با وجود بیش از نیم قرن سابقه در برنامهریزی توسعه و استفاده از رویکردهای مختلف و بعضا متضاد در تدوین نسخههای مختلف برنامه توسعه، اقتصاد ایران طی چهار دهه گذشته کارنامه قابل دفاعی نداشته است. بهنظر میرسد که بخشی از این عملکرد نامطلوب ناشی از غیبت پارادایم