به گزارش شرق، در بازی روز گذشته دیگر نه خبری از سیوهای دیوانه‌کننده زهره کودایی، دروازه‌بان مطرح ایران بود و نه دیگر، تکل‌هایی در کلاس جهانی، از مدافعان سراسیمه ایران دیده شد. البته که نتیجه چندان غیرمنتظره نبود و اگر غیر از این می‌شد، باید از معجزه یا شگفتی حرف زد. با‌این‌وجود، صحبت‌های امیدوارکننده مریم ایراندوست، سرمربی تیم ملی فوتبال زنان ایران، در کنار نتیجه بازی روز نخست برابر هند، کمی سطح توقع را بالا برده بود؛ نه توقع برای بردن چین، یکی از قدرتمندترین تیم‌های زنان دنیا بلکه توقع برای اینکه ایران شکست سبک‌تری را تحمل می‌کرد.
به‌هر‌روی، چین که سابقه هشت بار قهرمانی در آسیا را در کارنامه داشت، در شرایطی برابر ایران، تیمی که برای اولین بار طعم حضور در جام ملت‌های را می‌چشید، قرار گرفت که از همان ابتدا تا انتهای دیدار، زمین و زمان را در دست داشت. ایران با توجه به اتفاقات فوتبالی رقم‌خورده در این گروه، تلاش کرده بود تا با پارک‌کردن اتوبوس جلوی دروازه، مانع از شکست سنگین شود؛ برنامه‌ای که نهایتا راه به جایی نبرد و تیم ملی هفت بار دروازه‌اش باز شد. شاید اگر ایران با همان چهار‌گلی که چین‌تایپه به چین بازی را واگذار کرده بود، این بازی را می‌باخت، امیدها برای صعود به مرحله بعدی بیشتر هم می‌شد. با این وجود اما هنوز روی کاغذ چیزی تمام نشده است.
شاگردان مریم ایراندوست فعلا از دو بازی یک امتیاز دارند و روی کاغذ بخت صعودشان به مرحله بعدی دست‌نخورده باقی مانده است. ایران در بازی سوم باید برابر یکی دیگر از تیم‌های قدرتمند این گروه یعنی چین‌تایپه به میدان برود. اگر آن بازی به سود ایران تمام شود، شانس صعود به مرحله حذفی این رقابت‌ها پابرجا خواهد بود.
در این دوره از رقابت‌ها، تیم‌ها در سه گروه چهار‌تیمی رقابت می‌کنند که از هر گروه، دو تیم نخست راهی مرحله بعدی می‌شوند و دو تیم برتر سوم هم این شانس را دارند تا به مرحله بعدی برسند. این موضوع درست همان‌جایی است که شانس ایران را زنده نگه می‌دارد. البته که تیم ملی زنان ایران برابر چین‌تایپه هم اصلا کار ساده‌ای ندارد و پیروزی برابر آن تیم هم چیزی در حد شگفتی خواهد بود.
با وجود نتیجه‌ای که روز گذشته رقم خورده اما همچنان نمی‌توان ارزش کاری را که دختران فوتبال ایران انجامش داده‌اند، زیر سؤال برد؛ آنها در روزهایی که اصلا وضعیتشان شباهتی به دیگر تیم‌های آسیایی نداشته، موفق شده‌اند جواز حضور در این تورنمنت را به دست بیاورند. از طرفی، این دختران با بی‌مهری یا با سیاست‌های پیچیده تلویزیون هم روبه‌رو شده و در شرایطی که پخش زنده این بازیها می‌توانست انگیزه آنها را دوچندان کند، از این حیث بی‌بهره مانده‌اند.
البته که جور تلویزیون ایران را شبکه ورزش تاجیکستان کشیده و بازی‌های تیم ملی زنان ایران در این رقابت‌ها را پخش مستقیم می‌کند. اتفاقی که با توجه به هم‌زبانی گزارشگران این شبکه با فارسی‌زبان‌ها، به زیبایی آن اضافه کرده است. عجیب آنکه پخش فوتبال زنان در آسیا برای شبکه‌های تاجیکستانی که نماینده‌ای در این رقابت‌ها ندارند، مهم‌تر از تلویزیون ایران است که چشمش را روی پخش این رقابت‌ها بسته است.
تاجیکستان با وجود کوچک‌تربودن از لحاظ وسعت و کم‌بودن نیروی انسانی در مقایسه با ایران، سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در بخش ورزش زنان کرده و با پوشش‌دادن بازیها و تورنمنت‌های مختلف سعی در تشویق‌کردن بیشتر آنها برای رسیدن به سطوح بالاتر در آسیا را دارد. موردی که البته با سیاست‌های بحث‌برانگیزِ حاکم بر «سیما»ی ایران در تعارض است. البته که در‌این‌بین اتفاق درخوری هم افتاده که ربطی به «سیما» ندارد و با همت «صدا» رقم خورده است.
برخلاف تلویزیون که پوشش بازی‌های دختران فوتبال ایران در آسیا را از قلم انداخته، رادیو ورزش با پوشش این مسابقات و البته اعزام گزارشگر زن به این بازیها، در این زمینه گام مثبتی برداشته است. هرچند گزارشگر اعزامی هم بیش از گزارش واقعیت‌ها در زمان پخش دیدار، سعی در تهییج تکراری و بعضا آزاردهنده بازیکنان دارد ولی این اقدام مثبتی از سوی رادیو در ایران است که نیاز به بازتاب بیشتر دارد.
