فرادید| «باغ بی سر و ته» نام ویلایی در حومۀ اصفهان است که توسط یک استودیوی معماری ایرانی طراحی شده و در سال 1400 رتبۀ سوم «جایزۀ معمار» را در حوزۀ خانه‌های مسکونی تک‌واحدی به دست آورده است.
به گزارش فرادید؛ آنطور که استودیوی معماری در توضیح این اثر نوشته است، مالک ویلا می‌خواست استراحتگاهی داشته باشد که زمستان‌ها بتواند از فضای درونی و تابستان‌ها از سایبان و فضای بیرونی آن استفاده کند. نکتۀ مهم دیگری که مد نظر کارفرما بود، داشتن یک دید وسیع و کامل به باغ روبه‌روی ویلا بود.
به همین جهت یک سقف بتونی گسترده برای ویلا در نظر گرفته شده که هم محیط داخلی و هم بخش زیادی از محیط بیرونی را پوشش می‌دهد؛ این سقف در عین حال که سایه‌بانی برای محیط بیرونی به حساب می‌آید، زیبایی و سادگی توامانی را به منظرۀ ویلا بخشیده است؛ وجود حفره‌ها در این سقف و دیوارۀ بتونی باعث می‌شوند نور کافی وارد محیط بالکن‌مانند ویلا شود و نوعی بازی زیبای نور و سایه را نیز در آنجا ایجاد کند.
از طرف دیگر، دیوارهای شیشه‌ای در هر دو سمت ویلا یک دید وسیع و کامل از باغ را از همۀ نقاط ویلا فراهم می‌کنند؛ همین دید دوطرفه است که باعث شده نام ویلا «بی سر و ته» باشد؛ در واقع ساختار ویلا مانند یک جعبه است که وسط باغ گذاشته شده و باغ از درون آن عبور می‌کند.
وجود یک دهانۀ یازده متری بدون ستون، احساسی از پیوستگی را در فضای این خانه ایجاد کرده است؛ به علاوه، هم‌سطح بودن لبه‌های استخر با سطح داخلی خانه، نوعی احساس بی‌مرز بودن را میان محیط‌های بیرونی و درونی ویلا به وجود آورده است. به عبارت دیگر وقتی وارد ویلا می‌شوید نمی‌توانید به طور دقیق مرز بین فضاهای مختلف را تشخیص دهید و همین نکته است که احساس وسعت و گستردگی را به ساکنان خانه القا می‌کند.
منبع: faradeed-151493
