با نگاهی به سیاره زهره، بنظر می‌رسد که چیزی پشت ابرهای این سیاره در حال جذب کردن طول موج‌های پرانرژی اشعه فرابنفش است. اکنون دانشمندان با آزمایشاتی ثابت می‌کنند که بیگانگان فضایی دستی در این موضوع ندارند و کلید معمای بزرگ سیاره زهره، «آهن» موجود در آن است.
با نگاهی به ابرهای سیاره زهره می‌توان رگه‌های تیره‌ای دید که در حال جذب طول موج‌های پرانرژی فرابنفش هستند. در طول دهه‌های مختلف دانشمندان ایده‌های مختلفی از کلرید آهن گرفته تا ترکیبات مختلف گوگرد و حتی میکروارگانیسم‌ها، برای توضیح این جذب، داشتند.
به گفته دانشمندان داده‌های موجود از ترکیبات ابرها در سیاره زهره ویژگی‌های عجیبی از آن را نشان می‌دادند که تا کنون دلیلی برای آن یافت نشده بود. آنها می‌دانستند که ابرهای زهره دارای الگوی خاصی از جذب UV هستند. با این حال این که چه عناصر، ترکیبات یا مواد معدنی مسئول چنین جذبی از سوی این ابرها هستند، همچنان یک راز باقی مانده بود.
جو زهره عمدتاً از دی اکسید کربن ساخته شده است، اما ابرها که در ارتفاعات بین ۴۸ تا ۶۵ کیلومتری از سطح بسیار داغ آن یافت می‌شوند از قطرات ریز اسید سولفوریک تشکیل شده‌اند که با مواد معدنی حاوی آهن پوشانده شده است.
دانشمندان با سنتز کردن ترکیبات مختلف آهن و غوطه‌ور کردن آن در غلظت‌های گوناگون از اسید سولفوریک، نمونه‌های مشابه با آنچه در ابرهای سیاره زهره می‌گذرد را آزمایش کردند. آنها دریافتند که وقتی دو فاز معدنی ماده‌ها (در این آزمایش دو ماده «rhomboclase» و اسید سولفات آهن مورد نظر بود) با هم ترکیب شوند، منجر به جذب اشعه فرابنفش می‌شوند.
الگوها و سطح جذب نشان‌داده‌شده توسط ترکیب این دو فاز معدنی با UV مشاهده‌شده در ابرهای زهره سازگار است. این آزمایشات هدفمند شبکه شیمیایی پیچیده‌ای را در اتمسفر زهره نشان داد و چرخه عنصری در سطح این سیاره را روشن کرد.
در حالی که یافته جدید محققان ممکن است کسانی را که به زندگی در زهره امیدوار هستند ناامید کند، هنوز درهای زندگی در این سیاره به روی میکروب‌ها باز است. سطح زهره یک جهنم واقعی با دمای حدود ۴۶۴ درجه سانتیگراد و فشاری حدود ۹۳ برابر زمین در سطح دریا در ارتفاع ابرها است.
با این حال، هر گونه حیات میکروبی در آسمان زهره باید با ابرهای سمی اسید سولفوریک و تقریباً بدون آب مقابله کند، اما تحقیقات اخیر نشان داده است که اسیدهای آمینه، که یکی از اجزای سازنده حیات هستند، می‌توانند با وجود این ترکیبات زنده بمانند.
با وجود این کشف بزرگ هنوز سوالات بسیاری در مورد محیط اسید سولفوریک و فسفین موجود در ابرهای زهره وجود دارد که همچنان وسوسه انگیز است و پاسخ همه این سوالات تنها با سفر به زهره با ماموریت‌های جدید و جسورانه بدست می‌آید.
ناسا قصد دارد در سال ۲۰۲۹ ماموریتی به نام «داوینچی - DAVINCI» به کشف ناشناخته‌های زهره بپردازد؛ همچنین ماموریت دوم ناسا به نام «وریتاس - VERITAS» پس از اینکه در سال ۲۰۲۲ برای تامین مالی ماموریت «سیارک سایک» به تعویق افتاد، در انتظار تصمیم نهایی در مورد آینده خود و رفتن به زهره است. در همین حال، آژانس فضایی اروپا (ESA) نیز EnVISION را در اوایل دهه ۲۰۳۰ برای مطالعه جو و زمین شناسی سیاره به فضا پرتاب خواهد کرد.
منبع: خبرآنلاین
منبع: faradeed-171931
