چهارمی برای ایران رویا نیست

سابقه دومی در بازی‌های آسیایی ١٩٧٤ تهران در کارنامه ایران وجود دارد، اما در دوره‌های اخیر بزرگترین هدف برای ما همان عنوان چهارمی در جدول مدال‌هاست. چین، کره جنوبی و ژاپن خودشان را از سایر کشورها جدا کرده‌اند و همواره رده‌های اول تا سوم را در اختیار دارند. ایران هم در چند دوره اخیر فقط در سال ٢٠١٠ و در گوانگژو توانست با ٢٠ طلا، ١٥ نقره و ٢٤ برنز به عنوان چهارمی در جدول مدال‌ها دست یابد و حتی ٤ سال قبل با وجود کسب ٢١ مدال طلا در جایگاه پنجم قرار گرفت. معمولا قزاقستان بزرگترین رقیب ایران برای دست یافتن به چنین جایگاهی بوده، اما به گفته مسئولان در این دوره کشورهای دیگر از جمله خود میزبان برای رسیدن به این عنوان تلاش می‌کنند. البته در صورتی که پیش‌بینی مدالی مسئولان یعنی رسیدن به ٢٦ مدال طلا به واقعیت بپیوندد، بعید نیست که ایران بتواند عنوان چهارمی را بار دیگر کسب کند. البته نباید فراموش کرد که حتی در صورت کسب این ٢٦ مدال و قرار گرفتن در یک جایگاه پایین‌تر نباید به کاروان ایران خرده گرفت چون با مرور نتایج دوره‌های قبلی می‌توانیم سطح ورزش خودمان را بسنجیم. در سال ٢٠٠٢ هشت مدال طلا، در سال ٢٠٠٦ یازده مدال، در سال ٢٠١٠ بیست مدال طلا و در سال ٢٠١٤ بیست‌و‌یک مدال به دست آمده است و باید امیدوار بود این سیر صعودی ادامه‌دار باشد.
    استارت طلایی از روز نخست
وقتی بدانیم ٢٨ مردادماه نخستین روز رسمی مسابقات، بعد از برگزاری مراسم افتتاحیه ٥ کشتی‌گیر ایرانی روی تشک می‌روند، خیالمان از اینکه در همان روز نخست رقابت‌ها، ایران استارت طلایی شدن را می‌زند، راحت خواهد بود، به‌ویژه اینکه مشخص باشد حسن یزدانی در میان این ٥ آزادکار قرار دارد و باید از نمایش او در آغاز بازی‌های آسیایی لذت ببریم. البته به ترتیب این روند تا آخرین روز ادامه‌دار خواهد بود و رشته‌های مدال‌آور دیگر از جمله وزنه‌برداری و تکواندو هم بعد از کشتی کار خود را پیگیری می‌کنند. اگر فدراسیون‌ها بتوانند به وعده‌هایی که به کمیته ملی المپیک برای کسب مدال طلا داده‌اند، عمل کنند، بی‌شک رسیدن به رکورد ٢٥ مدال طلا که یک اتفاق تاریخی خواهد بود، دور از دسترس نیست؛ به‌عنوان مثال انتظارها فقط از ٣ رشته کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو بیش از ١٠ مدال طلاست.