فرادید| ظرف چند هفته گذشته، مورخان شهر کوچکی در مریلند فکرشان را روی یک ابزار عجیب متمرکز کردند که سال‌ها در انبار نگهداری می‌شد. آن‌ها حتی از مردم برای شناسایی این دستگاه مرموز کمک گرفتند.
به گزارش فرادید، حالا این معما حل شده است. این دستگاه عجیب یک بیسکویت‌ساز مکانیکی است که برای تهیه نوعی خوراکی پخته متراکم کاربرد دارد که از منظر تاریخی در جنوب آمریکا محبوبیت داشته است.
داستان اواخر ماه گذشته آغاز شد؛ یعنی زمانی که انجمن تاریخی شهرستان دورچستر عکس‌هایی از این دستگاه را در صفحه فیس‌بوک خود منتشر کرد. در این پست، از فالوئرها پرسیده شده بود آیا می‌دانند کار این دستگاه چیست یا برای چه صنعتی کاربرد دارد؟
این دستگاه وقتی در انبار کشف شد، روی یک میز سرامیکی قرار داشت و دو استوانه فلزی دراز به موازات هم داشت. استوانه پایینی مانند وردنه صاف است، در حالی که استوانه بالایی دارای برآمدگی‌های شش‌ضلعی است.
این وسیله از دهه ۱۹۹۰ در انبار نگهداری شده است. سوابق نشان می‌دهد یک جامعه تاریخی دیگر در دلاور (Delaware) دستگاهی مشابه این اهدا کرده، اما هیچ توضیح دیگری درباره آن ارائه نشده است.
زوئی فیلیپس، مدیر اجرایی انجمن تاریخی، می‌گوید: «در سالهای اخیر، جامعه ما دستخوش تغییرات زیادی شده و چندین نفر از کارمندان ما درگذشتند و ما ماندیم بدون اعضای فعالی که بتوانند در مورد آنچه در موجودی ما وجود دارد اطلاعات بیشتری به ما بدهند. سال گذشته ما از یک برنامه فهرست‌نویسی جدید استفاده کردیم تا همه فایل‌های موجود را بهتر مدیریت کنیم و برای حل این نوع اسرار سخت تلاش کرده‌ایم.»
اجزای این دستگاه احتمالاً بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند
در همین حال، فالوئرهای آنلاین تئوری‌های خودشان را درباره این دستگاه به اشتراک گذاشتند. شاید برای کشیدن تافی یا برای کشیدن رطوبت اضافه لباس‌های تازه شسته‌شده باشد! سایر کاربران پیشنهاد کردند ممکن است به نرم کردن چرم یا گوشت کمک کند. مورخان نیز نظریه‌های خودشان را داشتند.
زوئی فیلیپس اواخر اکتبر گفت: «ما فکر می‌کنیم احتمالاً یک بیسکویت‌ساز از نوع کوبیده‌ی مریلندی است که شاید توسط مردی ساخته شده که می‌خواسته به نزدیکانش در این کار کمک کند و امکان دارد با این دستگاه هوا را از خمیر حین تولید بیسکویت‌ها می‌گرفتند.»
بیسکویت‌های کوبیده نوعی خوراکی پخته از جنوب آمریکا هستند که بیشتر با آرد، نمک، آب، شکر و چربی خوک درست می‌شوند. این بیسکویت‌ها یک بافت سفت، شبیه بیسکوئیت تردک دارند و طعمشان خنثی است. به طور سنتی، این بیسکویت‌ها با کوبیدن خمیر روی یک کنده با تبر، تهیه می‌شدند. ممکن بود خمیر را بارها و بارها با وردنه یا چکش بکوبند. سال‌ها پیش، این کار طولانی و خسته‌کننده را به آشپزان برده واگذار می‌کردند.
از آنجا که این بیسکویت‌ها بدون عامل ورآورنده درست می‌شند، هنگام پختن زیاد پف نمی‌کنند. لایه‌های زیاد خمیر در فر کمی باد می‌کنند، شبیه بافت لایه‌دار خمیر پف‌دار. نانواها معمولاً از یک چنگال برای ایجاد سوراخ‌های کوچک در خمیر استفاده می‌کنند تا بخار از آن خارج شود.
این دستگاه سال ۱۹۹۲ به موزه اهدا شد
بیسکویت‌های کوبیده را معمولاً برش داده و با تکه‌های نازک ژامبون روستایی می‌خوردند. آنی فیشِر، یک آشپز سیاه‌پوست کارآفرین که در کلمبیا، میسوری زندگی می‌کرد، اوایل قرن بیستم به خاطر بیسکویت‌های خوشمزه‌اش مشهور شد.
به گفته انجمن تاریخی ایالتی میسوری: «مردم عاشق ژامبون روستایی و بیسکویت‌های او بودند. او برای رویدادهای مختلف آن‌ها را تهیه می‌کرد. ساکنان سابق کلمبیا که در نیویورک، دنور و لس‌آنجلس زندگی می‌کردند، به او سفارش بیسکویت و کیک‌های میوه‌ای می‌دانند.»
نظریه «بیسکوئیت‌سازی» با این واقعیت پشتیبانی می‌شود که کمبریج، شهری که جامعه تاریخی در آن واقع شده، روزگاری خانه یک مغازه بیسکویت‌فروشی بوده است.
زوئی فیلیپس می‌گوید: «مریلند سابقه طولانی در تهیه بیسکویت‌های کوبیده دارد. اما اینجا در کمبریج، یک نانوایی به نام نانوایی خواهران کَمپِر بود که بیسکویت‌های کوبیده هم درست می‌کرد. برخی اعضای خانواده آن‌ها هنوز این بیسکوئیت‌ها را می‌فروشند.»
روز ۱ نوامبر، مردم سرانجام به اطلاعاتی دست یافتند که ظن محققان را تأیید کرد.
فیلیپس می‌گوید: «مردی که آن را به اینجا آورد تأیید کرد که این همان دستگاهی است که سال ۱۹۹۲ از خانه قبلی خود به اینجا آورده است.»
مترجم: زهرا ذوالقدر
منبع: faradeed-214946
