فرادید| شمال غربی اقیانوس آرام و کالیفرنیا، خانه برخی از بزرگترین درختان دنیا است. برای مثال، یک سکویای غول‌پیکر تا بیش از 90 متر و یک سرخ‌چوب ساحلی تا بیش از 100 متر رشد می‌کند. قطر درخت‌ها بین 5 تا 7 متر متغیر است، اما می‌تواند تا 10 متر هم برسد. هر یک از این غول‌ها هزاران سال روی زمین زیسته‌اند و قبل از آغاز تجارت الوار در دهه ۱۸۰۰، در جوامع محلی سرخپوستان آمریکایی شناخته شده بودند.
به گزارش فرادید، این چوب‌برها خیلی قبل از ظهور سلفی فهمیدند که در کنار این درخت‌ها می‌توان عکس‌های شگفت‌انگیزی گرفت. صنعت چوب در طول قرن نوزدهم پیشرفت کرد. تا سال ۱۹۱۰، این صنعت بزرگترین کارفرما در ایالت واشنگتن بود. در خط مقدم این صنعت چوب‌برها بودند؛ مردانی که کارشان قطع کردن این درختان عظیم با دست بود. کار آن‌ها خطرناک و پر زحمت بود: اوایل قرن بیستم، از هر ۱۵۰ چوب‌بر یک نفر جان خود را از دست میداد.
به طور معمول، چوب‌برها روی یک تخته می‌ایستادند. این تخته درون شکاف‌های درخت بالای پایه چفت میشد. چوب‌برها با استفاده از اره و تبرهای پادبر، روی بریدن یک قطعه (برش) از درخت کار می‌کردند. قضاوت در مورد جهت برش و پیش‌بینی جایی که درخت می‌افتد مهم بود. برای سرخ‌چوب، ترجیحاً بهتر بود درخت به سمت آب یا بالای تپه سقوط می‌کرد تا از شکافتن الوار جلوگیری شود.
قطع درختان فقط برای تجارت نبود. سال ۱۹۱۷، ارتش بخش تولید صنوبر را برای تامین الوار از درختان صنوبر برای هواپیماهای جنگ جهانی اول تأسیس کرد و تا سال ۱۹۱۸، بیش از ۲۸۰۰۰ نفر در این بخش مشغول به کار بودند. از این بخش، اتحادیه‌ای به نام «لژیون وفادار چوب‌برها و الوارفروشان» شکل گرفت.
در میان همه این اتفاقات، فاجعه‌ای رخ میداد. این فاجعه از بین رفتن تعداد زیادی از درختان کهنسال بود. تا سال ۱۹۰۰، تخمین زده می‌شود که یک‌سوم از درختان سرخ‌چوب کهن جنگلی نابود شدند. در دهه ۱۹۶۰، این رقم به ۹۰ درصد رسید.
بخشی از این فاجعه از طریق عکس‌ها ثبت شده است. در ادامه، مجموعه‌ای از تصاویر خارق‌العاده از چوب‌برها را در حال ژست گرفتن داخل یک درخت بریده یا دور تنه‌ای به بزرگی یک خانه می‌بینید.
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-173852
