تحقیقات جدید نشان میدهد سیاره فراخورشیدی LHS ۱۱۴۰ b که در فاصله ۵۰ سال نوری از زمین قرار دارد و شکل و شمایلی شبیه به کرۀ چشم دارد، میتواند کاندیدای مناسبی برای کشف آب مایع خارج از منظومه شمسی باشد.
«تلسکوپ فضایی جیمز وب» در سپتامبر گذشته یک کهکشان باستانی بزرگ را کشف کرد. پژوهشگران عقیده داشتند این کهکشان زمانی شکل گرفته که کیهان فقط یک چهارم سن کنونی خود را داشته است. آنها در کمال تعجب دریافتند که «حلقه اینشتین»(Einstein ring) با این کهکشان مرتبط است.
ستارهشناسان با استفاده از «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، چندین عنصر یخی سازنده حیات را در گاز و غباری شناسایی کردهاند که در اطراف دو ستاره نوزاد یا «پیشستاره»(Protostar) میچرخند. مولکولهای کشفشده، از مولکولهای نسبتا ساده مانند متان تا ترکیبات پیچیده مانند
تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) پیش از این با تصویربرداری از اشیاء در فواصل بسیار زیاد مهارت خود را در نگاه کردن به گذشته ثابت کرده است، اما یک پیشرفت جدید نشان میدهد که این ابزار قدرتمند تقریبا مانند یک گوی کریستالی علمی عمل میکند و به آینده دور منظومه شمسی
دانشمندان ادعا میکنند که چنانچه میزان دیاکسیدکربن موجود در یک سیاره نسبت به سیارههای همسایه آن به میزان قابلتوجهی کمتر باشد؛ در اینصورت چنین پدیدهای احتمالا نشاندهنده وجود اقیانوسهای مایع و حیات احتمالی در سطح آن سیاره خواهد بود.
ابری عظیم و تیره از گرد و غبار که در مرکز کهکشان ما قرار دارد، برای مدتهاست که دانشمندان را سردرگم کرده است. حالا آنان میگویند به کمک تلسکوپ فضایی جیمز وب به جزئیات جدیدی از این منطقه دست یافتهاند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا (JWST) تصویر یک «هیولای واقعی» را در اعماق فضا ثبت کرده که در حقیقت کهکشانی غبارآلود است و سالانه صدها ستاره را به دنیا میآورد. برداشتها از این تصویر یک شیء شبحآلود با دو چشم و دهان باز و بزرگ است که در حال فریاد زدن است.
این کهکشان غبارآلود و کمنور قبلاً توسط تلسکوپ فضایی هابل کاملاً غیرقابل شناسایی بود. AzTECC۷۱، یک کهکشان ستارهدار بسیار دور است که قدمت آن به نزدیک به ۱ میلیارد سال پس از انفجار بزرگ باز میگردد.
WASP-107b یک سیاره فراخورشیدی معمولی نیست. این یک غول گازی است که از نظر جرم شبیه به نپتون است، اما تقریباً به بزرگی مشتری است و به دور ستاره ای سردتر و جرم کمتر از خورشید ما می چرخد.
از زمانی که ستارهشناسان برای اولین بار به بازوهای مارپیچی درخشان کهکشان ما نگاه کردند، به این فکر افتادند که چه فرآیندهایی ممکن است باعث تکامل این ساختارهای عظیم و ستارهدار شده باشد.
از زمانی که ستارهشناسان برای اولین بار به بازوهای مارپیچی درخشان کهکشان ما نگاه کردند، به این فکر افتادند که چه فرآیندهایی ممکن است باعث تکامل این ساختارهای عظیم و ستارهدار شده باشد.
سیاره مشتری دومین جرم بزرگ در کل منظومه شمسی بعد از خورشید است و فاصلهاش از کره زمین در بیشترین حالت کمتر از ۴ واحد نجومی است. در طول دهههای اخیر انسانها کاوشگرهای متعددی را برای بررسی دقیق جو وحشی این سیاره غولپیکر به فضا ارسال کردهاند.
مطالعهای جدید درباره سیگنالهای گذری عجیب یک سیاره جهنمی به نام «خرچنگ ای ۵۵»(۵۵ Cancri e) نشان میدهد که این سیاره ممکن است دائما در حال از دست دادن و رشد مجدد جو باشد.
از زمان پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) به فضا، درک ما از جهانهای دوردست و فرازمینی متحول شده است. تلسکوپ وب اکنون وجود نانوبلورهای ریز کوارتز را در گازهای سوزان جو سیاره WASP-17 b مشاهده کرده است.
سحابی شکارچی مملو از ستارگان است که در درون ابرهای موزون گاز مولکولی آن قرار دارند؛ حدود ۲۸۰۰ ستاره جوان در داخل سحابی وجود دارند و جنینهای ستارهای بسیار بیشتری در پرده متراکم از گاز و غبار این ناحیه قرار دارند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب میتواند بسیاری از گازهای جالب را در جو سیارههای فراخورشیدی شناسایی کند. وقتی آن جهانهای دور از مقابل ستارگان خود میگذرند، جو آنها نور را فیلتر میکند و اثری از ترکیبات خود را که تلسکوپ میتواند تشخیص دهد، در آن به جا میگذارد.
در روز دوشنبه(۲۱ اوت)، دانشمندان اعلام کردند که تلسکوپ فضایی جیمز وب بار دیگر با آن مواجه شده است و نمای زیبای جدیدی از این هالهی کیهانی نمادین ارائه کرده است.