کد: 2039 | 10 تیر 1397 ساعت 14:43
مراحل ارتقای شغلی در ادارات ایران
در آغاز باید عرض کنم که در این متن صحبت سر ارتقای شغل اداری یک فرد عادی است. وگرنه کسی که نظر کرده است و پارتی دارد اصلا به طی کردن مرحله خاصی نیاز ندارد. فقط میزش را تحویل بگیرد و کشویش را پر از نسکافه، چای کیسهای، شکلات و آبنبات رژیمی کند و خلاص.
اما مراحلی که یک فرد عادی باید طی کند:
1- آدم حساب نشدن توسط همکاران
بله دوستان. این اولین مرحله هر شغل اداری است. کافیست «کیپ کالم، اَند آدم حسابت نمیکنند» را در این مرحله آویزه گوشه خود کنید تا اذیت نشوید. مهم هم نیست چقدر کار کنید یا به جای بقیه هم کار کنید یا بیش از حد به همه لبخند بزنید و تاییدشان کنید. در این مرحله شما دستتان اصلا نمک ندارد و هرکاری کنید، خودشیرینی برداشت میشود. باید بگذارید بعضی مسائل را گذر زمان حل کند.
2- چه آدم شده!
خب تبریک میگویم شما یک لِوِل پیشرفت کردید. هرگاه از همکارانتان شنیدید که پشت سرتان گفتهاند: «راسو چه آدم شده، تا همین دیروز چهار بار سلام میکرد، به همه بیسکوییت تعارف میکرداا. حالا واسه من اضافه حقوق میگیره» اصلا ناراحت نشوید. شاید در ظاهر تیز و آزاردهنده باشد ولی در بطن کار نوید پیشرفت و ارتقای شغلی را میدهد.
3- ما تورو آدمت کردیم
اگر یک شغل اداری را 30 سال در نظر بگیریم، رسیدن به این حد چیزی معادل گذشت 15 الی 17 سال از شغل شماست. در این مرحله شما دیگر صاحب احترام و نظر شده و بن خرید کالا به شما تعلق میگیرد. اداره شما و خانواده را به سفر میبرد، دیگر میتوانید با خیال راحت ثبت نام کنید و یکی از خودروهای سایپا را بهصورت صفرکیلومتر خریداری کنید.
ناراحت حرف همکارانتان هم نباشید، در این مرحله به شدت به پماد سوختگی نیاز دارند. اما صبور باشید. شما همان هستید که مرحله یک را با آن نکبتش پشت سر گذاشتید این که دیگر از مراحل لاکچری کارتان است.
4- چته بابا، آدم باش!
اوه این مرحله آخر است. شما این قدر تلاش کردید تا نتیجه زحماتتان را گرفتید فقط سختیها باعث شده آن فرد ملوس و مهربان مرحله یک نباشید. گذر زمان شما را قدرتمند کرده و خودتان هم کمی چاشنی عقده و جاهطلبی اضافهاش کردهاید و خلاصه بدچیزی شدهاید. با خودتان میگویید الان وقت انتقام است و باید بزنم د... (زشته آقا. شما مدیری. درست نیست. بگذریم. من دیگه از این مرحله با شما کاری ندارم میتونید برید. از اینجا به بعد طرف صحبتم همکاراتونه).
بله میگفتم؛ در این مرحله دیگر، همکاران باید صبور باشند و الکی لبخند بزنند، بیسکوییت تعارف کنند، تایید کنند و به جوکهای خنک ایشان بخندند. به هرحال شغل اداری روال خاص خودش را دارد.
1- آدم حساب نشدن توسط همکاران
بله دوستان. این اولین مرحله هر شغل اداری است. کافیست «کیپ کالم، اَند آدم حسابت نمیکنند» را در این مرحله آویزه گوشه خود کنید تا اذیت نشوید. مهم هم نیست چقدر کار کنید یا به جای بقیه هم کار کنید یا بیش از حد به همه لبخند بزنید و تاییدشان کنید. در این مرحله شما دستتان اصلا نمک ندارد و هرکاری کنید، خودشیرینی برداشت میشود. باید بگذارید بعضی مسائل را گذر زمان حل کند.
2- چه آدم شده!
خب تبریک میگویم شما یک لِوِل پیشرفت کردید. هرگاه از همکارانتان شنیدید که پشت سرتان گفتهاند: «راسو چه آدم شده، تا همین دیروز چهار بار سلام میکرد، به همه بیسکوییت تعارف میکرداا. حالا واسه من اضافه حقوق میگیره» اصلا ناراحت نشوید. شاید در ظاهر تیز و آزاردهنده باشد ولی در بطن کار نوید پیشرفت و ارتقای شغلی را میدهد.
3- ما تورو آدمت کردیم
اگر یک شغل اداری را 30 سال در نظر بگیریم، رسیدن به این حد چیزی معادل گذشت 15 الی 17 سال از شغل شماست. در این مرحله شما دیگر صاحب احترام و نظر شده و بن خرید کالا به شما تعلق میگیرد. اداره شما و خانواده را به سفر میبرد، دیگر میتوانید با خیال راحت ثبت نام کنید و یکی از خودروهای سایپا را بهصورت صفرکیلومتر خریداری کنید.
ناراحت حرف همکارانتان هم نباشید، در این مرحله به شدت به پماد سوختگی نیاز دارند. اما صبور باشید. شما همان هستید که مرحله یک را با آن نکبتش پشت سر گذاشتید این که دیگر از مراحل لاکچری کارتان است.
4- چته بابا، آدم باش!
اوه این مرحله آخر است. شما این قدر تلاش کردید تا نتیجه زحماتتان را گرفتید فقط سختیها باعث شده آن فرد ملوس و مهربان مرحله یک نباشید. گذر زمان شما را قدرتمند کرده و خودتان هم کمی چاشنی عقده و جاهطلبی اضافهاش کردهاید و خلاصه بدچیزی شدهاید. با خودتان میگویید الان وقت انتقام است و باید بزنم د... (زشته آقا. شما مدیری. درست نیست. بگذریم. من دیگه از این مرحله با شما کاری ندارم میتونید برید. از اینجا به بعد طرف صحبتم همکاراتونه).
بله میگفتم؛ در این مرحله دیگر، همکاران باید صبور باشند و الکی لبخند بزنند، بیسکوییت تعارف کنند، تایید کنند و به جوکهای خنک ایشان بخندند. به هرحال شغل اداری روال خاص خودش را دارد.
