این روز‌ها یکی از سوالاتی که در فضای سیاسی کشور پرسیده می‌شود این است که دولتمردان دولت گذشته امروز کجا هستند؟ آیا خود را بازنشسته کرده اند یا اینکه کماکان به فعالیت سیاسی خود ادامه می‌دهند؟ بسیاری، بخشی از مشکلات امروز کشور را به سبب مدیریت غلط در هشت سال گذشته می‌دانند. مداومت‌ها بر سر مسائلی مانند رایزنی با غرب و حل مشکلات اقتصادی از راه مذاکره و همچنین کم توجهی به مسائل تولید داخلی و توسعه از درون از جمله مواردی است که برخی از کارشناسان آن را علت بروز مشکلات اقتصادی در کشور قلمداد می‌کنند.
اینک در زمانی که دولت روحانی چند ماهی بر سر کار نیست و بسیاری از مشکلات بر روی دوش دولت جدید سنگینی می‌کند، وقت خوبی است که به کارنامه کاری دولتمردان گذشته بپردازیم؛ اما سوالی که امروز می‌توان به آن جواب داد این است که این افراد امروز کجا و به چه کاری مشغول هستند.
روحانی کجاست؟
این سوال اولی است که درباره دولتمردان گذشته پرسیده می‌شود. رئیس جمهور دولت‌های یازدهم و دوازدهم که کم حاشیه هم نبود این روز‌ها خیلی بی سر و صدا شده است. البته برخی از رسانه‌های اصلاح طلب از جمله روزنامه سازندگی از ورود دوباره روحانی با عنوان «شیخ دیپلمات» به عرصه سیاسی کشور سخن گفت که با واکنش‌های خوبی همراه نبود. اما گفته می‌شود که وی بعد از پایان دوران ریاست جمهوری به موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی واقع در نیاوران رفته و در آن‌جا عضو هیات علمی شده است. رئیس‌جمهور پیشین اخیرا تدریس خود را در این موسسه آغاز کرده است. روحانی قبل از ریاست جمهوری نیز به اتفاق جمعی از همفکران خود از جمله صالحی امیری و برخی افراد دانشگاهی در این موسسه حضور داشتند.
ظریف نیز گفته است که به دانشگاه برای تدریس بازمی گردد. هر چند آقای دیپلمات خنده رو هنوز هم در فضای سیاسی کشور خبر ساز است و برخی صحبت‌هایش درباره برجام و ... بازهم در این فضا جنجال‌هایی ایجاد کرده است. برخی از رسانه‌ها نیز سعی می‌کنند با انتشار خاطرات وزیر خارجه سابق وی را در فضای سیاسی کشور حفظ کنند. پیشتر در سال ۹۸ اخباری منتشر شده بود که نشان می‌داد مقصد ظریف بعد از دولت کجاست. در همین رابطه، دبیر هیات عالی جذب شورای عالی انقلاب فرهنگی گفته بود: «وزیر امور خارجه از دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه با مرتبه دانشیاری به دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران انتقال یافت.»
عباس آخوندی نیز در کانال تلگرامی خود به یادداشت نویسی مشغول است و سعی دارد به عنوان یک تحلیلگر سیاسی و اقتصادی نظریات خود را در رسانه‌های مختلف جریان اصلاحات و اعتدال منتشر کند. وی که پیشتر به جهت عملکرد ضعیفش در حوزه راه و شهرسازی مورد انتقاد جدی مردم بود و حتی ماجرای محاکمه اش به عنوان یک مطالبه مطرح شده بود اخیرا در یادداشتی کوتاه که برگرفته از کتاب جدیدش است، مطرح کرده که ضعف حکمرانی در ایران منبعث از امتناع از تشکیل دولت مدرن در کشورمان است.
بیژن زنگنه، وزیر نفت دولت‌های روحانی هم گفته بود که دیگر پست سیاسی قبول نمی‌کند! البته که نام زنگنه با پرونده فسادآلود کرسنت گره خورده و این روز‌ها به خاطر بحث محکومیت سنگین ایران در این پرونده هر روز نام زنگنه شنیده می‌شود.
جهرمی از دیگر چهره‌های جنجالی دولت دوازدهم است که حالا فضای افکارعمومی را بی خبر از خود نگذاشته است. جهرمی اخیرا توئیتی تصویری از خود به نمایش گذاشته و عنوان کرده که در قامت کارمند وزارت ارتباطات در حال فعالیت است. این موضوع بعضا دستمایه طنز کاربران فضای مجازی قرار گرفته که عنوان کرده اند که وی با این تصویر خود را در وزارت ارتباطات ماندگار کرد. وزیر سابق ارتباطات اخیرا در صبحانه‌های معروف «عزت الله ضرغامی» به عنوان میهمان حضور داشته است. ضرغامی در توییتی به شرح این دیدار پرداخته و نوشته است: «صبحانه با مهندس جهرمی، وزیر جوان سابق! در حوزه‌های مورد علاقه من ورود دارد. اهل گردشگری، مرمت (دفتر وزیر ارتباطات) و سروکله‌زدن با جوانان در دنیای واقعی و مجازی است. رابطه دوستی ما فرامسئولیتی است! در مورد مأموریت استارتاپ‌ها در وزارتخانه بحث و هماهنگی‌هایی برای آینده کردیم».
علی اکبر صالحی که عهده دار ریاست سازمان انرژی اتمی بود تقریبا چهره ثابت نماز جمعه‌های تهران است. البته صالحی طی حکمی از سوی رئیس فرهنگستان علوم، به عنوان معاون پژوهشی و قائم مقام رئیس فرهنگستان علوم منصوب شد.
رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت‌های یازدهم و دوازدهم هم اگرچه بی سر و صداست، اما بدون حاشیه نیز نبوده است و در برخی محافل غیررسمی حتی از انتصاب احتمالی وی به عنوان دبیری شورای عالی مناطق آزاد سخن رفت. در این اخبار غیر موثق از وی به عنوان گزینه اصلی این سمت یاد می‌شد. هر چند از دولتمردان گذشته در دولت سیزدهم نیز استفاده شده است، اما رحمانی فضلی برای این سمت انتخاب نشد.
امیر سرتیپ حاتمی که پیشتر وزیر دفاع ایران بود که رضایت خاطری از مدیریت وی در این وزارتخانه وجود داشت و حتی خبر‌هایی درباره ابقای وی در این سمت نیز در محافل غیررسمی منتشر شده بود. هرچند که وی جای خود را به امیر محمدرضا قرائی آشتیانی داد.
خبر خاصی نیز از «محمد باقر نوبخت» و «محمود واعظی» از نزدیکان روحانی در دولت گذشته نیست. تنها این روز‌ها نامه قابل تامل واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور سابق به رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت قبل بسیار جنجالی شد. نامه‌ای که چهار روز قبل از تحویل دولت در جواب نوبخت نوشته شده است که مضمون آن به معنای تخلیه خزانه بوده است. واعظی در برابر درخواست نوبخت با کنایه نوشته است: «همه موجودی خزانه بر اساس درخواست‌های جنابعالی تخلیه شده است. موجودی وجود ندارد». آبرسانی به آبیک مضمون این درخواست بوده که با پاسخ منفی واعظی روبرو شده است. البته این روز‌ها از نوبخت هم خبری نیست و احتمالا وی به استراحت پس از هشت سال فعالیت در دولت روحانی می‌پردازد.
محمد اسلامی و ستاری هم که در دولت سیزدهم حضور پیدا کردند. سورنا ستاری در معاونت علمی - فناوری رئیس جمهور باقی ماند، اما اسلامی از وزارت راه و شهرسازی به سازمان انرژی اتمی کوچ کرد و جایگزین صالحی شد.
از دولتمردان گذشته که بگذریم به علی لاریجانی رئیس سابق مجلس شورای اسلامی می‌رسیم. شخصیت سیاسی که همکاری خوبی با دولت روحانی داشت و حتی در برخی موارد در این راستا مورد انتقاد خصوصا نمایندگان مجلس و همکارانش در خانه ملت قرار می‌گرفت. وی نیز چندان فعالیت رسانه‌ای ندارد گفته می‌شود با شروع کلاس‌ها مشغول تدریش در رشته فلسفه در دانشگاه تهران است. البته که به تازگی لاریجانی از سوی رهبرانقلاب به عنوان عضو حقیقی شورای عالی انقلاب فرهنگی منصوب شد.
