دلایل بروز آرتروز گردن و راههای درمان آن

1400/08/19 11:23

بعضی از کارهای روزانه و آسیبات باعث بروز آرتروز گردن می شود با بالا رفتن سن احتمال بروز این مشکل بیشتر می شود که معمولا با سردرد همراه می شود.

بیشتر بخوانید

آرتروز چه علایمی دارد و چگونه درمان می شود

پیری و افزایش سن اجتناب ناپذیر است؛ در حقیقت، هر روز در هر یک از ما رخ می دهد ؛ با پیری، سایش و پارگی روی مفاصل بدن از جمله ستون فقرات اتفاق می افتد.اسپوندیلوز گردنی که اغلب به سن مربوط است، به علاوه انواع دیگر، از تغییرات فاسد کننده ای است که در مفاصل و صفحات فقرات رخ می دهد.

شما ممکن است اسپوندیلوز گردنی را به عنوان آرتروز گردن و یا مرض ناتوان کننده ای بر گردن بدانید. آرتروز گردن معمولاً در حدود چهل سالگی شروع می شود و تا چند سال ادامه می یابد که گفته می شود مردان در سنین پایین تر از زنان این مشکل را خواهند داشت.
طناب اسپوندیلوز گردنی می تواند منجر به میلولوپاتی شود؛ وضعیتی که طناب نخاعی توسط سازه های اطراف فشرده می شود، در واقع، اسپوندیلوز گردنی شایع ترین مشکل گردنی است که باعث میلوپاتی می شود همچنین ممکن است منجر به رادیکولوپاتی شود درباره هر دو، در بخش سلامت نمناک بیشتر توضیح داده شده است.

آرتروز گردن:

چگونه در ستون فقرات گردن تغییرات رخ می دهد آرتروز در گردن با استئوفایت ها- آکا استخوان اسپور - شروع می شود که در مهره های بدن شکل می گیرد. استخوان اسپور، واکنش بدن نسبت به سایش و پارگی مفاصل هستند.
در ستون فقرات آن ها با کمک به افزایش مساحت سطح مفاصل و توزیع یکنواخت وزن روی آن در طول فعالیت روزمره به یک هدف رسیدگی می کنند.مشکل این است که اسپورهای استخوانی ممکن است منجر به درد شوند، به ویژه زمانی که فشار بر روی اعصاب و یا طناب نخاعی قرار می گیرد.
چنین فشاری هم می تواند باعث بی حسی، ضعف و حتی بی اختیاری روده شود که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.

آرتروز گردن چیست و چگونه درمان می شود؟

عوامل خطر برای ورم مفاصل در گردن:

سن:
بزرگ ترین عامل خطر برای اسپوندیلوز گردنی، سن است.زمانی که به سن میانسالی می رسید، احتمال ابتلا به ورم مفاصل به گردن افزایش می یابد.آکادمی آمریکایی جراحان ارتوپدی می گوید که این وضعیت در بین جمعیت مسن بسیار رایج است.
ژنتیک:
بعد از سن، ژنتیک بزرگ ترین خطر را در بر می گیرد.در کنار چند نوع دیگر از مشکلات مربوط به ستون فقرات، اسپوندیلوز گردنی می تواند در خانواده ها به ارث برده شود.اگر مجرای نخاعی و یا مجرای بین مهره ای به طور طبیعی قطر کوچکی داشته باشند، خطر شما برای پیچیدگی های فاسد کننده ممکن است بالاتر باشد.
نخاع یک ساختار بسیار حساس است که پیام های بین مغز و بقیه بدن را منتقل می کند - فضای آزاد کمتری در آن فضا وجود دارد.تماس بین نخاع و ستون ممکن است نخاع را تحریک کرده و موجب میللوپاتی شود که در بالا تعریف شده است.
سیگار کشیدن:
مهم نیست که چطور از آن را استفاده می کنید، سیگار کشیدن می تواند برای شما واقعاً بد باشد.این با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیسک دژنراتیو، جراحی برگشت پذیر و سایر شرایط، از جمله، آرتریت گردن همراه است.
عوامل خطر روانی:
افسردگی و اضطراب، عوامل خطر روانی برای ورم مفاصل در گردن هستند.مطالعه ای که در سال 2009 در روزنامه BMC منتشر شد، ارتباط قوی بین عوامل روانی و درد گردن را به طور کلی گزارش داد. نویسندگان نتیجه گرفتند که "هرچه سطح درد در گردن بالاتر برود، توجه بیشتری باید به پریشانی روانی و اجتماعی شود".
به طور خاص، نویسندگان مطالعه ای درباره جراحی عصبی تخمین می زنند که بیش از یک سوم بیماران مبتلا به میللوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی، یا CSM، افسرده یا مضطرب هستند. CSM، اسپوندیلوتیک گردنی است که نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد و علائم مربوط به آن را ایجاد می کند.
آنها می گویند که این اختلالات خلقی بسیار به شدت وابسته به توانایی بیماران در حرکت هستند.
کار روزانه:
درباره شغل خود صحبت کنید.انجمن جراحان ارتوپدی می گوید که اگر شغل شما شامل مقدار زیادی حرکت و / یا کاری است که بالای سرتان انجام می شود، ممکن است ریسک شما دوباره بالاتر باشد.افسردگی و یا اضطراب، عوامل خطر روانی که در بالا به آن ها اشاره شد، در محل کار نیز اتفاق می افتد.
آسیب:
و در نهایت، آسیب، به ویژه آسیب های مکرر، خطر شما را برای اسپوندیلوز گردنی افزایش می دهد.گفته می شود که بیشتر آرتروز گردن از ضربه ناشی نمی شود.

علائم بیماری آرتروز در گردن:

به طور کلی، منبع درد آرتروز گردن به خوبی توسط جامعه پزشکی درک نمی شود و امکان داشتن این شرایط بدون علائم وجود دارد.
علائم سر و گردن:
زمانی که علائم رخ می دهند، درد متناوب گردن به نام سرویکالگیا به همراه سفتی معمولاً شایع ترین هستند.حدود یک سوم از افراد مبتلا به ورم مفاصل نیز دچار سردرد هستند ، که بیشتر در ناحیه پایین جمجمه واقع می شوند.
سردرد گاهی اوقات درد و یا سفتی را رد می کند و علائم غالب می شود.

آرتروز گردن چه نشانه هایی دارد؟

علائم رادیکولوپاتی و میلوپاتی:
دو نوع دیگر از علائم که در افراد با گردن رحم معمول هستند که چنانچه در بخش سلامت نمناک گفته ایم عبارتند از:رادیکولوپاتی و میلوپاتی.رادیکولوپاتی یک فرآیند بیماری است که بر روی عصب نخاعی تاثیر می گذارد.
عصب نخاعی، نامی است که به بخشی از عصب منشعب شده از نخاع اصلی داده می شود.بیشتر اوقات نوعی فشار بر روی ریشه عصب نخاعی، چیزی است که نشانه ها را ایجاد می کند.
علائم ممکن است شامل درد، ضعف، بی حسی و یا احساسات سوزن سوزن شدن در یک قسمت باشد.به طور مشابه، میللوپاتی یک فرآیند بیماری موثر بر طناب نخاعی است.همان طور که در بالا ذکر شد، نخاع یک ساختار عصبی طولانی است که طول ستون فقرات را در بر می گیرد.در مجرای نخاعی قرار دارد، گذرگاهی است که در مرکز ستون فقرات قرار دارد.
این یکی از دو ساختار اصلی سیستم عصبی مرکزی است.ساختار دیگر مغز نیز می باشد.مشابه علائم رادیکولوپاتی، بیشتر علائم میللوپاتی ناشی از فشردگی هستند، اما در این مورد از نخاع کمتر خواهد بود.
میللوپاتی به مرور زمان به کندی پیش می رود.ممکن است خود را به روش های مختلفی نمایان کند، اما نه محدود به نشانه های مرتبط با ریشه های عصبی فشرده ستون فقرات یا رادیکولوپاتی.
این نشانه ها عبارتند از :

درد
ضعف
بی حسی و یا احساسات الکتریکی در یک حد

اما انواع دیگری از علائم میللوپاتی نیز وجود دارد، برای مثال، سرگیجه.
هم چنین، اگر علائم از بالا به گردن شما ناشی می شوند، که ممکن است منجر به شرایطی به نام گردنه رحم گردن شما شوند، ممکن است مبتلا به سندروم به نام "بی حس " باشید.این نشانه ها ممکن است زمانی ایجاد شوند که طناب نخاعی بین C - 5 و C - 7 تحت فشار قرار گیرد.
تشخیص بیماری اسپوندیلوزیس گردنی:
همانند اکثر فرایندهای تشخیصی، پزشک شما احتمالاً با گرفتن یک تاریخچه و انجام یک تست فیزیکی اطلاعاتی درباره اسپوندیلوزیس گردنی را جمع آوری خواهد کرد.

ام آر آی برای آرتروز گردن:

وقتی نوبت به آزمایش تصویربرداری تشخیصی می رسد، MRI استاندارد طلایی است.این به خصوص زمانی است که پزشک باید منبع علائم عصبیتان را تعیین کند.
می تواند به پزشک شما کمک کند که نه تنها استخوانتان را می بیند، بلکه بافتهای نرم و اعصاب را نیز می بیند، و ممکن است به او کمک کند تا به درستی تخمین بزند که چقدر فضای آزاد در مناطقی که طناب و / یا ریشه های عصب نخاعی وجود دارد، است.

اشعه ایکس برای آرتروز گردن:

اشعه های ایکس هم برای تشخیص اسپوندیلوز گردنی به کار می روند.چون به تصویرسازی گذرگاه های استخوانی که شامل طناب نخاعی و ریشه های عصب نخاعی هستند، اجازه کار می دهند.
اگر علائم عصبی نداشته باشید، ممکن است تنها به یک اشعه ایکس نیاز داشته باشید.ارزش اشعه ایکس عمدتا در توانایی آن برای نشان دادن آنچه که در استخوان ها اتفاق می افتد، بستگی دارد.
در عوض درد و یا علائم دیگر، داشتن یک نشانه ممکن است پزشک شما را به مواردی مانند تنگ شدن در فضای دیسک ، اخطار استخوان و کاهش قطر کانال نخاعی که می تواند منجر به میلولوپاتی شود، باشد.
هم چنین اشعه ایکس ممکن است به پزشک تان کمک کند که اسپوندیلوز گردنی را به عنوان خفیف، متوسط یا شدید طبقه بندی کند.

سی تی اسکن آرتروز گردن:

سی تی اسکن یک تست تشخیصی دیگر است که عموماً به افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردنی داده می شود. CT اسکن شبیه اشعه ایکس است، به جز اینکه چندین عکس از داخل بدن را می گیرد و آن ها را کنار هم می گذارد تا یک مقطع عرضی از این ناحیه را نمایش دهد.
کیفیت تصویرش بهتر از یک اشعه ایکس است، که ممکن است به پزشک شما اجازه مطالعه بهتر در مورد مجرای نخاعی را بدهد و هر تغییری در استخوان ها را نشان می دهد.

تشخیص آرتروز گردن با مایلوگرافی و CT مایلوگرافی:

مایلیوگرافی برای تجسم ریشه های عصبی ستون فقرات است و به عنوان راهی برای شکار آن مانع هایی است که می تواند به نشانه های رادیکولوپاتی مورد بحث در بالا اشاره شود.مراقب باشید، مایلوگرافی شامل سوزن و تزریق رنگ به بدن شما است.
همچنین یک آزمایش به نام CT مایلوگرافی وجود دارد که برخی افراد حرفه ای ترجیح می دهند، به این دلیل که تصور نتایج مثبت کاذب کمتری (در مقایسه با میلوگرافی ) خواهد داشت.
همچنین آزمایشاتی به نام CT مایلوگرایی وجود دارد که بعضی از فیزیوتراپان ترجیحش میدهند ، زیرا به نظر می رسد نتایج مثبت کاذب کمتری دارد (در مقایسه با میلوگرافی) دارد. سی تی مایلوگرافی اغلب در هنگام جراحی استفاده می شود.

آرتروز گردن چگونه تشخیص داده می شود؟

مطالعه هدایت عصبی آرتروز گردن:

و در نهایت، نوع دیگری از آزمایشاتی که پزشکان برای تشخیص (یا تایید تشخیص بیماری) از آن استفاده می کنند، مطالعه هدایت عصبی است. مطالعه هدایت اعصاب، عملکرد اعصاب شما را اندازه گیری می کند.
گاهی اوقات با تست EMG همراه می شود که کنترل اعصاب برای عملکرد عضلانی را در طول انقباض و آرامش انجام می دهد. تست هدایت عصبی ممکن است باعث ناراحتی شما شود، چون یک محرک الکتریکی از طریق الکترودها روی پوست وصل خواهد شد.
آزمایش EMG از طریق تزریق سوزن انجام می شود.

درمان آرتروز گردن:

پزشک مراقبت های اولیه یا پزشک متخصص داخلی ممکن است قادر به ارائه درمان اسپوندیلوز گردنی شما باشد.گفته می شود که بسیاری از ارجاع ها به متخصص برای ورم مفاصل صورت می گیرد.
مراجعه به روماتولوژیست ها، متخصصان اعصاب و ارتوپد یا جراحان عصبی نیز رایج است.اما جراحی به طور کلی برای آرتروز گردن داده نمی شود.در عوض، مراقبت محافظه کارانه می تواند به شما در کنترل درد و کاهش پیشرفت بیماری کمک کند.
علائمی که ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند ، عبارتند از؛
درد غیر ممکن برای کنترل، و یا علایم افسردگی که در طول زمان بدتر می شوند.
اگر نیاز به عمل جراحی دارید،می توانید به لامینکتومی مراجعه کنید، همچنین به عنوان عمل جراحی فشرده سازی نیز شناخته می شود.
مطالعه ای در سال 2018 نشان داد که عمل برداشت فشار در گردن که به "کاهش فشردگی فشار" قدامی شناخته می شود، در تسکین علائم سرگیجه مربوط به اسپوندیلوز گردنی موثر است.

درمان فیزیکی برای آرتروز گردن:

در حالی که شما نمی توانید انحطاط مفصلی مرتبط با افزایش سن را متوقف کنید، اما می توانید سرعت رشد آن را کاهش دهید. اگر علائم شما خفیف و یا متوسط باشند، و اگر مشکلات اعصاب مترقی نداشته باشید، می توانید تنها به مراقبت محافظه کارانه نیاز داشته باشید.
این ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) شامل آسپرین, ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و تسکین درد.
مسکن هایی مثل استامینوفن (Tylenol) فقط برای تسکین درد.
تزریق کورتیکواستروئید برای درمان دردهای تابشی و کاهش تورم.
مسدود کننده های عصبی برای تسکین درد موقت.
محدود کردن فعالیت فیزیکی، اما نه حذف کاملشان.
گردنبند برای حمایت و ثبات در طول دوره بهبودی.
انجام ورزش و، همان طور که در بالا ذکر شد، درمان فیزیکی.

به طور کلی، برای مراقبت های محافظه کارانه باید به درمانگر فیزیکی مراجعه کنید که توسط پزشک مراقبت های اولیه شما توصیه شده است.
این مورد در تمام کشورها صدق نمی کند، بنابراین ممکن است بخواهید به طور خاص چک کنید. آنطور که در بخش سلامت نمناک اشاره شده است خوبیه درمان فیزیکی این است که مراقبت محافظه کارانه شما احتمالاً متناسب با شرایط و علائم خاص شما خواهد بود.
زمانی که علائم بروز می کند، استراحت کنید.
برخی اوقات حرکات گردن را برای مدت کوتاهی محدود کنید، مثلاً برای یک بعد از ظهر یا یک روز، کافی است اجازه بدهید التهاب کاهش پیدا کند و درد ازبین برود.
درمان اعمال سرما و یا گرما:
برخی افراد کمپرس سرد را ترجیح می دهند، به ویژه پس از فعالیتی که منجر به درد می شود و باعث به حداقل رساندن التهاب می شود.بیماران دیگر کمپرس گرم را ترجیح می دهند، مانند یک تشک گرمایی یا پوشش گرمایی، و یا گرما مرطوب، مانند یک پوشش گرمای مرطوب برای گردن و یا حمام گرم.
اصلاح فعالیت:
گاهی اوقات، محدود کردن یا حذف فعالیت های خاص می تواند از درد جلوگیری کند.برای مثال، فرد ممکن است یک حرکت شنا مخصوص به گردنش پیدا کند که باعث دردش می شود در این حالت، این حرکت باید محدود باشد یا به طور کامل در آینده از آن اجتناب شود.
داروهای تجویز شده:
پزشک می تواند داروهایی را تجویز کند، که هم چنین مواد مخدر نامیده می شود، که گیرنده های درد را در مغز مسدود می کند.
گزینه دیگر می تواند شل کننده های ماهیچه ای باشد که ماهیچه دردناک را در گردن و ماهیچه های اطراف شل می کند. داروهای تجویز شده اغلب راه حل های کوتاه مدت هستند و به طور مداوم توصیه نمی شوند.
فرکانس رادیو تخریب (RFA). این روش RFA روشی با حداقل تهاجمی است و گرما را از نوک سوزن به منظور ایجاد ضایعات روی اعصاب کوچک که به اتصال وجوه اشتراک می گذارند، ارایه می دهد. این روش از ارسال سیگنال های درد به مغز جلوگیری می کند.
در حالی که RFA قادر به فراهم کردن تسکین طولانی مدت بیش از یک بلوک عصبی مرکزی یا تزریق وجه مشترک است، اما هنوز یک راه حل موقتی است، زیرا اعصاب به احتمال زیاد در یک یا دو سال دوباره تولید می شوند.
RFA معمولاً تا زمانی که یک بلوک عصبی مرکزی و / یا یک تزریق مشترک برای بیمار موفقیت آمیز بوده و در نتیجه آن را به عنوان علت احتمالی درد شناسایی کرده است، امتحان نشده است.