دیروز هم 2 زن دیگر در استادیوم بودند. البته زنان دیگری هم به ورزشگاه رفته بودند، اما همه آنها پشت میلهها و درها ماندند و فقط این 2 زن اجازه ورود پیدا کردند. یکی از این 2نفر، همسر علی عالی، از روزنامهنگاران شناختهشده ورزشی است. عالی درباره حضور همسرش در آزادی میگوید: «او از عوامل پشت صحنه برنامه حالا خورشید است. با یکی دیگر از همکاران این برنامه برای تهیه برنامه و گرفتن مصاحبه با بازیکنان تیم ملی به ورزشگاه آمده بودند. آنها با فدراسیون هماهنگ کرده بودند.»
سالهاست که خود فدراسیون که برای نبود زنان در ورزشگاه به اجبار پاسخگوی مراجع بالادستی است حالا سؤال این است که چطور فدراسیون توانسته برای این 2 زن مجوز بگیرد؟
مردانی که پای ثابت فوتبال مردان هستند، بیشتر از همه از حضور این زنان در تمرینات تیم ملی متعجب شدهاند. آنها میگویند هیچوقت تحت هیچ شرایطی اجازه حضور در تمرینات یا بازیهای فوتبال را نداده بودند.
دیروز ساعاتی بعد از تمرین تیم ملی، چند زن در ورزشگاه غدیر، در غرب تهران، بازی نوجوانان استقلال با پرسپولیس را از نزدیک تماشا کردند. بهنظر میرسید آنها از اعضای خانواده بازیکنانی هستند که در زمین حضور داشتند.
از روزهای آخر دولت هشتم به بعد ورود زنان به استادیومهای فوتبال کاملا ممنوع شده بود؛ زنانی که بعد از انقلاب هرازگاهی بهعنوان خبرنگار به استادیوم رفته و یا در 2 بازی جامجهانی2006 با آیدیکارتهای فدراسیون بهعنوان تماشاگر روی سکوها نشسته بودند. این ممنوعیت تا روزهای آخر اسفند سال گذشته ادامه داشت. در بازی داربی که اینفانتینو، رئیس فیفا مهمان ایران بود، یک زن که گفته میشد مسئولیتی در فدراسیون فوتبال دارد، در گوشه کادر یکی از عکسهای بازی دیده شد؛ زنی که بعدها گفته شد تنها نبوده و با یکی از همکارانش در گوشهای از جایگاه ویژه، پنهانی تماشاگر بازی بودهاند.
گفته میشود استارت حضور زنان در استادیوم از همان اسفند سال گذشته خورده است؛ از دیداری که اینفانتینو با حسن روحانی، رئیسجمهوری داشت. در آن دیدار رئیس فیفا موضوع ورود زنان به استادیوم را مطرح کرده و روحانی هم قول شفاهی داده که این مشکل را حل میکند. البته همزمان با جامجهانی2018 هم پای خیلی از زنان به استادیوم باز شد. 2بازی از 3بازی ایران در جامجهانی، از مانیتوری بزرگ در استادیوم آزادی بهنمایش درآمد. این 2بازی را زنان هم در آزادی به تماشا نشستند؛ کنار دست مردانشان، بدون اینکه مشکلی پیش بیاید. این اتفاق دستاورد بزرگی برای فدراسیون فوتبال، مدیران مجموعه ورزشی آزادی و وزارت ورزش بود. مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش در نامهای به رئیسجمهور حضور زنان در استادیوم و استقبالی که آنها داشتند را گزارش کرد و همینطور از بازتابی که این حضور در داخل و خارج از ایران داشت. جواب روحانی به این نامه قابل توجه بود: «این حضور بهنحو مناسب و با همکاری وزارت کشور ادامه یابد.»
شاید بهخاطر قولی که روحانی به اینفانتینو داده بوده و بهخاطر اظهارنظر امیدوارکننده او برای ادامه حضور زنان در استادیوم، از شروع فصل جدید لیگ فوتبال بحث تماشاگران زن در فوتبال مردان جدیتر از قبل مطرح شد. بهنظر میرسد پیگیریهای مستمر فیفا هم در این جدیت بیتأثیر نبوده؛ پیگیریهایی که بینتیجه نماند، چراکه گفته میشود یکی از مقامات فدراسیون وعده داده تا از بازی دوستانه ایران - بولیوی که 24همینماه در تهران برگزار میشود، پروسه حضور زنان در استادیوم استارت بخورد. گفته میشود فدراسیون فوتبال هم از فدراسیون والیبال الگو گرفته است. ابتدا چند بازی زنان کنترلشده و با نظارت و تأییدیه فدراسیون وارد استادیوم میشوند، تعداد مشخصی که یا به فدراسیون نزدیک هستند یا ارتباط مستقیم با فوتبال دارند و بعد از عادیشدن این حضور، زنان دیگر هم اجازه تماشای بازی را پیدا میکنند.
ورود زنان به 2 ورزشگاه در یک روز
روز پنجشنبه در کمپ تیمهای ملی یک زن با دوربین عکاسی کنار زمین تمرین تیم ملی دیده شد. او به عکاسانی که کنجکاو شده بودند، که از چه راهی و با اجازه یا سفارش چهکسی توانسته همه موانع ورود زنان به استادیومهای فوتبال را پشتسر بگذارد و وارد ورزشگاه شود، گفته: «دانشجوی عکاسی دانشگاه تهران هستم. علاقه زیادی به عکاسی ورزشی دارم. با حراست هماهنگ کردم و آنها هم اجازه دادند تا از تمرینات تیم ملی عکس بگیرم.» این توضیحات قانعکننده نیست. همه میدانند فقط علاقه به فوتبال و هماهنگی با حراست برای حضور در تمرینات یا بازیهای تیمهای فوتبال مردان کافی نیست که اگر بود، خیلی از زنان عکاس، خبرنگار و تماشاگر سالهاست که از علاقهشان به فوتبال میگویند و از همه مسئولان - از رئیسجمهور گرفته تا وزیر و رئیس- خواستهاند تا هماهنگیهای لازم را انجام دهند ولی به نتیجهای نرسیدهاند.
امتیاز: 0
(از 0 رأی )
نظرهای دیگران