فرادید| وقتی فیلیپ هالسمن تصمیم گرفت تا از دوست و همکار قدیمی خود یعنی سالوادور دالی که مشهورترین نقاش سبک سوررئالیسم بود عکاسی کند، می‌دانست که یک پرترۀ نشستۀ ساده کافی نیست.
به گزارش فرادید؛ هالسمن با الهام از نقاشی‌های خود دالی، صحنه‌ای استادانه و خارق‌العاده را خلق کرد که هنرمند را در فضایی کاملا سوررئالیستی، در احاطۀ اشیائی عادی و غیرعادی قرار می‌داد؛ از صندلی، سه‌پایه و میزی که در هوا شناور شده‌اند، تا سه گربه که انگار از یک بُعد دیگر به درون عکس پریده‌اند و همینطور جریانی از آب در هوا که معلوم نیست از کدام طرف آمده، به کدام طرف می‌رود و اصلا حرکت می‌کند یا نه!
دستیاران هالسمن در صحنه‌پردازی این عکس، همسر و دخترش بودند که باید بیرون از کادر می‌ایستادند و همزمان با بالا پریدن دالی، یک سطل آب و سه گربه را به داخل کادر پرتاب می‌کردند.
برای ثبت صحنه‌ای که نهایتا هالسمن را راضی کرد، 26 بار این حرکت تکرار شد. و جای تعجبی نیست که وقتی نتیجۀ نهایی در نشریۀ LIFE منتشر شد، برای همۀ مخاطبان تداعی کنندۀ آثار خود دالی بود. شاید تا آن زمان هیچ عکاسی نتوانسته بود، سبک کار یک نقاش را در عکسی که از او می‌گرفت اینقدر خوب و دقیق نشان بدهد.
قبل از هالسمن، عکاسی پرتره اغلب به صورت ثابت انجام می‌شد، با احساسی واضح از جدایی بین عکاس و سوژه. اما هالسمن مرز بین عکس و سوژه‌اش را کمرنگ و مبهم کرد. حالا انگار سوژۀ عکس بود که تعیین می‌کرد عکس چه ترکیبی داشته باشد و چه احساسی را منتقل کند.
عکس پرترۀ هالسمن از آلفرد هیچکاک
رویکرد هالسمن، برای آوردن سوژه‌هایی مانند آلبرت انیشتین، مرلین مونرو و آلفرد هیچکاک در فوکوس واضح در حالی که جلوی دوربین حرکت می‌کردند، عکاسی پرتره را بازتعریف کرد و به نسل‌هایی از عکاسان الهام بخشید تا در گرفتن عکس‌های پرتره، همکاری عمیق‌تر و نزدیک‌تری با سوژه‌هایشان داشته باشند.
هالسمن عکس‌های زیادی داشت که در آنها سوژۀ عکس بالا پریده و از زمین فاصله گرفته است؛ جملۀ مشهوری از هالسمن در این باره نقل شده که گفته است: «وقتی شما از کسی می‌خواهید که بالا بپرد، توجه او معطوف به عمل بالا پریدن می‌شود؛ به این ترتیب نقابی که بر چهره دارد فرو می‌افتد و شخص واقعی پدیدار می‌شود».
منبع: faradeed-167261
