گورستان مسگرآباد در شرق تهران ۶۰ سال پیش و ۷ سال قبل از افتتاح بهشت زهرا (س) شرایط مناسبی برای انجام امور اموات شهر را نداشته است. روزنامه اطلاعات ۹ بهمن ۱۳۴۲ گزارشی از گورستان مسگرآباد تهران منتشر کرد.
«مهدی کیخا» هموطن زاهدانی با دیدن فیلم دفن اجساد کروناییها در حرکتی جهادی و خودجوش با دوستان هیاتی اش گروهی تشکیل میدهند و داوطلبانه برای غسل و کفن درگذشتگان کرونایی به میدان میآیند. دختر نوجوانش هم به واسطه ایشان پا به این کارزار ترسناک گذاشته است.
سامنژاد کارمند شهرداری است و زمانیکه با تبصرهای اعضای شهرداری هم میتوانستند به شورا وارد شوند، توانست بر صندلی شورای شهر بنشیند و حالا بعد از دریافت این حکم کار دیگری هم پیدا کرده است، آن هم حضور در واحد متوفیات. شغل پیشین او در شهرداری و در واحد
نه صدای «لا اله الا الله» به گوش میرسد، نه کسی که بگوید «بلند بگو لاالهالاالله»، نه شانههایی برای آخرین بدرقه هست و نه پارچه ترمه قدیمی که روی کفن را پوشانده باشد؛ نه حتی مداحی که با صدای اکوشده در سکوت قبرستان فریاد بزند او مادری مهربان، همسری وفادار و