آنچه در پی می‌آید بخشی از صحبت‌های کاوه صباغ‌زاده کارگردان «رمانتیسم عماد و طوبا»ست، درباره فیلم، مسائل، حواشی و مشکلاتش و البته انگیزه‌ها و دغدغه‌هایش در زمان ساخت این فیلم.
می‌توانید بگویید که ایده اولیه شکل‌گیری «رمانتیسم عماد و طوبا» از کجا آمد؟
گذشته از اینکه از ابتدا تصمیم به ساخت یک فیلم شاد و خوش‌بین و حال خوب‌کن داشتم، باید به منبع اقتباسی این فیلم اشاره کنم که مثل «ایتالیا ایتالیا» اقتباسی است و از کتاب «آلن دوباتن» آمده. البته این کتاب رمان نیست و یک کتاب نیمه‌داستانی است که در کنار یک داستان خطی کلی، نویسنده، زندگی شخصیت‌های کتاب را به لحاظ روانشناختی فلسفی تحلیل می‌کند که بخشی از این تحلیل‌ها را در این فیلم از زبان راوی می‌شنویم. به هر حال بعد از آشنایی با این کتاب شروع به نوشتن فیلمنامه کردم که چند ماه نوشتنش زمان برد و نزدیک یک سال هم مراحل پس‌تولید فیلم…
چه چیزی شما را به کتاب «آلن دوباتن» جلب و جذب کرد؟
از همان اول دنبال کاری بودم که به نوعی یک حال خوب به بیننده منتقل کند و او را با حال خوب از سینما بیرون بفرستد. به خصوص که فکر می‌کردم -و می‌کنم- مردم از فقر و فلاکت و اعتیاد و طلاق و خیانت خسته شده‌اند و به بیننده باید چیزهایی را در سینما نشان دهیم که در زندگی واقعی‌اش تجربه نکرده یا فرصت تجربه‌اش را نداشته. فیلمی که شبیه فیلم‌های چرک این روزها نباشد و اگر هم قرار است سختی‌های زندگی را نمایش دهد، جنبه‌های مثبت آن را نیز به تصویر بکشد.
می‌توانید بگویید چگونه به این ترکیب بازیگری رسیدید؟
انتخاب بازیگران این فیلم با توجه به داشته‌های سینمای ایران حدود چهار ماه طول کشید که در این مدت ما سراغ خیلی از بازیگران رفتیم، ولی اغلب به دلیل سختی کار و البته میزان حضور بازیگران تمایلی به بازی در این فیلم نداشتند. یعنی هم به این خاطر که دو شخصیت اصلی فیلم عملا در همه صحنه‌ها هستند و این برای بازیگرانی که دوست دارند همزمان در چند پروژه حضور داشته باشند، جذاب نیست و هم به این دلیل که بازیگران ما اغلب دل‌شان نمی‌خواهد ریسک کنند و آنقدر فیلم‌های شبیه به هم بازی کرده‌اند که دنبال کمترین چالشی نیستند. در این زمینه باید این را هم بگویم که بسیاری از بازیگرانی که سراغ آنها رفتیم، معتقد بودند این فیلم درنمی‌آید و ساختن آن اشتباه است تا اینکه درنهایت به الناز حبیبی و حسام محمودی رسیدیم.
