب شد هیچگاه نداند به چهدلیل سالها ممنوعازتصویر شد و چرا از کاری که عاشقانه دوستش داشت محرومش کردند.
منبع: etemadonline-660574