محمدحسین محمدیان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد صحبت‌های اخیر سرمربی پیشین تیم ملی آزاد در مورد شکست او در بازی‌های المپیک عنوان کرد: دوست ندارم حرفی بزنم که خدای ناکرده در تقابل با حرف غلامرضا محمدی باشد. او زحمتش را برای تیم ملی کشیده و همه داشته‌هایش را گذاشته که تیم موفق شود. من کسی را تخریب نمی‌کنم. حتی اگر علیه من هم بنویسند، جوابی نمی‌دهم. با کسی هم مقابله نمی‌کنم هر کسی نظر و سلیقه خودش را دارد اما چیزی که هست، من در المپیک، محمدحسین همیشگی نبودم.
وی ادامه داد: برخی از کارشناسان گفتند که من آن شادابی همیشگی را ندارم و برخی هم گفتند اسیر جو المپیک شده‌ام، درحالیکه این اصلا درست نبود و من قبلا در مسابقات المپیک نظامیان در چین و المپیک دانشجویان در کازان کشتی گرفته و شبه المپیک را تجربه کرده بودم. کشتی‌گیر کم‌تجربه‌ای هم نبودم، در مسابقات رسمی و تورنمنت‌های زیادی شرکت کرده و با بهترین‌ها کشتی گرفته بودیم و اینطور نبود که جو المپیک من را بگیرد. قبلا هم گفتم من واقعا وقتی از تشک المپیک بیرون آمدم، نفهمیدم چرا باختم. خودم هم دلیل قانع‌کننده‌ای برایش پیدا نکردم.
محمدیان که پیش از المپیک یکی از شانس‌های اصلی کسب مدال محسوب می‌شد اما در مبارزه اولش مغلوب اودیکادزه گرجستانی شد، تصریح کرد: در لهستان بدن خوب و آماده‌ای داشتم اما متاسفانه در المپیک بدنم روی تشک آنطور که دلم می‌خواست، نبود. دلیلش را هم نمی‌دانم. غلامرضا محمدی اندازه خودش برای تیم زحمت کشیده بود. من احساس می‌کنم در المپیک آنجور که باید و شاید از نظر روانی و بدنی نبودیم. پیک آمادگی تیم از نظر من جهانی نروژ بود که بچه‌ها فوق‌العاده عمل کردند ولی متاسفانه در المپیک نه تنها من، بلکه تمامی بچه‌ها آن چیزی که می‌خواستیم، نبودیم.
این کشتی‌گیر ساروی که در جام پلیکونه ایتالیا کایل اسنایدر آمریکایی را ضربه فنی کرده بود، در مورد اینکه غلامرضا محمدی عنوان کرده بعد از شکست حسن یزدانی مقابل تیلور تیم از هم پاشیده، خاطرنشان کرد: قطعا نه من، که همه مردم از این شکست ناراحت بودند، ولی به هرحال ما 6 نفر بودیم که برای المپیک انتخاب شدیم، کشتی‌گیر عادی نبودیم، بلکه ملی‌پوش ایران بودیم و همه تجربه حضور در مسابقات مختلفی را داشتیم. نمی‌گویم باخت حسن یزدانی روی ما تاثیر نداشت، اما ما منتظر این نبودیم که حسن چه کار می‌کند و بعد روی تشک برویم. اتفاقا پایین آپارتمانی که در توکیو در اختیار ما قرار گرفته بود، یک LCD بزرگ بود که ما کشتی‌ها را آنجا می‌دیدیم، بعد از باخت حسن، یک صندلی آنجا بود که من آنقدر ناراحت بودم به آن لگد زدم.
وی ادامه داد: من و باقی بچه‌ها از این شکست ناراحت بودیم اما شکستم را گردن این مسئله نمی‌اندازم، همانطور که گردن غلامرضا محمدی، علیرضا دبیر، کادرفنی و فدراسیون هم نمی‌اندازم. بدنم شاید شادابی لازم را نداشت. چه به لحاظ بدنی و چه روحی احساس می‌کنم محمدحسین همیشگی نبودم. من خودم باختم را گردن می‌گیرم و شرمنده مردم هستم. باید با بدترین بدن هم آن کشتی را می‌بردم. همه زورم را هم زدم، ما نشد. من این را یک اتفاق می‌نامم، روزم نبود. بعضی وقت‌ها کل دنیا هم بیایند کسی نمی‌تواند تو را زمین بزند، 100 کشتی هم بگیری خسته نمی‌شوی، یک روز هم عکس این است و آن روز، روز من نبود. همه جا هم گفتم که باختم را گردن می‌گیرم و گردن کسی نمی‌اندازم. ضمن اینکه نظرم این است وقتی چیزی گذشته، دیگر گذشته و تمام شده است. حالا چه از داخل اردو بگویم و چه از بیرون اردو، میدان المپیک برای من تمام شده و مدالی برای من برنمی‌گردد.
محمدیان با اشاره به اینکه برخی گفته بودند او از ترس مبارزه با رشید سعدالله‌اف کشتی قبلی‌اش را واگذار کرده، گفت: این حرف واقعا بی‌انصافی است. من شب و روز به فکر این مبارزه بودم و فقط به همین انگیزه تمرین می‌کردم. آن 4 سال محرومیت را هم با این امید گذراندم که یک روز با سعدالله‌اف کشتی گرفته و او را ببرم. من شبانه‌روز برای این کشتی لحظه‌شماری می‌کردم. من حتی در اردوی تیم ملی به ابراهیم مهربان مربی تیم و امیرحسین زارع هم شادی بعد از بردم مقابل سعدالله‌اف را هم گفته بودم، ولی متاسفانه نشد. خیلی اتفاق سنگینی بود ولی تجربه خوبی شد. دبیر حرف قشنگی بعد از المپیک زد که کشتی‌گیر باید در المپیک سرحال و بانشاط باشد، وگرنه نتیجه نمی‌گیرد. کشتی‌گیر خسته آماده به درد المپیک نمی‌خورد.
