تشنج در اکثر موارد یک حالت اورژانس نیست، ولی مهم است که هرکس بداند در زمان برخورد با حمله تشنج باید چه کارهایی را برای بیمار انجام دهد و چه کارهایی را انجام ندهد. تنها مورد اورژانسی، صرع استاتوس یا مداوم است؛ یعنی نوعی از حمله که تشنج بیش از ۱۰دقیقه به طول انجامد یا مجموع حملات پشت سر هم در مجموع ۳۰ دقیقه طول بکشد و بیمار بین حملات، هوشیاری خود را به دست نیاورد.
نکته قابل توجه آن است که اطرافیان بیمار باید سعی کنند آرامش خود را حفظ کرده و وحشت‌زده نشوند. کمک‌های اولیه برای اغلب تشنج‌ها ضرورت ندارد و باید اجازه داد تا حمله، سیر طبیعی خود را طی کند اما، توجه کنید که کمک‌های اولیه برای حملات تشنج بزرگ توصیه می‌شود.
چه کمکی از دست اطرافیان ساخته است؟
_ بیمار را به پهلو بچرخانید تا تنفس بیمار راحت‌تر شود. این کار به باز شدن مجرای تنفسی بیمار کمک می‌کند._ اشیاء خطرناک را از کنارش بردارید تا خطر مصدوم شدن بیمار را تهدید نکند.
_ تا پایان حمله بیمار را ترک نکنید.
_ به هیچ عنوان نباید سعی کنید چیزی بین دندان‌های بیمار قرار دهید؛ چراکه این اقدام خطرناک بوده و می‌تواند صدمه قابل ملاحظه‌ای به دندان‌های بیمار یا دست خودتان وارد شود.
_ هرگز در حین حمله یا بلافاصله پس از اتمام حمله آب، نوشیدنی و حتی داروهای بیمار را به خوردش ندهید.
_ از سیلی‌زدن، آب پاشیدن، تنفس دهان به دهان و فشار به قفسه سینه بیمار خودداری کنید.
_ سعی نکنید جلوی حرکات غیر ارادی بیمار را بگیرید؛ چون ممکن است باعث شکسته شدن استخوان‌های اندام‌ها شود.
_ پس از اتمام حمله، بیمار نیاز به استراحت دارد پس تا زمانی که کنار بیمار هستید سعی نکنید او را از خواب بیدار کنید.
