خسرو ابراهیمینیا ، با بیان اینکه تالارهای پذیرایی در سه ماه گذشته به معنای واقعی در عسر و حرج قرار گرفتند، گفت: در این بحران به وجود آمده یک سری از واحدهای صنفی فقط فعالیت نداشتند و یا فعالیت خود را به زمان دیگری موکول کردهاند، به طورمثال؛ واحد پوشاک یا مبل فروشی اگر در اسفند و یا بهمن ماه فروش نداشت، تعطیل شده و یا به حداقل فروش رسیدند، فروش خود را به فروردین ماه موکول کرند. اما تالارهای پذیرایی به دلیل رکود سال 98 چشم امیدشان به ماههای مبارک رجب و شعبان بود و به همین دلیل در ماههای آخر سال قراردادهای‌شان را با مردم بسته و پول‌شان را هم گرفته بودند.
وی افزود: با توجه به اینکه تالارداران این پولها را برای آمادگی برگزاری مراسمها و تعمیر تالار خرج کرده بودند، با دستور لغو قراردادها و استرداد هزینهها در بازگرداندن آن دچار مشکل شده و با کوهی از بدهی روبهرو شدند. حتی بسیاری از تالارها که اوضاع مالی خوبی هم داشتند در حال حاضر حتی توان پرداخت هزینه آب و برق خود را هم ندارند.
ابراهیمی نیا با بیان اینکه متاسفانه برخی از موجرین با اخذ چک و سفتههای سنگین از مستاجرین اقدام به اجاره محل خود کردهاند از این موقعیت سواستفاده میکنند، گفت: بنابرین بسیاری از تالارداران با قرض و بدهی و فروش مال خود توانستند فقط گوشه‌ای از مشکلات خود را حل کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا موجری اقدام به بخشش اجاره بهای خود کرده است یا خیر، گفت: برای این کار روحیه بخشندگی لازم است و تا این لحظه چنین چیزی اتفاق نیفتاده است، البته شاید برخی از صاحبان املاک وصول اجاره بهای خود را به تعویق بیندازند اما بخششی صورت نگرفته است.
وی با بیان اینکه وضعیت تالارهای پذیرایی به شدت وخیم است و امیدواریم هرچه زودتر این فاجعه جهانی عبور کنیم، گفت: از دولت تقاضا داریم تا مساعدت و همکاری کند و مالیات سال 98 را ببخشند زیرا تالارداران پولی برای پرداخت ندارند، همچنین بانکها با توجه به تعداد کارگران و کارکنان تالارها وام‌هایی با سود 12 درصد ارائه کنند تا تالارداران بتوانند هزینه اجاره بها و حقوق کارکنان خود را پرداخت کنند. توجه شود که حدود 600 واحد صنفی داریم که اگر هرکدام از این واحدها فقط 10 نیرو داشته باشند، چیزی حدود 6 هزار نفر بیکار و صدمه خواهند خورد.
