حجت‌الاسلام و المسلمین نصرالله پژمانفر نماینده مجلس شورای اسلامی در آستانه 10 سالگی سازمان هنری رسانه‌ای «اوج» درباره عملکرد این مجموعه گفت: یکی از مجموعه‌هایی که در مباحث مختلف حوزه هنر به‌خوبی ورود پیدا کرد و توانست فضای انحصارطلبانه‌ای که برخی جریانات برای خود به‌وجود آورده بودند و به دیگران اجازه فعالیت نمی‌دادند و تولیدات هم در مسیر خاصی می‌رفت، بر هم بزند، سازمان اوج بود. یک سری جوان انقلابی با حمایت‌های حداقلی به این فضا ورود پیدا کردند و توانستند انحصار را از بین ببرند.
وی با تأکید بر «حمایت‌های حداقلی» ادامه داد: در قیاس با فرصت‌ها و امکاناتی که برای دیگران در قالب پول و اعتبار فراهم بود، حمایت‌های صورت گرفته در قالب مجموعه اوج، حمایت‌هایی حداقلی بود اما دوستان توانستند در این عرصه ورود پیدا کنند. آن ها توانستند موانعی را که در حوزه‌هایی مانند سینما، شعر و ادبیات، تئاتر و باقی حوزه‌ها وجود داشت، پشت سر بگذارند و فضای تولیدات را به سمت و سوی امیدوارکننده‌ای سوق بدهند. امیدوارم حالا که دوستان توانمند، ظرفیت خود را به خوبی نشان داده‌اند، در دهه دوم فعالیت اوج، گام دوم هم برداشته شود. گامی که ما باید برای تولید محصولات مناسب و موردنیاز اقشار مختلف جامعه برداریم و پاسخگوی همه نیازها باشیم.
در حوزه سینما هنوز راه بسیاری در پیش داریم
این نماینده مجلس افزود: زمانی ما وعده کرده بودیم سالی 20 فیلم در سینما داشته باشیم. به رغم تولیدات خوبی که در حوزه کتاب داشته‌ایم، در حوزه سینما هنوز راه بسیاری پیش رو داریم تا به نقطه ایده‌آل برسیم. اعضای سازمان اوج در بخش‌های مختلف کودک و نوجوان هم کارهای ارزشمندی صورت داده‌اند و فکر می‌کنم همان اندازه که به توسعه کمی محصولات توجه ویژه داشته‌اند، در حوزه توسعه کیفی و دقت در کیفیت آثار هم باید بیشتر توجه داشته باشند.
پژمانفر درباره نقاط ضعف مجموعه «اوج» در طول یک دهه گذشته هم گفت: فکر می‌کنم جذب نیروهای متعدد در این حوزه بسیار حائز اهمیت است. باید آغوش سازمان اوج بازتر از آنچه تا امروز بوده است، باشد. باید از ظرفیت‌های بیشتر در این عرصه استفاده کنیم.
کار کردن همیشه سنگ خوردن هم دارد!
وی درباره ایراد اتهام حکومتی بودن، به برخی فیلمسازانی که با اوج همکاری می‌کنند هم گفت: کار کردن همیشه سنگ خوردن هم دارد. شهید مطهری یک تئوری به نام قطار دودی دارد که نقل به معنا به آن اشاره می‌کنم. در ایام قدیم قطارهایی دودی وجود داشت که از تهران به شهرری می‌رفت. این قطار تا ایستاده بود، همه بچه‌ها تماشایش می‌کردند اما به محض آنکه راه می‌افتاد و حرکت می‌کرد، بچه‌ها شروع می‌کردند به سنگ‌پرتاب کردن به سمت آن، چون از اولین قطارهایی بود که مردم می‌دیدند حرکت می‌کند و سنگ هم می‌خورد! گویی کسی که نیت حرکت دارد، باید آمادگی سنگ‌خوردن هم داشته باشد.
این نماینده مجلس ادامه داد: باید همکاران ما در این حوزه آماده اتهام‌زنی و تهمت‌زنی و حاشیه‌سازی باشند، اما نباید خودشان درگیر حاشیه‌ها شوند. مهم این است که همه حواس ما جمع کار باشد و من به دوستان مجموعه اوج بسیار امیدواریم.
پژمانفر درباره ماندگارترین محصول اوج در طول یک دهه گذشته هم گفت: من چنین قضاوتی نمی‌توانم درباره کارنامه اوج داشته باشم؛ چراکه تعلق خاطر هر کسی می‌تواند به حوزه مشخصی باشد. همین تعلق خاطر می‌تواند باعث قضاوت ما درباره بهترین اثر اوج شود. حال اینکه یک اثر خیلی خیلی کوچک در بخش دیگر که شاید به چشم هم نیامده باشد، می‌توانسته مسیر یک حوزه را تغییر داده باشد. به همین دلیل معتقدم همین که دامنه فعالیت‌های اوج محدود به سینما نماند و به همه بخش‌ها تسری پیدا کرد، فی‌نفسه یک ارزش است.
وی در پایان درباره پیشنهاد به سازمان اوج برای ادامه مسیر فعالیتش گفت: زمانی که در کمیسیون فرهنگی مجلس بودم، جلساتی را با دوستان اوج و دوستان حوزه‌های دیگر داشتیم. اسم جلسات را هم گذاشته بودیم چای‌خوری که در قالب آن افراد از نهادهای و بخش‌های مختلف دعوت می‌شدند تا تبادل نظر صورت بگیرد. طبیعتا در قالب آن نشست‌ها خیلی از پیشنهادات و حرف‌ها و ایده‌های جدید متولد می‌شد. هرکسی که مشغول کاری است، طبیعی است که از جایی به بعد دچار روزمرگی شود. اگر بخواهیم در مسیر کاری‌مان دچار روزمرگی نشویم، باید حتما بخشی از توان و وقت‌مان را صرف شنیدن حرف‌های دیگر و شنیدن انتقادات کنیم و خود را در معرض نقد قرار دهیم. ان‌شالله توجه به این موضوع برکات زیادی برای دوستان «اوج» هم می‌تواند داشته باشد.
