قرار است از هفته آینده تیم ملی ایران در مسابقات قهرمانی جهان حاضر شود. شرایط ملی پوشان چگونه است؟
ما پس از المپیک تمام ذهن و فکر مان را روی این مسابقات گذاشتیم و بازیکنان جدید و جوان را به اردو دعوت کردیم و می دانیم کار سختی در این مسابقات پیش رو داریم. روسیه، اوکراین و کوبا در این مسابقات حضور دارند اما ما ایرانیم و ان شالله می رویم که نمایش خوبی داشته باشیم. هدف اصلی ما هم بازی های آسیایی است.
پیش‌بینی‌تان از عملکرد تیم در مسابقات جهانی چیست؟
این مسابقات را به عنوان بازی تدارکاتی برای بازی های آسیایی در نظر گرفته ام و باید از چنین بازی های اصلی برای آمادگی خود استفاده کنیم تا در مسابقات حساس تر به موفقیت برسیم. ما کار سختی داریم، سال ها دست خالی از مسابقات برگشتیم اما هدف مان حضوردر مسابقات است و نیم نگاهی هم به کسب مدال خواهیم داشت.
به نظرتان بهتر نبود از نفرات جوان در ترکیب تیم استفاده شود و میانگین سنی تیم پایین بیاید؟
تیم ما کاملا تغییر کرده و سن بیشتر بوکسورها، بین ۱۹ تا ۲۱ سال است. در این بین فقط سه ورزشکار ما مرز ۲۵ سال را رده کرده اند و بقیه جوان هستند و چند نفر هم از تیم جوانان و امید به تیم اضافه شده اند. از ترکیب تیمی که به جهانی گذشته اعزام شده فقط دو نفر در ترکیب هستند و بقیه برای اولین بار به مسابقات می روند.
آیا می توان انتظار این را داشت که در این مسابقات پدیده هایی جدیدی ظهور کنند و پا جای پای علیرضا استکی و احسان روزبهانی و... بگذارند؟
ما چند سال است که این مسیر را در پیش گرفته ایم و در دوبی بوکسورهایی نام قشلاقی و شه بخش داشتیم که پدیده شدند. امیدوارم در مسیری که می رویم بتوانیم برای آینده یک نسل خوب تحویل دهیم و یک عملکرد خوب از خود بر جا بگذاریم.
جدای از بحث تیم ملی بوکس، یک سوالی که پیش آمده این است که امیر علی اکبری در مبارزه اخیرش باخت و خیلی ها معتقد بودند جای شما کنار رینگ خالی بود.
ما از اسفند ۹۷ با امیر خداحافظی کردیم و با تیم بوکس شروع به کار کردم. امیر هم راه خود را پیدا کرد و در مسیر خودش حرکت می کرد. این مسابقات هم برد و باخت دارد و ممکن است یک ضربه بزنی یا بخوری که نتیجه مسابقه را عوض کند. به نظرم هم امیر و هم کادر او وظیفه خود را انجام دادند اما به هر حال بازی دو سر دارد. یک سر برد است و یک سر باخت.
این مسابقات را به عنوان بازی تدارکاتی برای بازی های آسیایی در نظر گرفته ام و باید از چنین بازی های اصلی برای آمادگی خود استفاده کنیم تا در مسابقات حساس تر به موفقیت برسیم.
اگر امیر بخواهد، شما به MMA بر می گردید؟
من همان وقت هم در MMA نبودم و فقط در بوکس کار می کردم اما به دلیل سابقه و احاطه ای که داشتم در کنار امیر بودم اما الان نیازی به من نیست و امیر راه خود را پیدا کرده و به پیش می رود.
اگر بخواهید بازی های آسیایی را پیش بینی کنید، از الان قول چند مدال را می دهید؟
قانونا رشته هایی که رکوردی نیستند و به صورت تک حذفی اند، چندان قابل پیش بینی نیستند. باید در دل مسابقات برویم تا ببینیم چه اتفاقی پیش می آید. هر تورنمنتی شرایط خاص خود را دارد. مثلا در المپیک می دانستم که چندان در مسابقات ماندگار نیستیم. چون المپیک جای افرادی است که بیش تر هزینه کرده اند و دیده می شوند اما ایران دیده نمی شد و در مقابل کشورهای صاحب نام مانند آمریکا و... شانسی نداشت. ما باید این دید جهان به بوکس ایران را عوض کنیم و با شرکت در تورنمنت های بزرگ و مسابقات مختلف، نظرات را به بوکس ایران جلب کنیم. در کل راه سختی پیش رو داریم. از طرفی بوکس رشته ای است که به شدت مافیایی است و به لابی های گسترده ای نیاز دارد. یکی از دوستان از تیم ازبکستان می گفت که برای هر مدال طلای المپیک، یک میلیون دلار هزینه می کنیم در حالی که کل کاروان ایران در المپیک در همه رشته ها، چنین هزینه ای نداشت.
